Dariusz Siatkowski
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1960
Koszalin

Data i miejsce śmierci

11 października 2008
Tuszyn

Zawód

aktor, reżyser

Lata aktywności

1984–2008

Zespół artystyczny
Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
(1984–1992, 1994–1996, 1997–2008)
Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1992–1994)
Teatr Polski we Wrocławiu
(1996–1997)

Dariusz Siatkowski (ur. 31 lipca 1960 w Koszalinie, zm. 11 października 2008 w Tuszynie) – polski aktor i reżyser. Szerokiej widowni znany był głównie z roli Pawła Zawady w komedii Romana Załuskiego Kogel-mogel (1988) i sequelu Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989). Ponadto występował w filmach Władysława Pasikowskiego (Kroll, Słodko gorzki, Reich), Jana Jakuba Kolskiego (Pogrzeb kartofla, Małopole czyli świat) i Kazimierza Kutza (Śmierć jak kromka chleba).

Wczesne lata

Urodził się i dorastał w Koszalinie[1], gdzie w 1975 ukończył Szkołę Podstawową nr 23 im. Lotników Polskich[2]. W latach 1975-1980 uczęszczał do Technikum Drogowego w Koszalinie o profilu budowa dróg i mostów[3]. Następnie podjął studia na Wydziale Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, którą ukończył w 1984[4]. Za rolę Gromotrubowa w przedstawieniu dyplomowym Nikołaja Gogola Płaszcz w reżyserii Jerzego Treli otrzymał nagrodę na II Ogólnopolskim Przeglądzie Sztuk Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi[5].

Kariera teatralna

Zaraz po ukończeniu studiów, otrzymał angaż od Bohdana Hussakowskiego, ówczesnego dyrektora łódzkiego Teatru im. Stefana Jaracza, z którym związał się na stałe w latach 1984–1992, 1994–1996 i od roku 1997[4]. W 1999 zdobył wyróżnienie w I Turnieju Monologów na XXXIX Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, a za rolę tytułową w tragedii Sofoklesa Król Edyp otrzymał łódzką Złotą Maskę za najlepszą rolę męską. W 2000 odebrał nagrodę marszałka województwa łódzkiego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru. W 2001 kreacja Johna Proctora w spektaklu Arthura Millera Czarownice z Salem przyniosła mu nagrodę na XLI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, a za rolę Astrowa w przedstawieniu Antona Czechowa Wujaszek Wania w reż. Jacka Orłowskiego odebrał drugą Złotą Maskę. Stworzył wyraziste role - m.in. Johannesa w Dzienniku uwodziciela (1985) Kierkegaarda, Segismunda w Życiu snem (1990) Calderona, Oberona w Śnie nocy letniej (1997) Szekspira[5] czy szeryfa Talbotta w Skórze węża (2002) Tennessee Williamsa.

Występował także w teatrach: im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1992–1994) i Polskim we Wrocławiu (1996–1997)[6]. W 2005 zadebiutował jako reżyser sztuki Konstantina Kostenki Klaustrofobia.

Śmierć

Grób Dariusza Siatkowskiego na Cmentarzu Komunalnym w Koszalinie

Zmarł nagle 11 października 2008 w jednym z hoteli w okolicach Łodzi. Został pochowany 16 października na cmentarzu przy ul. Gnieźnieńskiej w rodzinnym Koszalinie[7].

Filmografia

Wybrane role teatralne

Przypisy

  1. ↑ Dariusz Siatkowski. ČSFD.cz. [dostęp 2019-12-08]. (cz.).
  2. ↑ Szkoła Podstawowa nr 11. nk.pl. [dostęp 2020-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-08)].
  3. ↑ Technikum Drogowe, Koszalin. nk.pl. [dostęp 2020-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-07)].
  4. 1 2 Michał Lenarciński (2008-10-13): Zmarł aktor Teatru imienia Jaracza Dariusz Siatkowski. „Dziennik Łódzki”. [dostęp 2020-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-07)].
  5. 1 2 Zmarł Dariusz Siatkowski, aktor Teatru im. Jaracza. „Nasze Miasto”. [dostęp 2020-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-07)].
  6. ↑ Dariusz Siatkowski nie żyje. Onet.pl. [dostęp 2020-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-07)].
  7. ↑ MH: Grażyna Błęcka-Kolska i Dariusz Siatkowski: Role ich życia. Interia.pl. [dostęp 2014-11-21].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.