TSR

W 1975 TSR zaczęło publikację „The Strategic Review”. W tamtych czasach gry RPG dalej były postrzegane jako podgrupa gier bitewnych, tak więc magazyn nie był poświęcony tylko D&D i innym grom TSR, ale także grom bitewnym w ogólności. Bardzo szybko jednak popularność i rozwój Dungeons and Dragons sprawiły, że gra nie tylko odseparowała się od swoich korzeni w grach bitewnych, ale także stworzyła nową kategorię na swoich własnych zasadach.

TSR przestało wydawać „The Strategic Review” w następnym roku, po ledwie 7 numerach i zastąpiło periodyk dwoma innymi: „Little Wars”, który był poświęcony grom bitewnym, i „The Dragon”, poświęcony grom fabularnym. Po 12 numerach, „Little Wars” przestało być niezależną publikacją i numer 13. został opublikowany jako część numeru 22. „Dragona”^[4].

Magazyn ukazał się po raz pierwszy jako „The Dragon” w czerwcu 1976^[5]. Współzałożyciel TSR Gary Gygax lata później wspominał: „Kiedy zdecydowałem, że »The Strategic Review« nie był tym, czego nam było trzeba, zatrudniłem Tima Kaska jako edytora magazynu dla Tactical Studies Rules i nazwałem naszą nową publikację »The Dragon«. Myślałem, że wreszcie będziemy mieli świetne czasopismo dla fanów gier na całym świecie... Nigdy nie przyszło mi do głowy, że odniesie ono tak wielki sukces i że będzie tak długo wydawane”^[6].

„Dragon” to źródło wielu zasad, zaklęć, potworów, magicznych przedmiotów i innych pomysłów, które później zamieniono w oficjalną zawartość Dungeons and Dragons. Dobrym przykładem mogą być Zapomniane Krainy, które zaczęły się jako seria artykułów w „Dragonie” w latach 80. Od tamtego momentu stały się one jednym z głównych oficjalnych settingów D&D, zaczynając od roku 1987. Magazyn od lipca 1980 zatytułowany był po prostu „Dragon”^[7], a od listopada 1987 „Dragon Magazine”^[8].

Wizards of the Coast

Wizards of the Coast zakupili TSR i jej własności intelektualne, wliczając w to „Dragon Magazine”, w 1997^[9]. Następnie przeniesiono produkcję z Wisconsin do Waszyngtonu. W 1999, Wizards of the Coast zostali z kolei zakupieni przez Hasbro. „Dragon Magazine” zaliczył 5-miesięczną przerwę w publikacji (między numerami #236 i #237), ale był dalej publikowany przez TSR pod kierownictwem WotC od września 1997^[10] aż do stycznia 2000^[11], kiedy WotC zostało de facto wydawcą. Od czerwca 2000 usunięto z tytułu słowo „magazine”, zmieniając go znowu na „Dragon”^[12].

W 1999 powstała kompilacja pierwszych 250 numerów czasopisma, nazwana „Dragon Magazine Archive”, wydana na płycie CD-ROM. Numery były zapisane w formacie PDF ze specjalnym oprogramowaniem do przeglądania. Kompilacja zawiera również 7 numerów „The Strategic Review”. W związku z kwestiami podniesionymi w 2001 w wyroku Greenberg v. National Geographic (który dotyczył prawa do ponownego druku różnych pasków komiksowych, takich jak Wormy, What’s New with Phil & Dixie, Snarf Ques i Knights of the Dinner Table), które są objęte wypowiedzią TSR w pierwszym numerze: „Wszystkie materiały tutaj opublikowane stają się wyłączna wartością wydawcy, chyba że zaznaczono inaczej”^[5] i ze względu na to, że Paizo Publishing uznaje, że twórcy posiadają prawa do swojej twórczości, „Dragon Magazine Archive” nie jest obecnie dostępne w sprzedaży.

