Wykształcenie

Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, następnie międzynarodowe stosunki gospodarcze na Akademii Ekonomicznej w Krakowie oraz studia podyplomowe z zakresu ekonomicznych podstaw polityki ekologicznej na Uniwersytecie Warszawskim^[2].

Działalność zawodowa i społeczna

Na początku lat 90. zaangażował się w działalność Federacji Zielonych oraz innych organizacji pozarządowych, m.in. prowadził Fundację Wspierania Inicjatyw Ekologicznych (w latach 1991–1993 jako jej dyrektor)^[2][3]. Między 1996 a 1997 koordynował europejską kampanię „Menu na następne Tysiąclecie”, promującą zrównoważony rozwój obszarów wiejskich, tzw. sprawiedliwy handel i rolnictwo ekologiczne. W latach 2000–2002 był ekspertem Ministerstwa Środowiska w zakresie dostępu do informacji i udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji w związku z ratyfikacją przez Polskę konwencji z Aarhus^[2]. Zajmuje się działalnością konsultingową w zakresie zrównoważonego rozwoju i sektora pozarządowego, współpracując m.in. z Bankiem Światowym, Centrum Prawa Ekologicznego, Greenpeace International, Instytutem na rzecz Ekorozwoju, Milieukontakt Oost-Europa, Northern Alliance for Environment and Development, Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Regional Environmental Center, Międzynarodową Unią Ochrony Przyrody (IUCN), WWF i innymi. Pełnił funkcję doradcy grupy Zielonych i Wolnego Sojuszu Europejskiego w Parlamencie Europejskim, jest także współpracownikiem Europejskiej Partii Zielonych, jednym z fundatorów i przewodniczącym rady programowej Zielonego Instytutu^[3]. Należy także do Europejskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Środowiska i Zasobów Naturalnych. Do 2007 był stałym gościem audycji Cezarego Łasiczki Ekologia Polityczna w Tok FM^[4].

Działalność polityczna

Był jednym z założycieli partii Zieloni 2004 (przemianowaną później w Partię Zieloni). Od 2004 do 2011 pełnił funkcję jednego z dwojga przewodniczących tego ugrupowania – kolejno obok Magdaleny Mosiewicz, Agnieszki Grzybek i Małgorzaty Tkacz-Janik. Został koordynatorem prowadzonych przez to ugrupowanie kampanii „Zielona gospodarka” i „Zielona Europa”^[2].

W wyborach parlamentarnych w 2005 bez powodzenia kandydował z listy Socjaldemokracji Polskiej (w ramach podpisanego przez to ugrupowanie i jego partię porozumienia) do Sejmu w okręgu olsztyńskim^[5]. W 2009 był jednym ze współtwórców Porozumienia dla Przyszłości, koalicji skupiającej SDPL, Partię Demokratyczną i Zielonych 2004^[6]. Z ramienia tego komitetu startował również bezskutecznie w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu nr 1 (obejmującym województwo pomorskie). Uzyskał 1758 głosów, a prowadzona przez niego lista PdP w tym okręgu otrzymała poniżej 1% głosów^[7]. Bez powodzenia kandydował również w wyborach w 2011 z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej (w ramach porozumienia Zielonych z Sojuszem)^[8]. 6 października 2013 zrezygnował z członkostwa w Zielonych^[9].

Był doradcą prezydenta Słupska Roberta Biedronia do spraw zagranicznych^[10]. Zasiadał w radzie programowej Instytutu Lecha Wałęsy^[11].

Poglądy polityczne i społeczne

Deklaruje się jako zwolennik rozwoju odnawialnych źródeł energii^[12] oraz ochrony konsumentów przed monopolami^[13]. Określa się jako przeciwnik budowy elektrowni jądrowych, w połowie lat 90. współorganizował protesty przeciwko przeprowadzaniu prób nuklearnych m.in. w atolu Mururoa na Pacyfiku. Określa się jako zwolennik równouprawnienia, w szczególności polityki równych szans kobiet i mężczyzn oraz obrony praw mniejszości, a także jako feminista. Uczestniczy w tzw. Manifach, w 2010 brał udział w Kongresu Kobiet Polskich, podczas którego m.in. współorganizował panel poświęcony kobietom i zrównoważonemu rozwojowi^[14]. Współpracuje m.in. z Centrum Praw Kobiet na rzecz eliminacji przemocy, w szczególności wobec kobiet^[15]. Angażuje się także w działania ruchu antywojennego i alterglobalistycznego. W 2007 współorganizował akcje w obronie Doliny Rospudy, był m.in. autorem listu otwartego do premiera Jarosława Kaczyńskiego, w którym przedstawił argumenty za budową trasy Via Baltica z ominięciem bagien Rospudy^[16].