Daniel Bravo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1963
Tuluza

Wzrost

176 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[infobox 1]
Lata Klub Wyst. Gole
1978–1979 JS Cugnaux
1979–1980 OGC Nice B 26 (9)
1980–1983 OGC Nice 91 (18)
1983–1987 AS Monaco 122 (22)
1987–1989 OGC Nice 50 (18)
1989–1996 Paris Saint-Germain 217 (23)
1996–1997 AC Parma 24 (0)
1997–1998 Olympique Lyon 14 (4)
1998–1999 Olympique Marsylia 20 (1)
1999–2000 OGC Nice 19 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1982–1989  Francja 13 (1)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Daniel Bravo (ur. 9 lutego 1963 w Tuluzie) – piłkarz francuski grający na pozycji defensywnego pomocnika.

Kariera klubowa

Bravo rozpoczynał piłkarską karierę w małym amatorskim klubie o nazwie JS Cugnaux. W wieku 16 lat trafił do OGC Nice i już 24 lipca 1980 roku zadebiutował w Ligue 1 w przegranym 0:1 spotkaniu z FC Metz. Od początku sezonu był podstawowym zawodnikiem klubu i dość szybko stał się jego gwiazdą, ale w 1982 roku spadł z ligi i sezon 1982/1983 spędził w Ligue 2. Na drugim froncie strzelił aż 11 goli, co spowodowało, że latem 1983 przeszedł do AS Monaco i tym samym powrócił do pierwszej ligi. W pierwszym sezonie gry został wicemistrzem Francji oraz dotarł do finału Pucharu Francji, za to w 1985 roku wywalczył to trofeum, a w lidze zajął z Monaco 3. miejsce. W kolejnych dwóch sezonach w ASM nie osiągnął już więcej sukcesów i w 1988 roku powrócił do Nice, któremu pomógł w utrzymaniu w lidze, a w 1989 roku zajął 6. pozycję.

Latem 1989 Bravo znów zmienił barwy klubowe i został piłkarzem Paris Saint-Germain, ówczesnego wicemistrza kraju. Tam również zaczął grać w pierwszym składzie, jednak w 1990 zajął z nim dopiero 5. pozycję w lidze. Kolejne sukcesy Daniel osiągnął w 1993 roku, gdy został wicemistrzem kraju z PSG, a także wywalczył swój drugi w karierze Puchar Francji oraz dotarł do półfinału Pucharu UEFA. W 1994 roku znów zagrał w półfinale europejskich pucharów, ale tym razem w Pucharze Zdobywców Pucharów, ale większy sukces osiągnął w lidze, gdy po raz pierwszy i jak się później okazało – jedyny, został mistrzem Francji. Dzięki temu w sezonie 1994/1995 zadebiutował w Lidze Mistrzów, a na krajowym podwórku zdobył Puchar Ligi Francuskiej, a także kolejny francuski puchar. Dzięki temu w sezonie 1995/1996 znów wystąpił w Pucharze Zdobywców Pucharów i z PSG doszedł do finału, a w nim paryski klub pokonał 1:0 Rapid Wiedeń (Bravo wystąpił przez 90 minut).

Latem 1996 Daniel zdecydował się opuścić PSG i przeszedł do włoskiej Parmy, w której spotkał dwóch swoich rodaków: Liliana Thurama i Reynalda Pedrosa. Z zespołem tym wywalczył wicemistrzostwo Włoch, ale po sezonie wrócił do ojczyzny i został piłkarzem Olympique Lyon. W Olympique był jednak już rezerwowym, m.in. ze względu na wiek i podobnie było w kolejnym sezonie, gdy był już zawodnikiem Olympique Marsylia. W 1999 roku został wicemistrzem Francji z OM. Sezon 1999/2000 Bravo spędził w swoim pierwotnym klubie, OGC Nice, z którym nie zdołał wywalczyć awansu z Ligue 2 do Ligue 1, a latem zakończył piłkarską karierę w wieku 37 lat.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1980/81 OGC Nice Francja  Ligue 1 29 2
1981/82 OGC Nice Francja  Ligue 1 33 5
1982/83 OGC Nice Francja  Ligue 2 29 11
1983/84 AS Monaco Francja  Ligue 1 34 5
1984/85 AS Monaco Francja  Ligue 1 36 9
1985/86 AS Monaco Francja  Ligue 1 34 8
1986/87 AS Monaco Francja  Ligue 1 18 0
1987/88 OGC Nice Francja  Ligue 1 21 3
1988/89 OGC Nice Francja  Ligue 1 29 15
1989/90 Paris Saint-Germain Francja  Ligue 1 30 5
1990/91 Paris Saint-Germain Francja  Ligue 1 35 8
1991/92 Paris Saint-Germain Francja  Ligue 1 36 6
1992/93 Paris Saint-Germain Francja  Ligue 1 30 3
1993/94 Paris Saint-Germain Francja  Ligue 1 22 1
1994/95 Paris Saint-Germain Francja  Ligue 1 32 0
1995/96 Paris Saint-Germain Francja  Ligue 1 32 0
1996/97 AC Parma Włochy  Serie A 24 0
1997/98 Olympique Lyon Francja  Ligue 1 14 4
1998/99 Olympique Marsylia Francja  Ligue 1 20 1
1999/00 OGC Nice Francja  Ligue 2 19 1

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Francji Bravo zadebiutował 23 lutego 1982 roku w wygranym 2:0 meczu z Włochami. W 1984 roku został powołany do kadry na Euro 84. Tam zagrał jedynie w grupowym spotkaniu z Jugosławią (3:2), ale z imprezy tej przywiózł złoty medal za mistrzostwo Europy. Swój ostatni mecz w barwach „Tricolores” rozegrał 11 października 1989, a Francuzi pokonali 3:0 Szkocję. W kadrze narodowej wystąpił w 13 spotkaniach i strzelił 1 bramkę.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.