Dławigad amerykański
Mycteria americana[1]
Linnaeus, 1758[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

bocianowe

Rodzina

bociany

Rodzaj

Mycteria

Gatunek

dławigad amerykański

Synonimy
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     okres lęgowy

     występuje przez cały rok

     poza sezonem legowym

Dławigad amerykański[6] (Mycteria americana) – gatunek dużego ptaka z rodziny bocianów (Ciconiidae).

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego nazwał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz nadając mu nazwę Mycteria americana[2]. Holotyp pochodził z Brazylii[7].

Relacje w obrębie rodzaju Mycteria są niejasne[7]. Cechy anatomiczne umieszczają M. americana jako takson siostrzany do pary gatunków M. ibis i M. leucocephala, z M. cinerea jako taksonem bazalnym do wszystkich trzech, podczas gdy analizy mitochondrialnego DNA umieszczają M. americana bazalnie do pozostałych trzech, podobnie jak badania obejmujące zachowanie wraz z morfologią[7].

Gatunek monotypowy[8][7].

Etymologia

  • Mycteria: gr. μυκτηρ muktēr, μυκτηρος muktēros „pysk, nos”, od μυκτεριζω mukterizō „kręcić nosem”[9].
  • americana: nowołac. Americanus „amerykański, z Ameryki”[10].

Zasięg występowania

Dławigad amerykański występuje w południowo-wschodnich stanach USA (Karolina Południowa, Georgia, Floryda), w Meksyku, Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej (poza częścią zachodnią i południową)[11][8].

Morfologia

Długość ciała 99–110 cm[12], rozpiętość skrzydeł 150–175 cm[13]; masa ciała 2–3 kg[11]. Samiec jest nieco większy i cięższy od samicy, ma masywniejszy i dłuższy dziób[7]. Biały tułów; szyja i głowa nagie, czarniawo-szare, wyglądają jak pokryte łuską. Ogon i lotki czarne. Dziób czarniawy, długi, gruby i zakrzywiony na końcu. Oczy ciemne. Nogi czarniawe, a stopy czerwonawobrązowe. Upierzenie obu płci jest podobne. Pisklęta po wykluciu są pokryte białym puchem, a osobniki młodociane mają opierzone szarawobrązowe głowy i żółte dzioby[13].

Ekologia i zachowanie

Młode na gnieździe
Biotop

Bagna, tereny podmokłe, okolice rzek, stawy, laguny.

Pożywienie

Żywi się rybami, gadami, płazami, ptakami, ssakami, owadami i mięczakami. Żeruje w stadach złożonych z różnych gatunków ptaków. Powoli brodzi w płytkiej wodzie w poszukiwaniu pożywienia[13].

Rozmnażanie

Wyprowadza jeden lęg w sezonie[13][14]. Gniazduje kolonijnie[13], w zbudowanych z patyków gniazdach na drzewach, nad stojącą wodą[14]. Na jednym drzewie może być kilka gniazd[13]. Samica składa 2–5 kremowobiałych jaj[13]. Inkubacja trwa 28–32 dni, a zajmują się nią oboje rodzice[13]. Młode opuszczają gniazdo po około 75 dniach od wyklucia.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dławigada amerykańskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[5]. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 450 tysięcy osobników[14]. BirdLife International uznaje globalny trend liczebności populacji za spadkowy, choć trend niektórych populacji nie jest znany[5].

Przypisy

  1. ↑ Mycteria americana, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 3 C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 140. (łac.).
  3. ↑ L.J.P. Vieillot: Ibis. W: Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle, appliquée aux arts, à l’agriculture, à l’économie rurale et domestique, à la médecine etc.. Wyd. Nouv. éd. presqu’ entièrement refondue et considérablement angmentée. T. 16. Paris: Chez Deterville, 1817, s. 20. (fr.).
  4. ↑ J.B. von Spix: Avium species novae, quas in itinere per Brasiliam annis MDCCCXVII-MDCCCXX. T. 2. Monachii: Typis Franc. Seraph. Hübschmanni, 1824-1825, s. 68, ryc. lxxxv. (łac.).
  5. 1 2 3 Mycteria americana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  6. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Ciconiidae Sundevall, 1836 - bociany - Storks (Wersja: 2015-09-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-07-07].
  7. 1 2 3 4 5 M.C. Coulter, J.A. Rodgers Jr., J.C. Ogden & F.C. Depkin: A.F. Poole & F.B. Gill (redaktorzy): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2022. DOI: 10.2173/bow.woosto.01. [dostęp 2022-07-07]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  8. 1 2 F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-26]. (ang.).
  9. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Mycteria [dostęp 2022-07-07].
  10. ↑ The Key to Scientific Names ↓, americana [dostęp 2022-07-07].
  11. 1 2 Elliott, A., Garcia, E.F.J., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Wood Stork (Mycteria americana). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-26].
  12. ↑ E. Keller, J. H. Reichholf, G. Steinbach i inni: Leksykon zwierząt: Ptaki. Cz. 1. Warszawa: Świat Książki, 2003. ISBN 83-7227-891-1.
  13. 1 2 3 4 5 6 7 8 N. Bouglouan: Wood Stork. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-09-03]. (ang.).
  14. 1 2 3 Wood Stork Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-09-03]. (ang.).

Bibliografia

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.