Driady
Δρυάδες
nimfy drzew
Ilustracja
Evelyn De Morgan: The Dryad (Driada)
Występowanie

mitologia grecka

Driady (lm gr. Δρυάδες Dryádes, łac. Dryades, lp. gr. Δρυάς Dryás, łac. Dryad; od gr. δρῦς drŷs – ‘dąb’, ‘drzewo’) – w mitologii greckiej nimfy drzew. Dokładniej driady były nimfami dębów, choć słowa tego używa się obecnie w odniesieniu do wszystkich drzewnych nimf.

Kultura

Oprócz mitologii, driady pojawiają się również w literaturze i grach fantasy.

Muzyka

W latach 1914–23 Karol Szymanowski stworzył utwór na skrzypce o tytule Driady i Pan.

Saga o Wiedźminie

W Sadze o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego driady lub dziwożony to tajemnicze mieszkanki świętego i prastarego lasu Brokilon.

Charakterystyczne dla nich jest zielonkawe zabarwienie skóry. Driady są wyznawczyniami kultu matki natury. Stronią od innych ras i zabijają niemal każdego, kto naruszy ich święty las. Starają się nie włączać do konfliktów i tłumaczą to tym, że natura jest wieczna i będzie trwać nawet po wojnach.

Ich społeczność składa się tylko z kobiet. Młode driady rodzą się z uświęconych związków z elfami lub ludźmi, przy czym zawsze rodzą się dziewczynki. Driady są bezwzględne, mistrzowsko władają łukiem oraz potrafią poruszać się bezszelestnie po lesie.

Zobacz też

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.