Owoc | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
cytron |
Nazwa systematyczna | |
Citrus medica L. Sp. Pl. 2: 782. 1753[3] | |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |
Cytron, cedrat (Citrus medica L.) – gatunek roślin wieloletnich z rodziny rutowatych (Rutaceae Juss.). Prawdopodobnie pochodzi z podnóża Himalajów (północno-wschodnie Indie, północna Mjanma). Rozprzestrzeniony już w starożytności do Chin i Europy (tu dotarł jako pierwszy z owoców cytrusowych ok. 300 r. p.n.e.)[5]. Jest prawdopodobnie jednym z trzech gatunków rodzicielskich (obok pomarańczy olbrzymiej i mandarynki) większości form uprawnych cytrusów[6].
Morfologia
- Pokrój
- Małe drzewo lub krzew o wysokości do 3 m[7]. Na pędach posiada grube, krótkie kolce.
- Liście
- Duże, lancetowatojajowate, o drobno piłkowanych lub karbowanych brzegach, z wydatnymi żyłkami[7]. Ogonki liściowe bardzo słabo oskrzydlone.
- Kwiaty
- Obupłciowe albo męskie. Mają czerwonawą, 5-płatkową koronę, 1 słupek i liczne pręciki.
- Owoce
- Żółte, jajowate jagody o długości 10–20 cm z grubą, woskowatą i pomarszczoną skórką. Miąższ jest żółty, podzielony na segmenty i kwaśny[8]. Główną część owocu (do 70% masy) stanowi skórka i biały mezokarp[7].
Zastosowanie
- Roślina jadalna: owoce posiadają grubą skórę używaną do kandyzowania i następnie wyrobu słodyczy. W celu uzyskania kandyzowanej skórki, zwanej cykatą[6], zielone, niedojrzałe owoce kroi się na pół, fermentuje w solance i w końcu moczy w mocnym roztworze cukru[5] (kandyzowana cykata zawiera ok. 80% cukrów)[7]. Na Korsyce cytron używany jest do wyrobu likieru zwanego cedratine[7]. Miąższ jest w zasadzie niejadalny[7][8].
- Z soku otrzymuje się kwas cytrynowy[8].
- Odmiana fingered stosowana jest do produkcji perfum oraz w medycynie[6].
Uprawa
Udomowiono go niezależnie w Chinach i Indiach. Pierwsze informacje o uprawie cedratu pochodzą z Persji. Datuje się je na rok 330 p.n.e.: podczas przejścia wojsk Aleksandra Macedońskiego przez Persję gaje cedratowe były tam już powszechne, przypuszcza się, że zaczęto je uprawiać w V wieku p.n.e. W Europie cytrony zaczęto uprawiać w I wieku naszej ery, sprowadził je Pliniusz Starszy[9]. Już w czasach antycznych znany był w rejonie Morza Śródziemnego i na Bliskim Wschodzie. Współcześnie uprawia się go w krajach klimatu śródziemnomorskiego (kraje śródziemnomorskie, Kalifornia), na Florydzie i Karaibach (Portoryko)[7].
Uprawia się wiele kultywarów. Niektóre z nich:
Obecność w kulturze
- W hinduizmie drzewo to, pod nazwą sanskrycką matulinga, stanowi atrybut w przedstawieniach postaci boga Śiwy[10]. Znaczenie takie podaje Wisznudharmottarapurana (III.44.19, 48.11). Symbolizuje niezliczone atomy, będące nasionami, z których powstał wszechświat[10].
- W czasie obchodzonego przez Żydów święta Sukkot prawo nakazywało potrząsanie trzymanym w rękach bukietem zawierającym gałązki kilku gatunków roślin. Księga Kapłańska (23,40) wprost wymieniła tylko dwa: palmę i wierzbę, pozostałe dwa określone zostały jedynie ogólnie. Kilkuwiekowe rozważania rabinów doprowadziły do ustalenia tradycji zapisanej w midraszach. Za „owoce pięknych drzew” uznano cytron, a za „gałązki gęstych drzew” – mirt. Te cztery gatunki roślin (lulaw) symbolizują wszystkie rośliny całego świata. Talmud jerozolimski (Sukka 3,5) wyjaśnia dlaczego wybrano cytron: bo wyróżnia się na tle innych drzew okazałymi, aromatycznymi owocami i owocuje nieprzerwanie przez cały rok, co jest uważane za symbol płodności. Symbolem płodności jest również brodawka na owocu, będąca pozostałością żeńskiej części kwiatu[9]. Do obrzędu używa się odmiany etrog (hebr. אֶתְרֹוג etrog, jid. אתרוג esreg), symbolizuje ona doskonałość i sprawiedliwość Abrahama[11]. Jej owoc przechowywany jest w specjalnych, często srebrnych puszkach[6].
- Po raz pierwszy owoce cytronu jako jabłko medyjskie lub jabłko perskie opisał Teofrast (371–287 r. p.n.e.), Wergiliusz (lata 70–19 r. p.n.e.) nazywa go jabłkiem złotym lub jabłkiem szczęśliwym, a Albert Wielki (zm. 1280 r.) drzewo cedrem włoskim, a owoc jabłkiem włoskim[9].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-02] (ang.).
- ↑ The Plant List. [dostęp 2014-11-20].
- ↑ Citrus medica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- 1 2 J.G. Vaughan, C.A. Geissler: Rośliny jadalne. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001. ISBN 83-7255-326-2.
- 1 2 3 4 Wielka encyklopedia przyrody. Rośliny kwiatowe. T. I. Warszawa: Muza SA, 1998, s. 323. ISBN 83-7079-778-4.
- 1 2 3 4 5 6 7 Ben-Erik van Wyk: Food plants of the world. Portland: Timber Press, 2006, s. 142. ISBN 978-0-88192-743-6.
- 1 2 3 Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- 1 2 3 Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
- 1 2 Agnieszka Sylwia Staszczyk: Tworzenie i konsekracja boskich przedstawień w sztuce hinduistycznej. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2007, s. 78, seria: Artystyczny Orient Seria Pracowni Sztuki Orientu UMK i Polskiego Stowarzyszenia Sztuki Orientu. ISBN 978-83-7543-001-1.
- ↑ N. Kameraz-Kos: Święta i obyczaje żydowskie. s. 75.
- EoL: 582203
- EUNIS: 181684
- Flora of China: 200012432
- GBIF: 3190157
- identyfikator iNaturalist: 123356
- IPNI: 59603-2
- ITIS: 28886
- NCBI: 171251
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2724208
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:59603-2
- Tela Botanica: 18137
- identyfikator Tropicos: 28100004
- USDA PLANTS: CIME3