Cota
Ilustracja
Rumian żółty
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

Cota

Nazwa systematyczna
Cota J.Gay
Fl. Sicul. Syn. 2(2): 866 (1845)[3]
Typ nomenklatoryczny

C. tinctoria (Linnaeus) J. Gay[4]

Rumian austriacki
Rumian wysoki

Cota J.Gay – rodzaj roślin z rodziny astrowatych, często włączany w randze podrodzaju do rodzaju rumian Anthemis. Obejmuje 36 gatunków[3]. Rośliny te występują niemal w całej Europie i w zachodniej Azji sięgając na wschodzie po Pakistan, Kazachstan i wschodnią Syberię. Najbardziej zróżnicowane gatunkowo są w rejonie Azji Mniejszej[3]. W Polsce jako gatunek rodzimy rośnie rumian żółty C. tinctoria, a jako przejściowo zawlekane – rumian wysoki C. altissima i rumian austriacki C. austriaca[5].

Rumian żółty wykorzystywany był jako źródło żółtego barwnika[6].

Morfologia

Pokrój
Rośliny jednoroczne i byliny osiągające do 90 cm wysokości, często kłączowe lub rozłogowe. Pędy wzniesione lub podnoszące się, zwykle niezbyt mocno rozgałęzione, z reguły mniej lub bardziej owłosione, niezbyt aromatyczne[7].
Liście
Skrętoległe, ogonkowe lub siedzące. Blaszki zwykle podwójnie, rzadko raz lub trzykrotnie pierzasto podzielone, końcowe odcinki całobrzegie lub piłkowane. Liście zwykle owłosione, rzadziej nagie[7].
Kwiaty
Zebrane w koszyczki kwiatowe umieszczone pojedynczo na szczytach gałązek, czasem tworzących luźne, baldachogroniaste kwiatostany złożone. Okrywa półkolista do miseczkowatej o średnicy zwykle 10–12 mm, rzadziej mniejsza lub większa (maksymalnie do 20 mm). Listki okrywy trwałe, liczne (ponad 40), ułożone w 3–5 rzędach, trójkątne do lancetowatych, na brzegach i wierzchołku łuskowate. Dno koszyczka zwykle półkulisto wypukłe, z plewinkami wspierającymi kwiaty. Brzeżne kwiaty języczkowate żeńskie lub płonne, zwykle w liczbie od 12 do 21, żółte, rzadko białe lub różowe. Wewnętrzne kwiaty rurkowate w liczbie ponad 80, obupłciowe, żółte, z koroną zwieńczoną 5 trójkątnymi łatkami[7].
Owoce
Stożkowate do czterokątnych, mniej lub bardziej spłaszczone niełupki, bez lub rzadko z dwoma wydatnymi żebrami lub skrzydełkami[7].

Systematyka

Pozycja systematyczna

Rodzaj z podplemienia Anthemidinae, plemienia Anthemideae, podrodziny Asteroideae i rodziny astrowatych Asteraceae[8]. Bywa włączany w randze podrodzaju do rodzaju rumian Anthemis[7]. Stanowi grupę siostrzaną względem rodzaju Anthemis w wąskim ujęciu, przy czym cztery gatunki zaliczane wcześniej do rodzaju Anthemis (A. calcarea, A. fruticulosa, A. marschalliana, A. trotzkiana) tworzą z kolei grupę siostrzaną względem pary Anthemis i Cota, w związku z czym zaproponowano ich wyłączenie do rodzaju Archanthemis[9]. Poza siostrzaną relacją filogenetyczną rodzaj Cota od Anthemis wyróżniany jest na podstawie odmiennej budowy owoców – u Anthemis zawsze walcowatych i wyraźnie żebrowanych[7].

Wykaz gatunków[3]
  • Cota altissima (L.) J.Gay – rumian wysoki
  • Cota amblyolepis (Eig) Holub
  • Cota anatolica (Behçet & Almanar) Alv.Fern., Vitales & Firat
  • Cota antitaurica (Grierson) Holub
  • Cota austriaca (Jacq.) Sch.Bip. – rumian austriacki
  • Cota brachmanni Boiss.
  • Cota brevicuspis (Bornm.) Holub
  • Cota coelopoda (Boiss.) Boiss.
  • Cota dalmatica (Scheele) Oberpr. & Greuter
  • Cota dipsacea (Bornm.) Oberpr. & Greuter
  • Cota dubia (Steven) Holub
  • Cota fulvida (Grierson) Holub
  • Cota halophila (Boiss. & Balansa) Oberpr. & Greuter
  • Cota hamzaoglui Özbek & Vural
  • Cota jailensis (Zefir.) Holub
  • Cota latealata (Hub.-Mor.) Alv.Fern. & Vitales
  • Cota linczevskyi (Fed.) Lo Presti & Oberpr.
  • Cota lyonnetioides Boiss. & Kotschy
  • Cota macrantha (Heuff.) Holub
  • Cota macroglossa (Sommier & Levier) Lo Presti & Oberpr.
  • Cota mazandaranica (Iranshahr) Lo Presti & Oberpr.
  • Cota melanoloma (Trautv.) Holub
  • Cota monantha (Willd.) Oberpr. & Greuter
  • Cota nigellifolia (Boiss.) Alv.Fern. & Vitales
  • Cota × ochroleuca (Celak.f.) Holub
  • Cota oretana (Carretero) Oberpr. & Greuter
  • Cota oxylepis Boiss.
  • Cota palaestina Kotschyrumian palestyński
  • Cota pestalozzae Boiss.
  • Cota rayatensis (Eig) Holub
  • Cota saguramica (Sosn.) Lo Presti & Oberpr.
  • Cota samuelssonii (Rech.f.) Oberpr. & Greuter
  • Cota segetalis (Ten.) Holub
  • Cota talyschensis (Fed.) Lo Presti & Oberpr.
  • Cota tinctoria (L.) J.Gayrumian żółty
  • Cota triumfetti (L.) J.Gay
  • Cota wiedemanniana (Fisch. & C.A.Mey.) Holub

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. 1 2 3 4 Cota J. Gay. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-05-12].
  4. Cota J. Gay. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2022-05-12].
  5. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 33, ISBN 978-83-62975-45-7.
  6. David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 241, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  7. 1 2 3 4 5 6 Linda E. Watson: Cota J. Gay. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2022-05-12].
  8. Genus Cota J. Gay. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2022-05-12].
  9. Rosa Maria Lo Presti, Stephanie Oppolzer, Christoph Oberprieler. A molecular phylogeny and a revised classification of the Mediterranean genus Anthemis s.l. (Compositae, Anthemideae) based on three molecular markers and micromorphological characters. „Taxon”. 59, 5, s. 1441-1456, 2010. DOI: 10.1002/tax.595010.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.