Przekrój

Rodzina Cooka podczas koncertu

Cook nie planował wziąć udziału w programie. Początkowo, poszedł na przesłuchania, aby wesprzeć swojego brata, Andrew (który nie dostał się do drugiego etapu), a później, po jego namowach, postanowił spróbować swoich sił^[17][18]. Był przesłuchiwany w Nebrasce, gdzie wystąpił z przebojem zespołu Bon Jovi – Livin’ on a Prayer. W pierwszej turze etapu w Hollywood, zaśpiewał (Everything I Do) I Do It for You Bryana Adamsa, natomiast w drugiej utwór I'll Be Edwina McCaina. Cook wykorzystał możliwość własnego akompaniowania podczas swojego występu. Oprócz występu w Hollywood, z gitary elektrycznej korzystał także, śpiewając: „All Right Now”, „Hello”, „Day Tripper”, „I'm Alive”, „Baba O’Riley”, „Dare You to Move” i „Dream Big”, a z akustycznej, wykonując: „Little Sparrow”, „All I Really Need Is You” i „The World I Know”. Jego biały Gibson Les Paul dla leworęcznych jest podpisany skrótem „AC". Cook wyjaśnił piśmie TV Guide: „Mam dwóch braci, Adama i Andrew. Zgodnie z przesądem, gdy dorastam, podpisuję wszystko ich inicjałami"^[19]. Od tygodnia Top 12 w Idolu Cook nosi także pomarańczową bransoletkę charytatywną, na znak, że wspiera siedmioletnią fankę, Lindsey Rose, w walce z białaczką^[20][21].

Konwencja jednego z jego wykonań, „Day Tripper” Beatlesów, była porównywana do brzmień zespołu Whitesnake. Z kolei zespół Doxology stwierdził, iż „Eleanor Rigby” zaśpiewane przez Cooka, brzmiało podobnie do wersji tej piosenki, nagranej przez grupę rok wcześniej^[22]. 1 kwietnia, przed zaśpiewaniem utworu Dolly Parton „Little Sparrow", do której stworzył nową, własną aranżację, Cook wyjawił Ryanowi Seacrestowi w wywiadzie, że przy opracowywaniu „Eleanor Rigby” opierał się na wersjach Neila Zazy oraz Doxology. Kilka razy także podkreślił fakt, iż czerpie z twórczości Whitesnake i Chrisa Cornella. Pomimo zaistniałych kontrowersji, krytycy chwalili Cooka za wybór utworów pasujących do jego barwy głosu i techniki śpiewu^[22][23][24]. Aranżacje piosenek „Hello”, „Little Sparrow”, „Always Be My Baby”, „All I Really Need Is You”, „Baba O’Riley”, „The First Time Ever I Saw Your Face” i „I Don’t Want to Miss a Thing” wykonane według pomysłu wokalisty, zostały uznane za oryginalne.

Cook wygrał siódmy sezon American Idol 21 maja 2008 roku. Otrzymał 56% głosów, w tym 12 milionów więcej niż zdobywca drugiego miejsca, David Archuleta. Po ogłoszeniu wyników zaśpiewał utwór „The Time of My Life”, który wygrał w konkursie American Idol Songwriter's Competition. Według ostatecznego zapisu, Archuleta otrzymał 44% głosów^[25][26]. Podczas finału zostały także wyemitowane dwie identyczne reklamy, jedna z Cookiem, druga z Archuletą w roli głównej, promujące grę Guitar Hero^[27]. Wokaliści mieli za zadanie naśladować Toma Cruise'a, który w scenie z filmu Ryzykowny interes tańczy w bieliźnie i gra na gitarze powietrznej.

Wykonywane utwory

David Cook

Podczas tworzenia swojego albumu, zatytułowanego własnym nazwiskiem, Cook współpracował z Espionage, Edem Rolandem (Collective Soul), Zakiem Maloyem (The Nixons), Jasonem Wade (Lifehouse), Nealem Tiemannem (MWK)^[33], Kevinem Griffinem (Better Than Ezra), Chantalem Kreviazuk i Raine Maidą (Our Lady Peace)^[34]. Album został wyprodukowany przez Roba Cavallo^[35]. 5 września 2008 roku, podczas porannego programu Ryana Seacresta On Air w radiu KIIS-FM, muzyk wyjawił, że premiera płyty jest zaplanowana na 18 listopada^[36].

Na blogu na oficjalnym profilu MySpace Cook ogłosił, że do jego zespołu dołączyły dwie osoby: dwóch członków Midwest Kings – Neal Tiemann, gitarzysta oraz Andy Skib, grający na gitarze rytmicznej oraz keyobardzie^[37].

Pierwszy singiel z płyty, „Light On” miał swoją premierę 23 września 2008 roku. Do 10 października utwór osiągnął 17. miejsce na liście Billboard Hot 100^[38].

W styczniu 2009 roku Cook został nagrodzony przez Recording Industry Association for America (RIAA) platynową płytą, ponieważ sprzedaż kopii jego albumu przkroczyła milion^[39]. Artysta otrzymał symboliczną tablicę pamiątkową podczas występu w ósmej edycji American Idol, 1 kwietnia 2009 roku.

