Dmitrij Marczuk | |
Biskup łucki i wołyński | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15 listopada 1899 |
Data śmierci |
4 lipca 1987 |
Biskup łucki i wołyński | |
Okres sprawowania |
1965–1986 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Śluby zakonne |
1946 |
Diakonat |
6 października 1921 |
Prezbiterat |
9 października 1921 |
Chirotonia biskupia |
2 kwietnia 1961 |
Data konsekracji |
2 kwietnia 1961 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
|
Damian, imię świeckie Dmitrij Gieorgijewicz Marczuk (ur. 3 listopada?/15 listopada 1899 w Korostianinie, zm. 4 lipca 1987) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Życiorys
Ukończył Wołyńskie Seminarium Duchowne w Żytomierzu w 1919. W roku następnym objął po ojcu stanowisko psalmisty w parafii w Korostianinie na Wołyniu. 6 października 1921 przyjął święcenia diakońskie z rąk biskupa krzemienieckiego Dionizego, który też 9 października 1921 wyświęcił go na kapłana i skierował do pracy duszpasterskiej w parafii św. Michała Archanioła w Zamszu. Do 1941 pozostawał duchownym Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego i służył w różnych parafiach diecezji wołyńskiej[1].
We wrześniu 1941 objął parafię w Kamieńcu Podolskim i został równocześnie dziekanem dekanatu sławuckiego. Następnie służył w cerkwiach w Ostrogu i w cerkwi św. Mikołaja w Winnicy. W latach 1944–1945 przebywał na terytorium Polski, następnie ponownie wyjechał na Ukrainę i objął parafię w Kniżkowcach na Podolu[1]. Po roku przeniesiony do parafii w Zastawnie (eparchia czerniowiecka)[1].
2 kwietnia 1961 przyjął chirotonię biskupią i został mianowany ordynariuszem eparchii czerniowieckiej. W charakterze konsekratorów w obrzędzie wzięli udział metropolita kijowski i halicki, Egzarcha Ukrainy Jan, arcybiskup winnicki i bracławski Szymon, biskup charkowski i bohoduchowski Nestor oraz biskup dniepropetrowski i zaporoski Joazaf. Po trzech latach został przeniesiony na katedrę lwowską i tarnopolską, pozostając locum tenens eparchii czerniowieckiej. W 1965 przeniesiony ponownie, tym razem na katedrę wołyńską[1]. W 1986 odszedł w stan spoczynku, zmarł w roku następnym[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Дамиан (Марчук). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].