Claudio Arrau
Ilustracja
Claudio Arrau (1974)
Imię i nazwisko

Claudio Arrau León

Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1903
Chillán

Data i miejsce śmierci

9 czerwca 1991
Mürzzuschlag

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzyk

Wydawnictwo

RCA, EMI, Philips Records

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RFN Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Gwiazda Orderu Orła Azteckiego (Meksyk)
podpis
Strona internetowa

Claudio Arrau León (ur. 6 lutego 1903 w Chillán, zm. 9 czerwca 1991 w Mürzzuschlag)[1] – chilijski pianista i pedagog.

Życiorys

Był cudownym dzieckiem. W 1913 podjął formalne studia muzyczne w Konserwatorium Sterna w Berlinie (Stern'sches Konservatorium) pod kierunkiem Martina Krausego, ucznia Ferenca Liszta. Po odebraniu dyplomu w 1918 odbył pierwsze tournée po Europie. Powrócił do Ameryki w 1921, dając szereg koncertów w Argentynie i Chile. Debiutował w Londynie w 1922 roku, a w 1923 w Nowym Jorku. Dwa lata później otrzymał propozycję podjęcia pracy w berlińskim konserwatorium jako nauczyciel gry na fortepianie, na którą odpowiedział pozytywnie. Przypieczętowaniem świeżo zdobytej sławy była pierwsza nagroda na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Genewie w 1927 roku, w którym w jury zasiadali między innymi Artur Rubinstein i Alfred Cortot. W 1940 opuścił Niemcy i reemigrował do Santiago. Założył tam prywatną szkołę dla pianistów, której był dyrektorem. Jednak rok później zrzekł się tej funkcji i wyjechał do Nowego Jorku, gdzie osiedlił się na stałe.

Rodzina

W 1937 poślubił niemiecką mezzosopranistkę, Ruth Schneider, z którą miał troje dzieci: córkę – Carmen (1938–2006) oraz synów – Maria (1940–1988) i Christophera (ur. 1959).

Muzyka

W swoim repertuarze miał utwory fortepianowe z różnych epok, ale ceniony jest głównie jako interpretator muzyki romantycznej, zwłaszcza utworów Fryderyka Chopina, Ferenca Liszta, Johannesa Brahmsa i Roberta Schumanna[2]. Niejednokrotnie wykonywał też wszystkie 32 sonaty Ludwiga van Beethovena na swoich cyklicznych recitalach m.in. w Meksyku, Paryżu, Londynie i Nowym Jorku[3]. Jego grę cechowała techniczna doskonałość, subtelne zróżnicowanie brzmienia, płynność prowadzenia frazy i wyrafinowane wykończenie każdego szczegółu[4]. Dokonał wielu nagrań w firmach fonograficznych jak: EMI, RCA, Decca, Philips Classics i inne[5].

Przypisy

  1. ↑ arrausite.free.fr - Claudio Arrau (fr.) [dostęp 2012-01-25]
  2. ↑ Biografia. Naxos (ang.)
  3. ↑ Claudio Arrau, Pianist, Is Dead at 88. New York Times, s.2, 10.06.1991 (ang.)
  4. ↑ Cladio Arrau. fr.medici.tv. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-25)].. Medici (fr.)
  5. ↑ Dyskografia w bazie AllMusic (ang.)

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.