| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C6H12NNaO3S | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
201,22 g/mol | ||||||||||||||||
Wygląd |
biały krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy, bez zapachu lub o bardzo słabym zapachu[1][2] | ||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Cyklaminian sodu, E952 – organiczny związek chemiczny z grupy cyklaminianów, sól kwasu cyklaminowego i sodu. Jest sztuczną substancją słodzącą 30 razy słodszą od sacharozy (cukru spożywczego)[4].
Związek ten został odkryty w 1937 roku przez doktoranta Uniwersytetu Illinois, Michaela Svedę. Podczas pracy w laboratorium nad syntezą preparatu przeciwgorączkowego odłożył na blat stołu papierosa, a gdy podniósł go z powrotem do ust, poczuł słodki smak[5].
Cyklaminian jest substancją zabronioną w Stanach Zjednoczonych od 1969 roku, kiedy to opublikowano raporty o możliwości wywoływania przez niego uszkodzeń wątroby, raka pęcherza moczowego i deformacji płodu[6].
Przypisy
- 1 2 Sodium cyclamate, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 23665706 [dostęp 2023-09-04] (ang.).
- 1 2 Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0 .
- 1 2 ''N''-Cykloheksylosulfaminian sodu, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, numer katalogowy: 71440 [dostęp 2023-09-04] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 82, ISBN 83-7183-240-0 .
- ↑ Leslie Kaufman , Michael Sveda, the Inventor Of Cyclamates, Dies at 87, „The New York Times”, 21 sierpnia 1999 [dostęp 2023-09-04] (ang.).
- ↑ Center for Science in the Public Interest: Chemical Cuisine. [dostęp 2014-01-10]. (ang.).