Dioda pojemnościowa

Typ	bierny
Symbol Symbol diody pojemnościowej

Dioda pojemnościowa – dioda półprzewodnikowa, w której wykorzystuje się zjawisko zmiany pojemności złącza p-n pod wpływem zmiany napięcia przyłożonego w kierunku zaporowym. Zmiana pojemności diody jest bardzo niewielka, zwykle od 6 pF do 20 pF, przy zmianach napięcia od 2 do 30 V^[1].

Konstrukcja złączy stosowanych w diodach pojemnościowych jest specjalnie przystosowana do wykorzystania tej właściwości; diody pojemnościowe są wykonywane zazwyczaj z krzemu lub arsenku galu. Diody pojemnościowe są zoptymalizowane pod względem możliwości wykorzystania pojemności barierowej złącza.

Wyróżnia się dwa rodzaje diod pojemnościowych:

• warikapy (od ang. variable capacitance, zmienna pojemność), o pojemności 10–500 pF, używane głównie w układach automatycznego strojenia jako elementy obwodów rezonansowych,
• waraktory (od ang. variable reactance, zmienna reaktancja), o pojemności 0,2–20 pF, używane głównie w zakresie wysokich częstotliwości, jak również mikrofalowym (5–200 GHz); znajdują zastosowanie na przykład w powielaczach częstotliwości.

Właściwości techniczne i dopuszczalne wartości graniczne dla warikapów:

• Cj - pojemność diody przy odwrotnej polaryzacji (w kierunku zaporowym) i odwrotnej częstotliwości (zwykle przy wartości napięcia zbliżonej do maksymalnej),
• Rs - rezystancja szeregowa diody lub jej wartość Q przy ustalonej wartości napięcia wstecznego i częstotliwości wstecznej,
• VRmax - maksymalne stałe napięcie wsteczne,
• VRMmax - maksymalne szczytowe stałe napięcie wsteczne,
• IFmax - maksymalny stały bias,
• Tj - dopuszczalna temperatura złącza.^[2]

Charakterystyka diody pojemnościowej

Zależność pojemności diody od napięcia

Diodę charakteryzują dwie skrajne pojemności, ${\displaystyle C_{t_{min}}}$ i ${\displaystyle C_{t_{max}}.}$ Pojemność:

• ${\displaystyle C_{t_{min}}}$ jest osiągana dla dużych napięć; ${\displaystyle U_{2}}$ jest bliskie maksymalnemu napięciu wstecznemu
• ${\displaystyle C_{t_{max}}}$ na ogół określa się przy zerowym lub bliskim zeru napięciu polaryzacji diody ${\displaystyle U_{1}.}$

Pojemność ${\displaystyle C_{t}}$ jest w przybliżeniu proporcjonalna do ${\displaystyle U^{-n}}$ gdzie ${\displaystyle n}$ = 0,2–0,5 w zależności od materiału i konstrukcji złącza.

Przy budowaniu diod pojemnościowych dąży się do zmaksymalizowania współczynnika przestrajania:

${\displaystyle K={\frac {C_{t_{max}}}{C_{t_{min}}}}.}$

Parametr, który określa jak zmienia się pojemność w wyniku zmiany napięcia, nazywany jest czułością i definiowany jest zależnością:

${\displaystyle \alpha ={\frac {1}{C_{t}}}{\frac {\Delta C_{t}}{\Delta U}}.}$

Pojemność diody pojemnościowej określa wzór:

${\displaystyle C_{j}(u)={\frac {C_{j_{0}}}{(1-{\frac {u}{V_{j}}})^{m}}},}$

gdzie:

${\displaystyle V_{j}}$ – parametr opisujący wysokość bariery potencjału diody,

${\displaystyle u}$ – napięcie przyłożone do diody,

${\displaystyle m}$ – współczynnik, który dla złączy skokowych przyjmuje wartość 1/2, a dla złączy liniowych 1/3.

Zastosowanie

Diody pojemnościowe stosowane są jako kondensatory sterowane napięciem. Są również powszechnie stosowane w oscylatorach sterowanych napięciem, wzmacniaczach parametrycznych i mnożnikach częstotliwości^[3].

Zobacz też

• kondensator

Przypisy