Dobrzyń (nad Drwęcą)
Dzielnica Golubia-Dobrzynia
Ilustracja
Panorama Dobrzynia
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

golubsko-dobrzyński

Miasto

Golub-Dobrzyń

Data założenia

1789

Prawa miejskie

1789–1870, 1919–1950

W granicach Golubia-Dobrzynia

de facto 1941 / de iure 1951

Populacja (2011)
• liczba ludności


10.722[1]

Położenie na mapie Golubia-Dobrzynia
Mapa konturowa Golubia-Dobrzynia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dobrzyń (nad Drwęcą)”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Dobrzyń (nad Drwęcą)”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dobrzyń (nad Drwęcą)”
Położenie na mapie powiatu golubsko-dobrzyńskiego
Mapa konturowa powiatu golubsko-dobrzyńskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dobrzyń (nad Drwęcą)”
Ziemia53°06′32″N 19°03′10″E/53,108889 19,052778

Dobrzyń nad Drwęcą – dzielnica Golubia-Dobrzynia (województwo kujawsko-pomorskie) położona na lewym brzegu Drwęcy. w latach 1789–1870, 1919–(1941) oraz w 1951 jako odrębne miasto.

Miasto prywatne Królestwa Kongresowego położone było w 1827 roku w powiecie lipnowskim, obwodzie lipnowskim województwa płockiego[2]. W latach 1870-1919 jako gmina Dobrzyń nad Drwęcą. W 1951 (de facto w 1941[3]) połączony z Golubiem utworzył nowe miasto Golub-Dobrzyń[4].

Kościół św. Katarzyny w Dobrzyniu

W 2011 miał 10 722 mieszkańców[1]

W dzielnicy znajduje się parafia pw. św. Katarzyny[5].

Historia

Dobrzyń powstał na lewym brzegu Drwęcy jako przedmieście krzyżackiego Golubia.

  • 1684 – nadanie przywilejów przez Zygmunta Działyńskiego[6]
  • 1789 – nadanie praw miejskich
  • 1793 – 1807 – pod zaborem pruskim
  • 1807 – Dobrzyń w Księstwie Warszawskim, gdzie usamodzielnił się od Golubia, pozostającego w Prusach
  • 1815 – Dobrzyń w Królestwie Polskim. Rozwinął się wówczas jako ośrodek rzemieślniczo-handlowy, choć część mieszkańców zajmowała się przemytem.
  • 1870 – 1919 – pozbawiony praw miejskich
  • 1939 – 1945 – włączony do Niemiec jako Dobrin an der Drewenz, a 50% ludności, w większości Żydzi, zostaje wymordowana przez Niemców
  • 1941 – utrata samodzielności w czasie okupacji przez połączenie z Golubiem i utworzenie miasta Golub-Dobrzyń[3]. Jako niesamodzielne miasto występuje w wykazch z 1948 roku[7][8]
  • 1951 – formalne połączenie z Golubiem i utworzenie miasta Golub-Dobrzyń. Przed samym połączeniem Dobrzyń został przeniesiony z powiatu rypińskiego do powiatu wąbrzeskiego (gdzie znajdował się Golub) w woj. bydgoskim, i już w powiecie wąbrzeskim utworzono miasto Golub-Dobrzyń[4]

Zabytki

  • Kościół parafialny św. Katarzyny Aleksandryjskiej z 1823–1827 w stylu klasycystycznym. Wewnątrz wyposażenie pochodzące częściowo ze zburzonego kościoła św. Mikołaja w Toruniu. Plac Tysiąclecia 14, nr rej.: A/494 z 31.08.1927 i z 23.01.1996
  • zabudowa mieszkalna sprzed 1939 roku.

Przypisy

  1. 1 2 Bruzda, Sandra (2011, June 13). E-mail: Demographic data for 2011 for the left-bank part of Golub-Dobrzyń (Dobrzyń nad Drwęcą) – formerly in Congress Poland. Golub-Dobrzyń, Urząd Miasta, Wydział Organizacyjny i Spraw Społecznych in Golub-Dobrzyń.
  2. ↑ Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowéy Spraw Wewnętrznych i Policyi. T. 1 : A-Ł, Warszawa 1827, s. 103.
  3. 1 2 Podział administracyjny Rzeczypospolitej Polskiej: Praca zespołowa pod redakcją prof. Stanisława Srokowskiego. Warszawa: Biblioteka Samorządowca Nr 77, 1948.
  4. 1 2 Dz.U. z 1951 r. nr 27, poz. 200
  5. ↑ Parafia pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej
  6. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-02)].
  7. ↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Kolumna, 1948.
  8. ↑ Podział administracyjny Rzeczypospolitej Polskiej: Praca zespołowa pod redakcją prof. Stanisława Srokowskiego. Warszawa: Biblioteka Samorządowca Nr 77, 1948., ss. 125, 129

Zobacz też

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.