Dystrofizacja – proces zmniejszania się ilości substancji odżywczych, dostępnych dla tkanki, organizmu lub całej biocenozy^{[uwaga 1]}. Pojęcie wywodzi się etymologicznie od:

• dys od dis – z łac. roz-, na części; z gr. źle, ciężko – przeciwieństwo, odwrotność, pozbawienie; wyłączenie; nieobecność^[1],
• trofika, troficzny, trofia z gr. trophē – odżywianie, żywność^[2].

W medycynie

„dystrofią” są nazywane różnorodne zaburzenia w odżywianiu tkanek, narządów lub całego organizm, objawiające się np. zanikiem tkanek, zwyrodnieniami lub przerostami (zob. np. Dystrofie mięśniowe)^[2].

W ekologii

dystrofizacją nazywa się proces ubożenia siedlisk – zakłócenia istniejącej równowagi biocenotycznej wskutek niedostatecznej ilości pierwiastków biofilnych. Wywołane w ten sposób zmiany struktury biocenoz i liczebności populacji powodują zmniejszenie produktywności biologicznej (trofii) ekosystemu. Pojęcie jest stosowane głównie w odniesieniu do zbiorników wodnych (zob. jezioro dystroficzne, jezioro humotroficzne) oraz wodno-lądowych, np. torfowisk, bagien, mokradeł^[3][4][5].

Uwagi

Przypisy