Organizacja harcerska | |
---|---|
Rodzaj jednostki | |
Jednostka nadrzędna |
Główna Kwatera ZHP |
Jednostki podległe |
13 hufców |
Komendant (przewodniczący) |
hm. Bartłomiej Walkowski |
Adres siedziby |
ul. Bohaterów Westerplatte 27 |
Położenie na mapie Zielonej Góry | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |
51°56′40,3″N 15°30′37,2″E/51,944528 15,510333 | |
Strona internetowa |
Chorągiew Ziemi Lubuskiej – jednostka terenowa Związku Harcerstwa Polskiego, obejmująca województwo lubuskie.
Chorągiew zdobywa imię Olgi Drahonowskiej-Małkowskiej[1], współtwórczyni polskiego harcerstwa, drużynowej pierwszej żeńskiej drużyny skautowej we Lwowie i pierwszej komendantki skautek w Naczelnej Komendzie Skautowej w latach 1911–1912.
Hufce
W skład chorągwi wchodzi 13 hufców[2]
- Hufiec Babimojsko-Sulechowski
(w tym Związek Drużyn Zbąszynek) - Hufiec Gorzów Wielkopolski
- Hufiec Kostrzyn
- Hufiec Międzychód
- Hufiec Międzyrzecz
- Hufiec Nowa Sól
- Hufiec Strzelce Krajeńskie
- Hufiec Sulęcin
- Hufiec Szprotawa
- Hufiec Słubice
- Hufiec Zielona Góra
- Hufiec Żary
Historia
Na obszarze chorągwi najdłuższe tradycje działalności ma harcerstwo w Wolsztynie, gdzie w 1919 powstała Drużyna Harcerska im. Romualda Traugutta[3]. W 1924 w Międzychodzie powstała Drużyna im. Tadeusza Kościuszki, a w 1932 hufce męski i żeński. Podczas II wojny światowej funkcjonowały środowiska Szarych Szeregów w Międzychodzie i Sierakowie[4].
Po zakończeniu II wojny światowej pierwsze jednostki harcerskie zawiązano w lipcu 1945 w Gorzowie (męska drużyna im. Bolesława Chrobrego)[4] i Sulechowie[3].
W okresie PRL wiele działań Chorągwi Ziemi Lubuskiej prowadzono przy współpracy z Wojskami Ochrony Pogranicza, m.in. zdobywano miana drużyn Harcerskiej Straży Granicznej, organizowano rajdy „Szlakiem Strażnic WOP”, turnieje wiedzy o WOP i zloty drużyn HSG. Podczas Zlotu Harcerskich Drużyn Nadgranicznych w Słubicach 9 czerwca 1968 nadano chorągwi imię Wojsk Ochrony Pogranicza, a w 1975 (rok 30-lecia powstania WOP) odbył się tu Centralny Zlot Drużyn HSG. Ponadto realizowano akcje „Głogów-66”, „Północ-Zachód” (1970), „Azymut-Słubice” (1974–1976).
Chorągiew organizowała też przez wiele lat Festiwal Piosenki Harcerskiej w Żaganiu, Przegląd Teatrzyków Kukiełkowych i Giełdy Klubów Specjalnościowych[3]. Funkcjonowała chorągwiana szkoła instruktorska w Myśliborzu, bazy obozowe w Łukęcinie i Uściu oraz żeglarskie nad jeziorami[3][4].
W 1975, w związku z reformą podziału administracyjnego kraju, na obszarze dotychczasowej Chorągwi Ziemi Lubuskiej utworzono chorągwie Gorzowską i Zielonogórską:
- Chorągiew Gorzowska ZHP powstała z części jednostek dotychczasowych chorągwi Ziemi Lubuskiej, Zachodniopomorskiej i Wielkopolskiej. Podczas zlotu w 1983 otrzymała imię Aleksandra Kamińskiego. W 1984 liczyła 25,9 tys. członków w 28 hufcach.