Drugi teledysk Cooka, do piosenki „Come Back to Me”, został wydany 4 kwietnia 2009 roku, jako jedna z części podwójnego wydania. Drugą był singiel Bar-ba-sol, który tego dnia miał swoją premierę w stacjach radiowych.

Trasa koncertowa The Declaration Tour – 2009

W styczniu 2009 roku Cook ogłosił, że przygotowuje się do ogólnokrajowej trasy koncertowej, którą ma zamiar odbyć w lutym. 23 stycznia 2009 zostały podane oficjalne daty wszystkich koncertów. The Declaration Tour rozpoczęło się 13 lutego 2009 występem w Tallahassee (na Florydzie) i miało się zakończyć 25 kwietnia w Tulsa (Oklahoma). Jednak trasa przeciągnęła się do października^[40]. W koncertach brali udział członkowie zespołu Cooka: Neal Tiemann (gitara), Andy Skib (keyboard i gitara), Joey Clement (gitara basowa) oraz Kyle Peek (perkusja).

Inne wykonania

1 listopada 2008 roku Cook pojawił się w programie Saturday Night Live, gdzie wykonał dwa utwory: „Light On” oraz „Declaration"^[41].

Artysta pojawił się także podczas rozdania nagród Women of the Year magazynu Glamour, gdzie wystąpił jako gość Mary Steenburgen. Było to dużą niespodzianką dla obecnej na gali Hillary Clinton, fanki programu American Idol. Cook zaśpiewał jedną z jej ulubionych piosenek, „The First Time Ever I Saw Your Face", którą wykonywał również w American Idol podczas etapu Top 3.

23 listopada 2008 roku, na American Music Red Carpet Live, muzyk zaśpiewał na żywo „Light On” oraz „Declaration".

W czerwcu 2008 roku, podczas finałów NBA między Boston Celtics a Los Angeles Lakers Cook wykonał hymn Stanów Zjednoczonych. Oprócz tego, artysta razem z bratem Andrew zaśpiewał go także podczas finałów NFL pomiędzy Kansas City Chiefs a Oakland Raiders^[42].

Muzyk promował swój album również na siedmiu uniwersytetach amerykańskich^[40].

12 lutego 2009 roku Cook pojawił się w programie Good Morning America, gdzie mówił o The American Idol Experience, nowej atrakcji Walt Disney World Resort (amerykańskiego Disneylandu). Wykonał tam „Light On” oraz razem ze zwyciężczynią czwartej edycji American Idol utwór „Go Your Own Way". On i sześciu pozostałych zwycięzców wszystkich edycji otrzymali od twórcy programu Simona Fullera małe statuetki, mające uhonorować ich wygrane^[40][43].

16 maja Cook po raz pierwszy po Idolu wystąpił razem z Davidem Archuletą. Koncert odbył się w SM Mall of Asia w Manili, stolicy Filipin^[44].

20 maja artysta ponownie wystąpił w American Idol, tym razem jako gość podczas wielkiego finału ósmego sezonu programu. W hołdzie zmarłemu bratu, Adamowi, wykonał utwór „Permanent”. Wersja piosenki z koncertu wkrótce była dostępna na iTunes, a wszystkie dochody z jej kupna zostały przeznaczone dla fundacji wspomagającej walkę z rakiem Accelerate Brain Cancer Cure (ABC2).

Życie prywatne

W maju 2008 roku, przed finałem American Idol, Cook zaprosił na randkę Kimberly Caldwell, uczestniczkę drugiego sezonu programu^[45][46]. 13 października, podczas wywiadu w radiu XL 106.7 muzyk wyznał, że on i Caldwell nadal się widują^[47]. W listopadowym numerze miesięcznika People artysta stwierdził, że jego związek z Caldwell był „przyjemną przerwą od chaosu” związanego z jego sławą^[48]. 12 grudnia 2008 w innym wywiadzie Cook zaprzeczył plotkom na temat jego zaręczyn z piosenkarką, mówiąc: „Nigdy nie byłem u Tiffany’ego” (według dziennikarza magazynu Star artysta kupował tam dwukaratowy pierścionek zaręczynowy za 54 tys. dolarów)^[49]. Para zerwała w tym samym miesiącu^[50].

W późnych godzinach nocnych 2 maja 2009 roku zmarł starszy brat Cooka, 37-letni Adam, który przez 11 lat walczył z nowotworem mózgu. Artysta ogłosił to na spotkaniu wyścigu „Race for Hope – DC", który ukończył właśnie dla brata. Stwierdził, że „nie wyobraża sobie, że mógłby teraz być gdzieś indziej". Trasę pięciu kilometrów David przebiegł w 28 minut. Przed śmiercią brata powiedział, że będzie „wracał każdego roku", jak długo Adam będzie z nim. Drużyna muzyka zebrała do tej pory ponad 125 tys. dolarów. Darowizny będą przyjmowane do końca września 2009 roku^[51].

Albumy

• 2006: Analog Heart
• 2008: David Cook
• 2011: This Loud Morning
• 2015: Digital Vein