Ciało uporządkowane – ciało w którym wyróżniony jest podzbiór elementów dodatnich o następujących własnościach:
- zbiór jest sumą trzech zbiorów rozłącznych:
- zbiór jest zamknięty ze względu na dodawanie:
- zbiór jest zamknięty ze względu na mnożenie:
Można to wypowiedzieć tak: ciało uporządkowane, to takie ciało, w którym jest określona własność bycia elementem dodatnim (większym od zera, oznaczana przez > 0) o następujących własnościach:
- Dla każdego ma miejsce jedna z trzech zależności:
- Jeśli i to
- Jeśli i to >0[3].
Własności
- Dla każdych dwóch elementów albo albo albo Zatem relacja > porządkuje liniowo ciało
- Jeśli i to
Dowód: i to czyli a stąd
- Jeśli i to
Dowód: Dlatego
- Jeśli i to
Dowód: bo jeśli to co jest sprzeczne z założeniem. Jeśli to co jest sprzeczne z założeniem. Dlatego
- Jeśli i to
- Dla każdego niezerowego elementu ciała zachodzi nierówność W szczególności
- czyli ciało uporządkowane musi być ciałem o charakterystyce 0.
- Jeśli to
Dowód: i dlatego
- Jeśli to
Dowód:
Przykłady
- Istnieje nieprzemienne ciało uporządkowane[7].
- Naturalnymi przykładami ciał uporządkowanych są ciała liczb wymiernych i rzeczywistych.
- Przykłady ciał, które nie mogą być ciałami uporządkowanymi:
- ciało liczb zespolonych, Dowód: gdyby było ciałem uporządkowanym, to dla niezerowego znaki liczb oraz byłyby identyczne. Tymczasem
- dowolne ciało skończone.
Ciała archimedesowe
W każdym ciele charakterystyki 0 zanurzony jest pierścień liczb całkowitych Ciało uporządkowane jest ciałem charakterystyki 0. Ciało uporządkowane nazywamy ciałem archimedesowym, jeśli dla każdego elementu istnieje taka liczba całkowita że [8].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Эмиль Артин: Геометрическая алгебра. Москва: Наука, 1969, s. 62. (ros.).
- ↑ W książce E. Artina Algebra geometryczna nie zakłada się przemienności mnożenia w ciele.
- ↑ ван дер Варден Б.Л.: Алгебра. Москва: Наука, 1976, s. 274. (ros.).
- ↑ Mówimy wtedy, że jest większy od zera.
- ↑ Mówimy wtedy, że jest mniejszy od zera i zapisujemy to
- ↑ Mówimy wtedy, że jest większy od
- ↑ E. Artin, op. cit., s. 66–70.
- ↑ E. Artin, op. cit., s. 70.
- 1 2 E. Artin, op. cit., s. 71.
Bibliografia
- ван дер Варден Б.Л.: Алгебра. Москва: Наука, 1976. (ros.).
- Эмиль Артин: Геометрическая алгебра. Москва: Наука, 1969. (ros.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.