Conradin Kreutzer
Ilustracja
Imię i nazwisko

Conrad Kreutzer

Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1780
Meßkirch

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 1849
Ryga

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent

Conradin Kreutzer, właśc. Conrad Kreutzer[1] (ur. 22 listopada 1780 w Meßkirch, zm. 14 grudnia 1849 w Rydze[1][2][3]) – niemiecki kompozytor i dyrygent.

Życiorys

Początkowo kształcił się u Johanna Baptisty Riegera, chórmistrza w Meßkirch[1][2]. Następnie kontynuował edukację przy klasztorze benedyktynów w Zwiefalten, gdzie uczył się teorii muzyki i gry na organach u Ernsta Weinraucha[1][2]. W latach 1799−1800 studiował prawo na uniwersytecie we Fryburgu, później poświęcił się jednak wyłącznie muzyce[1][3]. W 1799 roku zmienił swoje imię z Conrad na Conradin[1][2]. Wiele podróżował, od 1804 roku przebywał w Wiedniu, gdzie poznał Josepha Haydna i przypuszczalnie był uczniem Johanna Georga Albrechtsbergera[1][2]. W latach 1812−1816 piastował stanowiska kapelmistrza dworskiego w Stuttgarcie, następnie w latach 1818−1822 był kapelmistrzem na dworze księcia Carla Egona w Donaueschingen[1][3]. Od 1822 do 1827 i ponownie od 1829 do 1832 roku był kapelmistrzem Theater am Kärntnertor w Wiedniu[1]. W latach 1827−1829 przebywał w Paryżu[1][3]. Od 1833 do 1835 roku był kapelmistrzem wiedeńskiego Theater in der Josefstadt[1][3]. W 1840 roku wyjechał z Wiednia[2], w latach 1840−1842 pełnił funkcję generalnego dyrektora muzycznego w Kolonii[1][3].

Jego córki Cecylia i Maria były śpiewaczkami, Kreutzer często towarzyszył im w podróżach koncertowych[1][2].

Twórczość

Muzyka Kreutzera cechuje się prostotą, melodyjnością i melancholią[2]. Brak jej jednak znamion oryginalności[2]. Skomponował m.in. kilka oratoriów, mszy i kantat, 2 balety, 3 koncerty fortepianowe, liczne utwory kameralne i fortepianowe[1]. Napisał przeszło 40 oper, w swoim czasie cieszących się sporą popularnością, po śmierci kompozytora nie utrzymały się one jednak długo w repertuarze[1][2]. Sukces odniosły natomiast jego pieśni, wykonywane do dzisiaj w Niemczech i Austrii[1][2].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1965−1966. ISBN 978-0-02-865528-4.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 206−207. ISBN 978-83-224-3303-4.
  3. 1 2 3 4 5 6 The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 468−469. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.