Demokryt z Abdery
Δημόκριτος ὁ Ἀβδηρίτης
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 460 p.n.e.
Abdera, Tracja

Data śmierci

ok. 370 p.n.e.

Demokryt z Abdery (gr. Δημόκριτος ὁ Ἀβδηρίτης Demokritos ho Abderites, dosł. Demokryt Abderyta, ur. ok. 460 p.n.e., zm. ok. 370 p.n.e.[1][uwaga 1]) – myśliciel i podróżnik, uczeń Leucypa, naukowiec, znany jako „śmiejący się filozof”. Prace Demokryta, których stworzył 70, dotyczyły wielu różnych dziedzin (fizyki, astronomii, medycyny, chemii, gramatyki, techniki, logiki, strategii, muzyki itd.) w większości nie zachowały się, przetrwały z nich nieliczne fragmenty, głównie dzięki Epikurowi i poematowi Lukrecjusza „De rerum natura”[2][3]. Według części historyków był jednym z nauczycieli Hipokratesa. Jego przydomek „śmiejącego się filozofa” wynikał prawdopodobnie z pogody ducha[3], ale według niektórych źródeł był związany z podejrzewaniem go przez mieszkańców Abdery o szaleństwo – manię[4].

Młodość

Demokryt urodził się w Abderze, w Tracji. W młodości uczył się od kapłanów egipskich i magów babilońskich, później studiował filozofię w szkole Leucypa, gdzie zainteresował się teorią atomu.

Poglądy

Wraz z Leucypem jest założycielem starożytnego atomizmu. Dzięki dalekim podróżom i gruntownym studiom zyskał obszerną wiedzę we wszystkich dziedzinach i napisał wiele dzieł z różnych zakresów nauki. Wywarły one wielki wpływ na późniejszych filozofów, jak Platon, Arystoteles czy Epikur, jednak do czasów dzisiejszych zachowały się z nich tylko urywki.

Atomizm

Demokryt zgadzał się z Parmenidesem w kwestii niezmienności bytu, ale starał się pogodzić ją z doświadczeniem, które wskazywało na zmienność zjawisk. Pogodzenie tych dwóch stanowisk było możliwe dzięki postulatowi istnienia atomów – niezmiennych drobin, które poruszając się i zmieniając swoją organizację wytwarzały zmienne zjawiska. Atomy w systemie Demokryta stanowiły Arche – zasadę świata[3]. Teoria bytu w tym systemie opierała się na czterech postulatach:

  • Cała przyroda składa się z drobnych, niepodzielnych cząstek nazywanych atomami
  • Jedyne cechy, jakie odróżniają jedne atomy od drugich, to kształt, położenie i porządek
  • Atomy znajdują się w ciągłym i odwiecznym ruchu i jest to jedyna przemiana, jakiej podlegają
  • Atomy poruszają się w próżni. Jej istnienie jest konieczne, by atomy miały miejsce do poruszania się – stąd twierdzenie Demokryta, że byt nie jest bardziej realny niż niebyt[5]

Teoria postrzegania

Demokryt nie uznawał rzeczywistego istnienia wrażeń zmysłowych – uznawał je za subiektywne i wynikające z ułożenia atomów[3], np.:

  • twardość wynikała z gęstego ułożenia atomów, miękkość z ułożenia luźnego
  • smak słodki oraz kolor biały wynikały z gładkości atomów, natomiast smaki gorzki, słony i kwaśny oraz czerń – z szorstkości i nierówności atomów

Z subiektywności postrzeżeń wynikał podział wiedzy na „prawdziwą” i „ciemną”. Wiedza „ciemna” wynikała z doświadczenia, „prawdziwa” – z rozumowania. Demokryt nie odrzucał wartości doświadczenia, ale zdawał sobie sprawę z jego subiektywności i wynikającej z niej niepewności[3].

Mechanistyczne pojmowanie świata

Demokryt, w przeciwieństwie do ogromnej większości filozofów starożytnych, pojmował przyrodę mechanistycznie i deterministycznie. Odrzucał pogląd mówiący, że przyroda dąży do jakiegoś celu (w szczególności odrzucał możliwość istnienia rozumu kierującego światem) i starał się wyjaśniać zjawiska przyczynowo, opierając się na koniecznym oddziaływaniu atomów. Traktował w ten sposób zjawiska przyrodnicze, astronomiczne, a nawet psychiczne[3].

Etyka

Najważniejszym dobrem jest eudajmonia, czyli stan szczęśliwości polegający na wewnętrznym spokoju i pogodzie ducha. Stan ten osiąga się przez umiar. Demokryt kładł duży nacisk na rozum, ponieważ w przeciwieństwie do wrażeń zmysłowych rozkosze umysłowe mają w sobie coś nieśmiertelnego[3].

Wpływ

Rozwinął następujące dziedziny wiedzy w filozofii:

a) monizm materialistyczny

Rozwinął atomistyczną teorię materii Leucypa, tworząc pierwszy dojrzały system filozofii materialistycznej. Szerzył tezę o nieciągłości materii (istnieją tylko atomy i próżnia) – twierdził, iż składa się ona z niepodzielnych atomów, a jedynym co nieskończone jest próżnia.

Demokryt przejął również od Leucypa stanowisko deterministyczne – nie odwoływał się do celów i wyjaśniał zjawiska przyczynami (materialnymi, mechanicznymi).

a) racjonalizm – źródłem poznania obiektywnego jest rozum
b) teoria subiektywności jakości zmysłowych

Demokryt konsekwentnie wyjaśniał jako proces materialny także poznawczą (psychiczną) aktywność człowieka. Postrzeganie zmysłowe zachodzi dzięki odrywaniu się od rzeczy cząstek będących ich podobiznami (eidola), które poprzez narządy zmysłów wnikają do duszy.

Etyka:

a) eudajmonizm – najwyższą wartością jest zadowolenie, stan harmonii, równowagi i spokoju ducha; nad namiętnościami powinien panować rozum, który nakazuje zachować umiar; zarówno brak, jak i nadmiar przyjemności niepotrzebnie zakłócają spokój ducha
b) intelektualizm – od przyjemności zmysłowych ważniejsze są przyjemności umysłowe

Estetyka:

a) mimetyczna teoria sztuki (mimesis)

Atomizm Demokryta wywarł poprzez systemy Epikura, Lukrecjusza, atomistów średniowiecza, Galileusza, Gassendiego, Boyle’a i Newtona wpływ na nowożytną chemię.

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Imię to znaczy „sędzia ludu” od δῆμος „lud” i κριτής „sędzia” (Democritus)

Przypisy

  1. ↑ Demokryt z Abdery, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-09-30].
  2. ↑ Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, s. 178, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.
  3. 1 2 3 4 5 6 7 Demokryt i atomiści. W: Władysław Tatarkiewicz: Historia filozofii. Wyd. 9. T. 1: Filozofia starożytna i średniowieczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1981, s. 47–53. ISBN 83-01-02581-6.
  4. ↑ Psychiatria. Podstawy Psychiatrii tom 1, Janusz Rybakowski (red.), Stanisław Pużyński (red.), Jacek Wciórka (red.), Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2010, s. 5, ISBN 978-83-7609-102-0, ISBN 978-83-7609-114-3, OCLC 750540992.
  5. ↑ μὴ μᾶλλον τὸ δὲν ἢ τὸ μηδὲν εἶναι, artykuł Atomizm.

Linki zewnętrzne

Polskojęzyczne
Anglojęzyczne
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.