Deformacja nieciągła, odkształcenie nieciągłe – deformacja zachodząca z przerwaniem ciągłości ośrodka deformowanego[1][2]. Do deformacji nieciągłych zalicza się spękania, charakteryzujące się brakiem przemieszczenia, oraz uskoki, w których dochodzi do przemieszczenia wzdłuż powstałej powierzchni nieciągłości.

W górnictwie jest to zniekształcenie części górotworu lub jego wierzchniej warstwy jaką stanowi powierzchnia (terenu). Przykładowe postacie deformacji nieciągłych: progi, szczeliny, spękania, leje, zapadliska - występujące na powierzchni terenu zazwyczaj wskutek prowadzenia eksploatacji płytkich (których głębokość raczej nie przekracza 70 m).

Przypisy

  1. ↑ Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski, Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626.
  2. ↑ Dadlez R., Jaroszewski W., 1996. Tektonika. Wydawnictwa Naukowe PWN.

Zobacz też

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.