Czerwone maki – polski dramat wojenny z 2024 roku w reżyserii Krzysztofa Łukaszewicza.

Tytuł filmu jest nawiązaniem do piosenki Czerwone maki na Monte Cassino, która powstała w maju 1944 roku. Autorem słów był Feliks Konarski, a melodii – Alfred Schütz^[1].

Fabuła

Iran, rok 1943. Młody polski chłopak Jędrek (Nicolas Przygoda), który wydostał się ze Związku Sowieckiego z armią Andersa, zostaje złapany przez brytyjskich żołnierzy w czasie kradzieży leków dla ciężko chorej dziewczyny, Poli. Po przejściu armii polskiej do Włoch w 1944 ponownie ma problemy z prawem po ataku na polskiego oficera, podporucznika Edmunda Wilkosza (Mateusz Banasiuk), który jest jego rywalem w walce o serce Poli, służącej teraz w wojsku jako sanitariuszka. W areszcie odwiedza go jego brat, rotmistrz Stanisław Zahorski (Szymon Piotr Warszawski), przeniesiony z 1 Dywizji Pancernej. Wstawia się za krewnym, dzięki czemu niepełnoletni Jędrek zostaje oddany pod opiekę nienazwanego korespondenta wojennego, wzorowanego na Melchiorze Wańkowiczu (Leszek Lichota). W tym czasie 2 Korpus Polski pod dowództwem gen. Władysława Andersa (Michał Żurawski) przygotowuje się do ataku na Monte Cassino.

Produkcja

Zdjęcia plenerowe kręcono w czterech krajach: w Chorwacji (Zadar, Nekić, Marasović, Tulove Grede), Bułgarii (Sofia, Warwara), we Włoszech (Monte Cassino) i w Polsce^[2].

Zobacz też

• Wielka droga – film z 1946

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Czerwone maki w bazie filmpolski.pl
• Czerwone maki w bazie Filmweb
• Czerwone maki w bazie IMDb (ang.)