Daniła Kozłowski
Ilustracja
Daniła Kozłowski (2016)
Prawdziwe imię i nazwisko

Дани́ла Вале́рьевич Козло́вский

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1985
Moskwa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Urszula Malka

Lata aktywności

od 1999

Odznaczenia
Zasłużony Artysta Federacji Rosyjskiej
Strona internetowa

Daniła Walerjewicz Kozłowski (ros. Дани́ла Вале́рьевич Козло́вский, ur. 3 maja 1985 w Moskwie) – rosyjski aktor teatralny i filmowy, reżyser, scenarzysta i producent. Laureat najważniejszych nagród rosyjskiego świata filmowego („Złotego Orła”, „Nike”, „Złotej Maski”), „Zasłużony Artysta Federacji Rosyjskiej”[1].

Życiorys

Wczesne lata

Daniła Kozłowski i prezes Rosyjskiego Związku Piłki Nożnej (RFS) Witalij Mutko podczas uroczystego wręczenia Kozłowskiemu nominacji "oficjalnego ambasadora" piłkarskich mistrzostw świata w 2018 roku w Rosji

Daniła Kozłowski urodził się w Moskwie, w rodzinie profesora filozofii, wykładowcy Moskiewskiego Państwowego Instytutu Kultury – Walerija Kozłowskiego i Nadieżdy Zwienigordoskiej – aktorki teatralnej, która wraz z urodzeniem trzeciego dziecka porzuciła aktorstwo i poświęciła się rodzinie. Rodzice Daniły rozwiedli się gdy był dzieckiem[2].

Był uczniem szkoły baletowej. W 2002 roku, po ukończeniu morskiego korpusu kadetów w Kronsztadzie, rozpoczął studia na wydziale sztuki aktorskiej i reżyserii Rosyjskiego Państwowego Instytutu Sztuk Scenicznych w Sankt Petersburgu. Po jego ukończeniu w 2007 roku, został aktorem petersburskiego Małego Teatru Dramatycznego (MDT) na którego deskach występuje po dziś dzień (2018)[3][4].

Kariera

Jako aktor debiutował już podczas nauki w korpusie morskim epizodami w serialach TV. W 2014 roku, rolą w filmie Akademia wampirów miał miejsce jego "hollywoodzki" debiut[5]. W 2016 debiutował jako producent filmem Pawła Ruminowa pt. Status: Swobodien (zagrał w nim również główną rolę) oraz jako scenarzysta (wespół z Olgą Zujewą, nie wymieniony w napisach) filmem Na rajonie (premiera 2018 rok)[6][7]. Również w 2016 roku rozpoczął prace nad filmem Trener (premiera w 2018), w którym połączył wszystkie swoje filmowe aspiracje: napisał do niego scenariusz, był jego producentem i reżyserem oraz zagrał w nim główną rolę[8]. Zwieńczeniem bardzo udanego dla aktora roku 2016, była pierwsza pozycja w rankingu "aktor roku" przeprowadzonym przez Wszechrosyjskie Centrum Badania Opinii Publicznej (WCIOM)[9].

Wyrazem nietuzinkowych artystycznych fascynacji Kozłowskiego był solowy spektakl koncertowy z 2015 roku pt. Bolszaja mieczta obyknowiennogo cziełowieka (Wielkie marzenie zwykłego człowieka), prezentowany na deskach renomowanych teatrów: Bolszoj w Moskwie i Aleksandrowskiego w St. Petersburgu. Z akompaniamentem orkiestry aktor zaśpiewał w nim słynne przeboje amerykańskich jazzmanów lat 30.-50. XX wieku: Franka Sinatry, Tonyego Bennetta, Deana Martina, Natana Kinga Cole[10].

W marcu 2017 aktor otworzył w Moskwie swoją własną (100% udziałów) wytwórnię filmową pod nazwą "DK Entertainment"[11]. Również w marcu 2017 roku Kozłowski został mianowany "Oficjalnym Posłem" piłkarskich mistrzostw świata w 2018 roku w Rosji[12].

Życie prywatne

Daniła Kozłowski z Julja Snigir´ – swoją partnerką życiową lat 2013–2014

W 2008 roku zawarł związek małżeński z polską aktorką (partnerką sceniczną z Małego Teatru Dramatycznego w Petersburgu) Urszulą Malką, z którą rozstał się w 2011 roku bez oficjalnego rozwodu[13][2]. Później, według rosyjskiej prasy bulwarowej, pozostawał w nieformalnych związkach z modelkami i aktorkami: Julją Snigir´ (od 2013 do 2014)[14] i Olgą Zujewą (od 2015)[15].

Ma dwóch braci – Igora i Iwana[2].

Działalność charytatywna

Aktor jest zaangażowany w działalność charytatywną na rzecz walki z autyzmem oraz pomocy dzieciom cierpiącym na pęcherzowe oddzielanie się naskórka[16][17].

