Chropawiec wonny
Ilustracja
Nasiona
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

selerowce

Rodzina

selerowate

Rodzaj

chropawiec

Gatunek

chropawiec wonny

Nazwa systematyczna
Trachyspermum ammi (L.) Sprague ex Turrill
Bull. Misc. Inform. Kew 1929:228. 1929
Synonimy
  • Ammi copticum L.
  • Carum ajowan ined
  • Sison ammi L.[3]

Chropawiec wonny, indyjski kminek, ajowan[4] (Trachyspermum ammi) ang. "carom seeds" – gatunek rośliny z rodziny selerowatych. Pochodzi z Indii, jest uprawiany w wielu krajach Azji i Afryki[3].

Zastosowania

  • Sztuka kulinarna. Okrągłe owoce są często używane jako przyprawa w kuchni indyjskiej i kuchniach innych krajów. Owoce te często bywają mylone z nasionami lubczyka. Ze względu na dużą zawartość tymolu surowe owoce mają zapach bardzo podobny do tymianku, lecz znacznie ostrzejszy. Smakują podobnie do tymianku lub kminku. Nawet niewielka ilość dodana do potrawy może zupełnie zdominować jej aromat. Mają właściwości wspomagające trawienie. W kuchni indyjskiej nigdy nie jest używany w stanie surowym, zawsze uprzednio się go praży na sucho lub smaży w ghi, co pozwala na uzyskanie subtelniejszego i bardziej złożonego zapachu. Ma zastosowanie m.in. w przyrządzaniu parathy z adżwanem, tzw. ajwain ka paratha.
  • Roślina kosmetyczna. Wyciągi z chropawca (adżwanu) stosuje się do produkcji ajurwedycznych past do zębów, wykorzystuje się je również w farmakologii[5].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
  3. 1 2 Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
  4. ↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 127. ISBN 83-214-1305-6.
  5. ↑ Surowce roślinne stosowane w fitoterapii. „Z nami zdrowiej”. s. 12-15. [dostęp 2009-03-22].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.