Droga wojskowa – przygotowywana i utrzymywana przez wojska inżynieryjne i drogowe droga zapewniająca oddziałom i związkom taktycznym ruch i manewr oraz dowóz środków zaopatrzenia materiałowego[1]. Zgodnie z terminologią wojskową wyróżnia się kilkanaście rodzajów dróg, będącymi drogami komunikacyjnymi o specjalistycznym wojskowym przeznaczeniu.
Podział
Wyróżnia się:
- Armijna droga samochodowa – droga przeznaczona do ruchu związków i oddziałów tyłowych oraz dowozu zaopatrzenia i ewakuacji w ogniwie do ruchomej bazy armii (RBA) i stacji zaopatrywania do tyłów związków taktycznych (batalionów zaopatrzenia dywizji), przygotowana i obsługiwana przez jednostki drogowe armii.
- Frontowa droga samochodowa – droga kołowa przeznaczona do ruchu związków i oddziałów (zgrupowań) tyłowych oraz dowozu zaopatrzenia i ewakuacji w ogniwie od tylnej lub ruchomych baz frontu (ich oddziałów) do ruchomych baz armii i ich oddziałów. Są one przygotowywane, obsługiwane i utrzymywane przez wojska drogowe frontu.
- Wojskowa droga samochodowa – lądowa droga kołowa wybudowana lub przystosowana przez wyspecjalizowane pododdziały (oddziały) wojsk inżynieryjnych lub drogowych do potrzeb wojsk i wymogów ruchu pojazdów wojskowych, eksploatowana w sposób stały lub doraźny.
- Droga rokadowa – droga biegnąca równolegle do linii frontu
- Droga ewakuacji i remontu,
- Droga dofrontowa – droga biegnąca do linii frontu
- Droga marszu
Ponadto:
- Droga koleinowa – droga, której nawierzchnię tworzą dwie równoległe koleiny, ułożone odpowiednio do rozstawu i szerokości kół (gąsienic) pojazdów. Drogi koleinowe stosuje się w terenie trudnym do przebycia (piaszczystym, bagnistym itp.)[2].
- Droga na przełaj – droga przygotowana do jednorazowego wykorzystania przez maszerujące wojska. Przygotowanie drogi na przełaj polega na wybraniu i oznaczeniu w terenie określonego kierunku, usunięciu zapór i przeszkód (rozminowanie, zasypanie lejów) oraz - gdy teren jest piaszczysty lub bagnisty - zbudowaniu prowizorycznej nawierzchni drogowej[3].
- Drogi dowozu i ewakuacji – drogi wyznaczone i przygotowane do ruchu transportu kołowego, zapewniające dowóz i ewakuację na szczeblu taktycznym; łączą one źródła zaopatrywania wojsk różnych szczebli i mogą być przedłużeniem armijnych dróg samochodowych[4]. Zależnie od szczebla organizacyjnego rozróżnia się drogi dowozu i ewakuacji - dywizyjne, pułkowe, batalionowe, z punktu zaś widzenia kierunku - dofrontowe i odfrontowe oraz rokadowe, a pod względem znaczenia - zasadnicze, kontrolowane i pomocnicze[4].
Podział dróg wojskowych
- według przeznaczenia[1]:
- operacyjne
- taktyczne
- według szczebli wojskowych:
- według ważności[1]:
- zasadnicze
- zapasowe
- pomocnicze
- według rodzaju transportu:
- samochodowe
- dla pojazdów gąsienicowych
- mieszane
- według wykonania technicznego:
- drogi na przełaj
- gruntowe
- o nawierzchni twardej
- według kierunku przebiegania na:
- dofrontowe
- rokadowe
Drogi dofrontowe i rokadowe tworzą zasadniczą sieć dróg wojskowych.
Przypisy
- 1 2 3 Laprus (red.) 1979 ↓, s. 93.
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 92.
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 92–93.
- 1 2 Modrzewski (red.) 1987 ↓, s. 141.
Bibliografia
- Jerzy Modrzewski (red.): Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07275-2.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.