Twórczość

Role teatralne

Mały Teatr Dramatyczny w St. Petersburgu

  • 2007 – Król Lear (Edgar)
  • 2007 – Kaprys (Barkałow)
  • 2007 – Warszawska melodia (Wiktor)
  • 2009 – Władca much (Ralph)
  • 2010 – Lorenzaccio (Lorenzo)
  • 2012 – Intryga i miłość (Ferdynand)
  • 2014 – Wiśniowy sad (kupiec Łopachin)
  • 2016 – Hamlet (Hamlet)

Filmografia

Kozłowski i Aleksiej German młodszy na konferencji prasowej po premierze filmu Dowłatow (2018) na 68. MFF w Berlinie

Aktor

  • 1999 – Prostyje istiny (Denis – chłopak-chuligan z VI A)
  • 2004 – Sissi – zbuntowana cesarzowa (młody Franciszek Józef)
  • 2005 – Garpastum (Nikołaj)
  • 2008 – Jesteśmy z przyszłości (Borman)
  • 2009 – Wesołkowie (Lusia, Dima)
  • 2010 – Moskwo, kocham Cię (taksówkarz)
  • 2011 – Miszen (Mitia)
  • 2011 – Rasputin (wlk. ks. Dymitr)
  • 2011 – Pięć narzeczonych (Aleksiej "Liocha" Piotrowicz Kawierin – lotnik)
  • 2012 – Gulf Stream pod górą lodową (Ari Brylski)
  • 2012 – Szpieg (Jegor-oficer NKWD)
  • 2012 – Dukhless (Maks)
  • 2013 – Legenda 17 (Walerij Charłamow)
  • 2013 – Rasputin (wlk. ks. Dymitr)
  • 2014 – Dubrowski (Dubrowski)
  • 2014 – Akademia wampirów (Dymitr Bielikow)
  • 2015 – Dukhless 2 (Maks)
  • 2016 – Status: Swobodien (Nikita Kolesnikow)
  • 2016 – Hardcore Henry (Akan)
  • 2016 – Piątek (Bondar)
  • 2016 – Załoga (pilot Guszczyn)
  • 2016 – Wiking (Włodzimierz I Wielki)
  • 2017 – Matylda (hr. Woroncow)
  • 2018 – McMafia (Miszyn)
  • 2018 – Wikingowie (Oleg Mądry)
  • 2018 – Dowłatow (Dawid)
  • 2018 – Trener (Jurij Stolesznikow)
  • 2018 – Karamora (Karamora)
  • 2018 – Na rajonie (Andriej Kisin)

Reżyser

  • 2018 – Trener

Scenarzysta

  • 2018 – Na rajonie (wespół z Olgą Zujewą)
  • 2018 – Trener

Producent

  • 2016 – Status: Swobodien
  • 2018 – Trener
  • 2018 – Na rajonie

Ważniejsze nagrody i wyróżnienia

Daniła Kozłowski podczas uroczystego wręczania nagrody "Złotej Maski", 2017
  • 2005 – "Biały Słoń" (nagroda Gildii Filmoznawców i Krytyków Filmowych Rosji) za najlepszą rolę męską w filmie Garpastum[18].
  • 2006 – "Złoty Reflektor" nagroda w kategorii "najlepszy debiut" za rolę w przedstawieniu Król Lear na deskach petersburskiego Małego Teatru Dramatycznego[19].
  • 2008 – nagroda w kategorii "najlepsza, główna rola męska" na XVI Festiwalu Aktorów Filmowych w Twerze za film Jesteśmy z przyszłości[20].
  • 2013 – "Złoty Orzeł" w kategorii "najlepsza, męska rola filmowa" za rolę Maksa w filmie Dukhless[21].
  • 2013 – nominacja do nagrody "Nike" w kategorii "najlepsza, męska rola filmowa" za rolę Maksa w filmie Dukhless[22].
  • 2014 – nominacja do nagrody "Złoty Orzeł" w kategorii "najlepsza, męska rola filmowa" za rolę Walerija Charłamowa w filmie Legenda 17[23].
  • 2014 – nagroda im. Andrieja Mironowa "Figaro" – "za doskonałe wykonanie ról na scenie dramatycznej"[24].
  • 2014 – nagroda "Twórcze Odkrycie" im. Olega Jankowskiego – "za najbardziej zauważalne twórcze osiągnięcia roku w teatrze, kinie, muzyce i innych dziedzinach sztuki"[25].
  • 2014 – nagroda im. K. S. Stanisławskiego na XIX Międzynarodowym Teatralnym Festiwalu "Sezon Stanisławskiego" z nominacji "mistrzostwo aktora" za rolę Łopachina w spektaklu Wiśniowy sad na deskach petersburskiego Małego Teatru Dramatycznego[26].
  • 2016 – nagroda "Nike" w kategorii "najlepsza, męska rola filmowa" za rolę Maksa w filmie Dukhless 2[27].
  • 2016 – laureat XIV edycji telewizyjnej nagrody "Muz-TV 2016. Energija buduszczego!" w kategorii "najlepszy pokaz koncertowy" za spektakl koncertowy Bolszaja mieczta obyknowiennogo czełowieka[28].
  • 2017 – nominacja do nagrody "Złoty Orzeł" w kategorii "najlepsza, męska rola filmowa" za rolę pilota Guszczyna w filmie Załoga[29].
  • 2017 – "Złota Maska" za sezon 2015–2016 w kategorii "najlepsza rola męska" w konkursie spektakli teatrów dramatycznych za rolę Hamleta w petersburskim Małym Teatrze Dramatycznym[30].

