| Kardynał prezbiter | |
.jpg.webp) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1444 |
| Data i miejsce śmierci |
14 października 1502 |
| Arcybiskup Sewilli | |
| Okres sprawowania |
1485–1502 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
20 marca 1500 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
nieznana | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
nieznany | ||||
| |||||
Diego Hurtado de Mendoza y Quiñones (ur. w 1444 w Guadalajarze, zm. 14 października 1502 w Madrycie) – hiszpański kardynał.
Życiorys
Urodził się w 1444 roku w Guadalajarze, jako syn Íñiga López de Mendozy i Elviry de Quiñones[1]. Studiował w Salamance, gdzie poznał Maríę de Quiñones, z którą miał syna Francisca Hurtado de Mendozę i córkę Juanę de Mendozę[1]. Z czasem został dziekanem kapituły w Sigüenzie i przyjął święcenia kapłańskie[1]. 13 lutego 1470 roku został wybrany biskupem Palencii[2]. Wybuchły wówczas konlfikty wokół władzy nad miastem i Mendoza został z niego wygnany, a wielu członków jego rodziny zamordowano[1]. NA przełomie 1482 i 1483 roku udał się wraz z książętami hiszpańskimi na rekonkwistę do Granady, celem wyparcia Maurów z Półwyspu Iberyjskiego[1]. 26 sierpnia 1485 roku został arcybiskupem Sewilli[2]. Uczestniczył w bitwach pod Vélez-Málagą, Malagą i Baezą[1]. Usiłował zostać arcybiskupem Toledo, a kiedy się dowiedział, że wybrany został Francisco Jiménez de Cisneros, skonfliktował się z nim i pozostawał wobec niego niechętny[1]. W 1497 roku pobłogosławił związek Jana z Asturii z Małgorzatą Austriaczką[1]. 20 marca 1500 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 28 września tego samego roku i nadano mu kościół tytularny S. Sabina[2]. Jednocześnie został mianowany łacińskim patriarchą Aleksandrii[2]. W 1501 roku ukończył sporządzanie dokumentów dotyczących budowy i wyposażenia wszystkich kościołów, kolegiaty i parafii w diecezji Granada[1]. Zmarł 14 października 1502 roku w Madrycie[1].