- Chorągiew Zielonogórska ZHP im. Wojsk Ochrony Pogranicza liczyła w 1984 27,3 tys. członków i składała się z 22 hufców.
W latach 90. ponownie połączono je w Chorągiew Ziemi Lubuskiej.
Chorągiew Ziemi Lubuskiej obecnie
do uzupełnienia
Zarządem chorągwi jest 6-osobowa komenda. W chorągwi działają referaty: zuchowy, harcerski, starszoharcerski i wędrowniczy, drużyny Nieprzetartego Szlaku, ponadto chorągwiany zespół ratowniczy, organizujący kursy pierwszej pomocy, warsztaty i gry dla ratowników, a także zespół kształcenia i ds. pracy z kadrą, chorągwiana komisja stopni instruktorskich oraz chorągwiana komisja historyczna. W Zielonej Górze funkcjonuje Harcmistrzowski Krąg Instruktorski „Czerwona Szpilka”.
Co roku organizowany jest m.in. Rajd Harcerski „Zapałka” w Międzychodzie, Harcerski Rajd „DRIADA” w Drezdenku i Festiwal Piosenki Drużyn Nieprzetartego Szlaku w Żaganiu.
Wieloletnie są związki chorągwi z postacią Janusza Korczaka. Lubuscy harcerze organizowali Ogólnopolski Zlot Drużyn Harcerskich i Przedstawicieli Domów Dziecka im. Janusza Korczaka, podczas którego podpisano akt erekcyjny pod budowę pomnika Korczaka w Zielonej Górze[3]. W 2012, w ramach obchodzonego wówczas Roku Korczaka, odbyła się konferencja „Korczak w dwugłosie pokoleń”[5], zorganizowano Biwak z Korczakiem z warsztatami metodycznymi, dwa turnusy obozów korczakowskich, międzynarodowe warsztaty dla harcerzy i uczniów szkół, artystyczną kuźnicę harcerską, Zawody o Złote Berło Króla Maciusia, okolicznościową wystawę oraz festiwal amatorskich filmów inspirowanych cytatami z Korczaka[6].
W 2013 chorągiew powołała Fundację Wspierania Wszechstronnego Rozwoju Dzieci i Młodzieży „Chorągwiana”, której celem jest inicjowanie i wspieranie nowatorskich rozwiązań w życiu społecznym, w tym szczególnie w sferze rozwoju człowieka[5].
Przypisy
- ↑ Uchwała nr 34/III Rady Chorągwi Ziemi Lubuskiej ZHP z dnia 23 kwietnia 2016 r. w sprawie wyboru kandydata do kampanii bohater Chorągwi Ziemi Lubuskiej Związku Harcerstwa Polskiego. Chorągiew Ziemi Lubuskiej ZHP. [dostęp 2017-10-23].
- ↑ Dane teleadresowe hufców. Chorągiew Ziemi Lubuskiej ZHP. [dostęp 2017-10-23].
- 1 2 3 4 5 Leksykon harcerstwa. Olgierd Fietkiewicz (red.). Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 529–530. ISBN 83-203-1779-7.
- 1 2 3 Leksykon harcerstwa. Olgierd Fietkiewicz (red.). Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 106. ISBN 83-203-1779-7.
- 1 2 Sprawozdanie Komendanta i Komendy Chorągwi z działalności Chorągwi Ziemi Lubuskiej ZHP za okres 15 grudnia 2010 r. – 14 listopada 2014 r.. Chorągiew Ziemi Lubuskiej ZHP, 2014-11-15. [dostęp 2017-10-23].
- ↑ Najważniejsze wydarzenia Roku Janusza Korczaka w Chorągwi Ziemi Lubuskiej ZHP. W: Korczak w dwugłosie pokoleń. Konferencja naukowo-metodyczna. Zielona Góra: 2012-10-29, s. 31–40.