Tortura z użyciem drabiny z XVIII-wiecznego kodeksu karnego Marii Teresy
Drabina z muzeum tortur we Freiburgu

Drabina – rodzaj narzędzia służącego do torturowania podejrzanych. Stosowano je głównie w mniejszych miastach i na wsiach[1]. W większych salach tortur korzystano zwykle z łoża sprawiedliwości.

Drabina stanowiła namiastkę łoża sprawiedliwości[2]. W przeciwieństwie do poziomej ławy tortur, ta opierana była o ścianę i ustawiana praktycznie pionowo. Służyła do rozciągania i podciągania ciała torturowanych osób. W tym celu podejrzanego przywiązywano za ręce i nogi do drabiny, a następnie za pomocą specjalnego kołowrotu naciągano krępujące go sznury. Czasami nogi torturowanego obciążano dodatkowo kamiennymi odważnikami[3]. Środkowy szczebel drabiny posiadał również często kolce, które dodatkowo zwiększały zadawany podczas przesłuchania ból.

Drabinę jako narzędzie tortur wymieniał m.in. kodeks karny Marii Teresy, tzw. Theresiana z 1768 roku.

Przypisy

  1. ↑ Witold Maisel: Archeologia prawna Polski. PWN, 1982, s. 161-162. ISBN 83-01-04017-3.
  2. ↑ Tadeusz Maciejewski: Narzędzia tortur, sądów bożych i prób czarownic. Wydawnictwo Miscellanea, 1997, s. 46.
  3. ↑ Szymon Wrzesiński: Krwawa profesja. Rzecz o katach i ich ofiarach. Wydawnictwo LIBRON, 2007, s. 91. ISBN 83-60547-08-4.

Zobacz też

Krosno (narzędzie tortur)

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.