Przypisy

  1. ↑ Ukaz Priezidienta Rossijskoj Fiederacji ot 02.03.2018 nr 93 "O nagrażdienii gosudarstwiennymi nagradami Rossijskoj Fiederacji". [w:] Oficjalnyj intierniet-portał prawowoj informacjii [on-line]. 2018-03-02. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  2. 1 2 3 Daniła Kołowski: biografija, licznaja żyzn', siemja, żena, dieti – foto. [w:] alabanza.ru [on-line]. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  3. ↑ Julia Szigariewa: Daniła Kozłowski: "Samyje szykarnyje żenszcziny – russkije!". [w:] Argumienty i Fakty [on-line]. 2015-03-04. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  4. ↑ Sylwetka aktora na stronie Małego Teatru Dramatycznego w St. Petersburgu (ros.) [dostęp 21 października 2018]
  5. ↑ Semen Kwasza: Daniła Kozłowski: "Wsie wampiry romanticzny". [w:] The Hollywood Reporter [on-line]. 2014-02-12. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  6. ↑ Jarosław Zabałujew: "K sożalieniju, ja nie umieju proigrywat'". [w:] gazeta.ru [on-line]. 2016-01-20. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  7. ↑ Olga Żurman: Wo Władiwostokie snimut kino s ucziastiem Daniły Kozłowskogo. [w:] Rossijskaja Gazieta [on-line]. 2016-07-26. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  8. ↑ Daniła Kozłowski pristupił k siomkam filma "Triener". [w:] RIA Nowosti [on-line]. 2017-04-24. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  9. ↑ Itogi 2016 goda: sobytija, ludi, ocienki. Ożidanija ot 2017-go. [w:] wciom.ru [on-line]. 2016-12-26. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  10. ↑ Znamienitosti na koncertie Daniły Kozłowskiego. [w:] gazeta.ru [on-line]. 2015-05-20. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  11. ↑ Gajdar Batyrchanow: Zwiezda "Matildy" i "Wikinga" Daniła Kozłowski osnował swoju kinostudiju. [w:] life.ru [on-line]. 2017-05-05. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  12. ↑ Daniła Kozłowski stał Posłom CzM-2018. [w:] ru.fifa.com [on-line]. 2017-03-24. [dostęp 2018-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-04)]. (ros.).
  13. ↑ None: Kozłowskij swieł żenu s lubawicej. [w:] dni.ru [on-line]. 2013-04-29. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  14. ↑ Olga Rodina: Daniła Kozłowski rasstałsia s Juliej Snigir'. [w:] starhit.ru [on-line]. 2014-02-26. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  15. ↑ Daniła Kozłowski i jego wozlubliennaja ustroili romanticzieskije kanikuły w Amerikie. [w:] 7days.ru [on-line]. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  16. ↑ "Wychod w Pietierburgie" otkrywajet cientr dla autistow. [w:] fontanka.ru [on-line]. 2013-12-08. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  17. ↑ Popieczitieli. [w:] deti-bela.ru [on-line]. [dostęp 2018-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 listopada 2018)]. (ros.).
  18. ↑ Oficjalna strona kapituły nagrody (ros.) [dostęp 21 października 2018].
  19. ↑ Oficjalna strona kapituły nagrody (ros.) [dostęp 21 października 2018].
  20. ↑ Zawierszyłsia XVI Festiwal Aktiorow Kino "Sozwiezdije-2008". [w:] ProfiCinema [on-line]. 2008-07-01. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  21. ↑ Oficjalna strona kapituły nagrody (ros.) [dostęp 21 października 2018]
  22. ↑ Oficjalna strona kapituły nagrody (ros.) [dostęp 21 października 2018].
  23. ↑ Oficjalna strona kapituły nagrody (ros.) [dostęp 21 października 2018]
  24. ↑ Oficjalna strona kapituły nagrody (ros.) [dostęp 21 października 2018]
  25. ↑ Priemiju Olega Jankowskogo wruczili w Moskwie. [w:] RIA. Nowosti [on-line]. 2014-06-01. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  26. ↑ Oficjalna strona kapituły nagrody. stanislavskyfestival.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-20)]. (ros.) [dostęp 21 października 2018]
  27. ↑ Oficjalna strona kapituły nagrody (ros.) [dostęp 21 października 2018]
  28. ↑ Objawlieny pobieditieli Priemii "Muz-TV 2016. Energija buduszczego!". [w:] premia.muz-tv.ru [on-line]. 2016-06-11. [dostęp 2018-10-21]. (ros.).
  29. ↑ Oficjalna strona kapituły nagrody (ros.) [dostęp 21 października 2018]
  30. ↑ Oficjalna strona kapituły nagrody (ros.) [dostęp 21 października 2018]

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.