Conrad II
Konstruktor

Ryszard Langer
Kazimierz Michalski

Kraj pochodzenia

 Polska

Typ ożaglowania

slup

Całkowite ożaglowanie

50,40 m²

Długość maksymalna

ok. 11,40 m

Długość LWK

10,10 m

Szerokość maksymalna

2,68 m

Wysokość maksymalna

2,50 m

Wyporność

7000 kg

Typ kadłuba

balastowy

Materiał konstrukcyjny

drewno: poszycie mahoniowe lub modrzewiowe, szkielet dębowy

Zanurzenie minimalne

198 cm

Załoga

7 osób

Ilustracja
Drewniany jacht typu Conrad II

Conrad II – typ morskiego jachtu z ożaglowaniem typu slup, zaprojektowanego przez R. Langera i K. Michalskiego w 1958 r.[1]

Historia

Conrad II był roboczą nazwą projektu konstruktorów Ryszarda Langera i Kazimierza Michalskiego z Zakładów Szkutniczych LPŻ, przygotowanego w miejsce pierwszej wersji, zaprojektowanej w 1958 r. przez inż. Piotra Niewmierzyckiego, na zlecenie Klubu Sportów Wodnych w Łodzi. Pierwszy Conrad, z powodu zbyt wysokich kosztów produkcji, nie doczekał się realizacji, zbudowano wersję drugą i na cześć sponsora, Zakładów Chemicznych „Boruta” w Zgierzu, nazwano Boruta[1].

Conrad II był jedną z pierwszych powojennych konstrukcji zaprojektowanych i budowanych w Polsce. Produkcją zajmowały się Zakłady Szkutnicze Ligi Przyjaciół Żołnierza w Szczecinie, które zbudowały łącznie 14 sztuk. Bardzo często mylony jest z Vegą, która była rozwinięciem Conrada II.

Jachty typu Conrad II

Boruta

V-PZ-18, późn. PZ-118, zbudowany w 1960 r. prototyp serii Conradów II. Matką chrzestną została mgr inż. Elżbieta Solecka ze zakładów chemicznych „Boruta”[2]. Odbył wiele dalekich rejsów, między innymi dookoła Atlantyku. Zniszczał na brzegu[1].

Cefeusz

V-PZ-20, zbudowany w 1961 r. dla Ligi Przyjaciół Żołnierza w Gdańsku. Zatonął 25.09.1966 po wejściu na falochron zachodni w Górkach. Zginęło 5 osób.

Dziwna

V-PZ-23, późn. PZ-123, zbudowany w 1961 r. dla Centralnego Ośrodka Żeglarstwa Morskiego PZŻ w Trzebieży. Wycofany z eksploatacji w latach 80 i zastąpiony przez jacht typu J-80 o tej samej nazwie.

Hermes II

zbudowany ze środków prywatnych w 1962 r. przez Bronislovasa Rožinskasa (Bronisława Rożyńskiego), żeglarza urodzonego w 1912 r. w Szadowie na Litwie. 7 września 1962 r. Rožinskas, wraz z trzema Polakami (Bogdanem Dacko, Jerzym Szalajko, Zbigniewem Pawlakiem), wypłynął Hermesem II w rejs ze Szczecina do USA, do swojego brata Alfreda. Wyprawa została okrzyknięta w prasie pierwszą powojenną wyprawą atlantycką polskiego jachtu. Po przepłynięciu przez Kanał Panamski do Kalifornii jacht zgnił na brzegu w San Diego[3].

Ina

V-PZ-36, późn. PZ-36, zbudowany w 1961 r. dla Centralnego Ośrodka Żeglarstwa Morskiego PZŻ w Trzebieży. Wycofany z eksploatacji w latach 80 i zastąpiony przez jacht typu J-80 o tej samej nazwie.

Jarl

V-PZ-34, późn. PZ-134, zbudowany w 1961 r. dla Żeglarskiego Klubu Turystycznego „Rejsy”, matką chrzestną została Zofia Sumińska[4]. Obecnie w prywatnych rękach.

Karolinka

V-PZ-22, późn. PZ-122, zbudowany w 1961 r. dla koła PTTK „Tramp” w Katowicach. Wycofany z eksploatacji w latach 80 i zastąpiony przez jacht typu Conrad 45 o tej samej nazwie.

Kaszub

V-PZ-38, późn. PZ-38, zbudowany w 1961 r. dla Jacht Klubu Marynarki Wojennej „Kotwica” w Gdyni.

Ludmiła

V-PZ-17, późn. PZ-117, zbudowany w 1960 r. dla Jachtklubu „Cztery Wiatry” w Świnoujściu. Później eksploatowany przez ZKS „Orkan”. Według informacji od konstruktora był to pierwszy Conrad II.

Perseusz

V-PZ-19, późn. PZ-119, zbudowany w 1961 r. dla Ligi Przyjaciół Żołnierza w Gdańsku.

Piana

V-PZ-24, późn. PZ-124, zbudowany w 1961 r. dla Centralnego Ośrodka Żeglarstwa Morskiego PZŻ w Trzebieży. Wycofany z eksploatacji w latach 80 i zastąpiony przez jacht typu J-80 o tej samej nazwie.

Pomorzanin → Elem

V-PZ-39, późn. PZ-39, zbudowany w 1962 r. dla Jacht Klubu Marynarki Wojennej „Kotwica” w Gdyni. Na początku lat 80. przekazany do klubu Ligi Morskiej w Wolinie, zmienił nazwę na „Elem”/PZ-1593 (późn. POL-1593). Po niedawnym remoncie jest w tej chwili jedynym pływającym Conradem II[5].

Rusłan

Rusłan V-PZ-16, późn. PZ-116 zbudowany w 1960 r. dla Jachtklubu „Cztery Wiatry” w Świnoujściu. Później eksploatowany przez ZKS „Orkan”.

Sawa → Bushi

V-PZ-35, późn. PZ-135, zbudowany w 1961 r. dla Ligi Przyjaciół Żołnierza w Warszawie. Później przejęty przez Warszawski OZŻ i eksploatowany przez Klub Morski PTTK „Bryza”[6]. 10 września 1978 r. wszedł na mieliznę u wybrzeży Estonii, lecz został uratowany. Od 27 marca 1990 r. nosi nazwę „Bushi”[7].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 BORUTA z Łodzi. [dostęp 2014-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  2. ↑ Klub Sportów Wodnych Ligi Morskiej i Rzecznej w Łodzi, Kartki z dziejów 60-lecia, 1950 – 2010. [dostęp 2014-10-06].
  3. ↑ Should the name of the first Atlantic winner be commemorated?. [dostęp 2014-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-09)]. (ang.).
  4. ↑ Krótki Zarys Historii Żeglarskiego Klubu Turystycznego REJSY. [dostęp 2015-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-27)].
  5. ↑ Remont. [dostęp 2014-10-06].
  6. ↑ Czajewski J., Morskie opowieści, Warszawa 2009, s. 66
  7. ↑ Spis polskich jachtów morskich, prywatna strona Wojtka Zientary. [dostęp 2015-04-09].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.