_(3).jpg.webp) Akwarela Napoleona Ordy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet |
Dobośnia |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 2237 |
| Kod pocztowy |
213949 |
| Tablice rejestracyjne |
6 |
Położenie na mapie obwodu mohylewskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 53°12′11,9″N 29°40′37,4″E/53,203306 29,677056 | |
Dobośnia lub Dubośna (biał. Добасна) – agromiasteczko w rejonie kirowskim obwodu mohylewskiego na Białorusi nad rzeką o tej samej nazwie, nieco na północ od drogi międzynarodowej Warszawa-Moskwa na jej odcinku Bobrujsk-Rohaczów.
Pałac
Od czasów średniowiecznych istniało tu grodzisko prasłowiańskie, na którego miejscu późniejsi właściciele: Glińscy i Radziwiłłowie wznosili swoje rezydencje. Od początków XIX wieku, aż do rewolucji bolszewickiej był to majątek ziemski rodu Bułhaków (ostatnim właścicielem był Emanuel Bułhak) z obszernym pałacem w stylu klasycystycznym z portykiem z sześcioma kolumnami podtrzymującymi tympanon oraz z perystylem opartym na sześciu kolumnach korynckich i pilastrami otaczającymi całą budowlę. Pałac zbudowany został w 1825 r. przez jednego z architektów petersburskich, prawdopodobnie z kręgu Carla Rossiego.
W pałacu, położonym w obszernym parku, znajdowały się bogate zbiory malarstwa flamandzkiego, holenderskiego i włoskiego (m.in. ze szkoły Tycjana), poszukiwane pasy słuckie Madżarskiego (w tym jeden z wyhaftowanym słowem „Radziwiłł”), zbiory broni dawnej, meble palisandrowe i ogromna biblioteka cennych rękopisów i starodruków (diariusze Aleksandra Śliźnia, „Kronika” Wincentego Kadłubka, archiwa rodzinne Glińskich, Bułhaków i wiele innych).
W roku 1918, po likwidacji I Korpusu Polskiego i opuszczeniu tych terenów przez armię niemiecką, pałac (uznawany za jeden z najpiękniejszych na terenie dawnych północno-wschodnich Kresach Rzeczypospolitej) został splądrowany, zdemolowany, a na koniec spalony przez miejscową ludność, bądź też (nie jest to do końca pewne) przez prące na zachód bolszewickie wojska Michaiła Tuchaczewskiego.
Sala jadalna pałacu w Dobośni.jpg.webp)
Wnętrza w 1914
Widok ogólny pałacu
Fragment nagrobka Ignacego Bułhaka
Przypisy
Bibliografia
- Antoni Urbański: Kresowe siedziby polskie, które uległy zagładzie: Dobośnia, „Tygodnik Ilustrowany” nr 25, 23 czerwca 1928 Warszawa, ss. 473-474
- Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 38–56, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
Linki zewnętrzne
- Dubośna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 198.
- Archiwalne zdjęcia związane z miejscowością w bibliotece Polona