Chromian potasu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

K
2CrO
4

Masa molowa

194,19 g/mol

Wygląd

żółte kryształy[1] bez zapachu[2]

Identyfikacja
Numer CAS

7789-00-6

PubChem

24597

Podobne związki
Inne aniony

chlorek potasu

Inne kationy

chromian baru

Podobne związki

dichromian potasu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Chromian potasu, K
2CrO
4 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu chromowego i potasu.

W temperaturze pokojowej jest to jasnożółte ciało krystaliczne o gęstości 2,73 g/cm³. Dobrze rozpuszcza się w wodzie. Krystalizuje w układzie rombowym. Topi się w temperaturze 971 °C i rozkłada się przed osiągnięciem temperatury wrzenia. Jak wszystkie chromiany, związek ten jest silnym utleniaczem[4][5], jednak słabszym od dichromianu[6].

Chromian potasu jest używany głównie w garbarstwie, przemyśle tekstylnym, emalierstwie, przy produkcji barwników i w chemii analitycznej.

Związki chromu(VI) (w tym chromian potasu) – w przeciwieństwie do związków chromu(III) – są uważane za silnie toksyczne i stanowią jeden z najbardziej toksycznych składników ścieków z garbarni.

Równowaga chromiany–dichromiany

W roztworach wodnych chromiany są trwałe tylko w środowisku zasadowym, po zakwaszeniu roztworu barwa zmienia się z żółtej na pomarańczową w wyniku połączenia się jonów chromianowych do dichromianowych:

2CrO2−
4 + 2H+
 → Cr
2O2−
7 + H
2O

Natomiast pomarańczowy roztwór dichromianów pod wpływem zasady zabarwia się na żółto w wyniku reakcji odwrotnej:

Cr
2O2−
7 + 2OH−
 → 2CrO2−
4 + H
2O

Zarówno w chromianach, jak i w dichromianach chrom występuje na VI stopniu utlenienia, ww. reakcje nie są więc procesami redoks.

Przypisy

  1. ↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  2. 1 2 3 4 5 6 Chromian potasu, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, numer katalogowy: 529508 [dostęp 2021-12-30]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. ↑ Potassium chromate, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2021-12-30] (ang.).
  4. ↑ Periodic Trends. Sulfur(VI) and Chromium(VI), [w:] Geoffrey Rayner-Canham, Tina Overton, Descriptive inorganic chemistry, wyd. 5, New York: W.H. Freeman, 2010, s. 204, ISBN 978-1-4292-1814-6, OCLC 763131960.
  5. ↑ John David Lee, Zwięzła chemia nieorganiczna, wyd. 4, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997, s. 333, ISBN 83-01-12352-4.
  6. ↑ Adam Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 5, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 894, ISBN 83-01-13654-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.