Dom bankowy Wilhelma Landaua
Symbol zabytku nr rej. A/66 z 20 stycznia 1971 r.[1]
Ilustracja
Dom bankowy Wilhelma Landaua (widok współczesny)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

ul. Piotrkowska 29

Styl architektoniczny

eklektyzm

Architekt

Gustaw Landau-Gutenteger

Rozpoczęcie budowy

1902

Ukończenie budowy

1903

Pierwszy właściciel

Wilhelm Landau

Kolejni właściciele

Polski Bank Przemysłowe we Lwowie

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dom bankowy Wilhelma Landaua”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dom bankowy Wilhelma Landaua”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dom bankowy Wilhelma Landaua”
Ziemia51°46′20,9939″N 19°27′19,6391″E/51,772498 19,455455
Dom bankowy Wilhelma Landaua (widok archiwalny)

Dom bankowy Wilhelma Landaua – kamienica znajdująca się przy ulicy Piotrkowskiej 29 w Łodzi[2].

Kamienica jest przykładem najbardziej efektownego budownictwa secesyjnego w Łodzi[3].

Historia

Bank Wilhelma Landaua założony w 1858 roku należał do najpoważniejszych prywatnych banków warszawskich końca XIX wieku. W Łodzi bank działał od 1870 roku, początkowo filia banku mieściła się przy ulicy Piotrkowskiej 39.

Po zakupie w początku XX wieku działki przy posesji nr 29, Wilhelm Landau zlecił wykonanie projektu nowej siedziby. Projekt trzypiętrowej kamienicy z mansardowym dachem, w kwietniu 1902 roku, wykonał łódzki architekt Gustaw Landau-Gutenteger. Budowa została ukończona w 1903 roku[2]. Bank zajmował w tej kamienicy jedynie pierwsze piętro, na drugim i trzecim wynajmowano cztery wielopokojowe luksusowe mieszkania, natomiast parter wynajmowano na sklepy. W latach międzywojennych gmach został sprzedany Polskiemu Bankowi Przemysłowemu we Lwowie, później zaś właścicielowi prywatnemu. W latach 1945-1951 w kamienicy mieścił się Zarząd Centralny Państwowego Urzędu Repatriacyjnego[4].

W 1952 roku w kamienicy otwarto drugi w Łodzi Dom Handlowy „Delikatesy”, a w roku 1962 na frontonie umieszczono pierwszy w mieście kolorowy, trzypiętrowy neon obrotowy. W latach 80. XX w. przeprowadzono remont generalny przywracając świetność elewacji[3].

Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem A/66 z 20.01.1971[1].

Architektura

Architektura budynku łączy neobarokową formę, wzorowana na ówczesnej architekturze paryskiej, z detalem o charakterze secesyjnym: roślinno-geometrycznymi ornamentami, charakterystycznymi maskami, miękkim wykrojem okien. Obiekt posiada także wyraźne cechy modernistyczne, do których należą: nowoczesna konstrukcja (żelazna; zastosowano też żelbet), wyraziste podziały elewacji oraz oszczędnie zastosowany detal[5].

Secesyjny wystrój ozdobił także wnętrza.

Elewacja kamienicy od strony ulicy Piotrkowskiej ma sześć okien, a dłuższa od strony Więckowskiego – osiem. Obie elewacje łączy półokrągły narożnik o trzech oknach, zwieńczony kopułą. Nad głównym portalem, od ulicy Piotrkowskiej głowa Merkurego – boga handlu, w otoczeniu liści i roślin, a w łuku portalu inicjały właściciela WL wplecione w dekoracje roślinne.

Tablica na fasadzie od strony ulicy Piotrkowskiej upamiętnia poetę Młodej Polski Tadeusza Micińskiego, który urodził się w domu, stojącym poprzednio na miejscu obecnej kamienicy.

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2020-02-07].
  2. 1 2 Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 191, ISBN 978-83-939822-4-0.
  3. 1 2 Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer pierwszy. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-4-3.
  4. ↑ Henryk Markowski, Wojewódzki Oddział Państwowego Urzędu Repatriacyjnego w Katowicach w latach 1945-1951, Katowice 2007 [dostęp 2022-08-21].
  5. ↑ Krzysztof Stefański, Błażej Ciarkowski, Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku, Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2018, s. 19.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.