| osada | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | |
| Wysokość |
53,9 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2009-12-31) |
228[1] |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
84-210[2] |
| Tablice rejestracyjne |
GWE |
| SIMC |
0160241 |
Położenie na mapie gminy Choczewo _location_map.png.webp) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego  | |
 54°44′49″N 17°47′53″E/54,746944 17,798056[3] | |
Ciekocinko[4][5][6] (kaszb. Cékòcënko) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Choczewo na obszarze Pobrzeża Kaszubskiego nad rzeką Chełst. Osada jest częścią składową sołectwa Ciekocino.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Demografia
Współczesna struktura demograficzna osady Ciekocinko na podstawie danych z lat 1995-2009 według roczników GUS-u, z prezentacją danych z 2002 roku[1]:
Tabela 1.1 Poziom populacji osady w przedziałach wiekowych[1] WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m.POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w przedziałach wiekowych w 2002 roku)OGÓŁEM 0-9 10-19 20-29 30-39 40-49 50-59 60-69 70-79 80 + I. OGÓŁEM os. 248 48 44 39 23 44 18 17 13 2 — odsetek % 100 19,4 17,8 15,8 9,2 17,8 7,2 6,8 5,2 0,8 1. WEDŁUG PŁCI A. Mężczyzn os. 128 21 26 21 11 26 8 8 7 — — odsetek % 51,6 8,5 10,5 8,5 4,4 10,5 3,2 3,2 2,8 — B. Kobiet os. 120 27 18 18 12 18 10 9 6 2 — odsetek % 48,4 10,9 7,3 7,3 4,8 7,3 4 3,6 2,4 0,8
Rysunek 1.1 Piramida populacji — struktura płci i wieku osady[1]
Tabela 1.2 Poziom populacji osady w grupach wiekowych[1] WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m.POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w grupach wiekowych w 2002 roku)OGÓŁEM Mężczyzn Kobiet I. OGÓŁEM os. 248 128 120 — odsetek % 100 51,6 48,4 1. W WIEKU A. Przedprodukcyjnym os. 85 43 42 — odsetek % 34,2 17,3 16,9 B. Produkcyjnym os. 134 73 61 — odsetek % 54,1 29,5 24,6 a. mobilnym os. 97 49 48 — odsetek % 39,2 19,8 19,4 b. niemobilnym os. 37 24 13 — odsetek % 14,9 9,7 5,2 C. Poprodukcyjnym os. 29 12 17 — odsetek % 11,7 4,8 6,9
Zabytki
- neobarokowy dwór z 1910, parterowy, z boczną czterokondygnacyjną wieżą na planie wydłużonego prostokąta nakrytą dachem naczółkowym. Obok pozostałości folwarku, gorzelnia, dom rządcy i obora[7].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS, 2011, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2011-03-10]. (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 167 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 17341
- ↑ Janusz Sitek: Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej. Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, Główny Geodeta Kraju, Urząd Rady Ministrów, Komisja Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera, 1991. ISBN 83-7000-071-1.
- ↑ Jan Bielec (red.), Stanisława Szwałek: Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce. Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. T. I: A - J. Warszawa: GUS, 1980.
- ↑ Ciekocinko, osada, gmina Choczewo, powiat wejherowski, województwo pomorskie. [w:] Mapa topograficzna w skali 1:10 000. ORTO [on-line]. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2011, geoportal.gov.pl [dostęp 2011-03-16]. (pol.).
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 235, ISBN 978-83-7495-133-3.
Literatura
- Bielec Jan (red.), Szwałek Stanisława: Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce. Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. T. I: A - J. Warszawa: GUS, 1980.
- Sitek Janusz: Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej. Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, Główny Geodeta Kraju, Urząd Rady Ministrów, Komisja Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera, 1991. ISBN 83-7000-071-1.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.