Paizo

W 2002 Paizo Publishing zakupiło prawa do wydawania zarówno „Dragona”, jak i „Dungeona” od Wizards of the Coast. „Dragon” zaczął być wydawany przez Paizo we wrześniu 2002^[13]. Paizo bliżej połączyło tematykę artykułów „Dragona” i „Dungeona”, umieszczając w nich artykuły promujące swoje przygody rozsiane po wielu numerach, takie jak Age of Worms i Savage Tide. Class Act, miesięczna publikacja z jedno- lub dwustronicowymi artykułami oferującymi pomysły na rozwijanie poszczególnych klas postaci, także zostało wprowadzone przez Paizo.

Powrót do WotC

18 kwietnia 2007 Wizards of the Coast ogłosiło, że nie odnowi licencji dla Paizo na wydawanie „Dragona” i „Dungeona”^[1]. Paizo opublikowało swoje ostatnie drukowane numery „Dragona” i „Dungeona” we wrześniu 2007.

W sierpniu 2007 Wizards of the Coast ogłosiło 4. edycję Dungeons and Dragons, jak i to, że w subskrypcję D&D Insider będą wliczone nowe wersje online zarówno „Dragona”, jak i „Dungeona”, a także narzędzia do tworzenia kampanii, zarządzania kartami postaci i inne udogodnienia^[14]. W swojej wersji online, „Dragon” dalej publikował artykuły dla graczy D&D, a zasady z jego artykułów były umieszczanie w D&D Character Builderze i innych narzędziach online.

Artykuły

Większość artykułów z magazynu zapewniało dodatkowe materiały do D&D, wliczając w to nowe klasy prestiżowe, rasy, potwory i wiele innych treści, które można było wykorzystać w czasie rozgrywki. Popularna kolumna Sage Advice oferowała oficjalne odpowiedzi na pytania związane z Dungeons and Dragons zadawane przez graczy. Inne artykuły zawierały porady i sugestie dla graczy i Mistrzów Podziemi. Czasami dyskutowano o kwestiach meta-gamingowych, takich jak zaprzyjaźnianie się z innymi graczami. Na koniec swojej publikacji, w magazynie pojawiały się cztery komiksy: Nodwick, Dork Tower, Zogonia i specjalna wersja webkomiksu The Order of the Stick. Poprzednie popularne komiksy skierowane do graczy to: Knights of the Dinner Table, Finleous Fingers, What's New with Phil & Dixie, Wormy, Yamara i SnarfQuest.

Przez wiele lat w „Dragonie” ukazywały się artykuły Ecology of... w których fikcyjny uczony Elminster opisywał poszczególne potwory z D&D, skupiając się na tym, jak znajdują pożywienie, rozmnażają się itd. Za czasów Paizo owe artykuły skupiały się bardziej na mechanice gry niż fabule. Zasady magazynu „Dragon” jasno wskazywały, że artykuły z serii Ecology „powinny mieć charakter przewodnika łowcy, nie być pisane zbyt górnolotnie i korzystać z formatu ustalonego dla tych artykułów, pozostawiając mniej miejsca na swobodę autora”^[19].

We wczesnych latach 80. prawie każdy numer magazynu posiadał przygodę do gry RPG, prostą grę planszową lub jakiś specjalny dodatek (np.: zamek do wycięcia z kartonu). Dla przykładu, Snit's Revenge, The Awful Green Things from Outer Space i File 13 Toma Whama rozpoczęły się jako dodatki w „Dragonie”. Te dodatkowe treści stały się rzadkie po ukazaniu się „Dungeon Magazine” w 1986, w którym ukazywało się po kilka nowych przygód do D&D w numerze.

W latach 80. po tym, jak TSR zakupiło Simulations Publications Inc., magazyn miał subsekcję zwaną Ares Magazine, bazującą na magazynie SPI o tej samej nazwie, specjalizującą się w grach RPG superhero i science fiction. Jej strony posiadały szare krawędzie. Zawartość tej sekcji to między innymi rozpiski różnych postaci z Uniwersum Marvela dla Marvel Super-Heroes od TSR.

Numery specjalne

Jak wskazano powyżej, przed „The Dragon” TSR wydało 7 numerów „The Strategic Review”. We wczesnych latach magazynu wydano także 5 numerów „Best of”, w których opublikowano ponownie najlepsze artykuły z „The Strategic Review” i „The Dragon”. Pomiędzy 1996 i 2001, „Dragon Magazine” wydawał także „Dragon Annual”, 13. numer z zupełnie nową zawartością.