Charles Song
Ilustracja
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

宋嘉澍

Pismo tradycyjne

宋嘉澍

Hanyu pinyin

Sòng Jiāshù

Wade-Giles

Sung Chia-shu

Charles Song także Charlie Song (ur. 17 października 1861 w Wenchang[1], zm. 3 maja 1918 w Szanghaju[2]) – chiński przedsiębiorca, bliski współpracownik Sun Jat-sena.

Urodził się jako Han Jiaozhun (韓教準) na wyspie Hajnan, był trzecim synem Hana Hongyi[3]. W roku 1878 wyjechał wraz z wujem do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował jako robotnik najemny. Po pewnym czasie podjął pracę u producenta tytoniu Juliana Carra. Carr był misjonarzem Kościoła Metodystycznego i nawrócił Hana na chrześcijaństwo[4]. Na chrzcie Han otrzymał imię Charlie Jones Soon; po kilku latach zmienił pisownię swojego nazwiska, dodając doń literę g[3]. Dzięki pomocy Juliana Carra Song podjął studia i w 1885 roku ukończył teologię na Vanderbilt University, zostając misjonarzem Kościoła Metodystycznego. W 1886 roku jako misjonarz powrócił do Chin[3].

Po powrocie do kraju zamieszkał w Szanghaju i zajął się sprzedażą makaronu oraz dystrybucją Biblii. Działalność ta przyniosła mu wkrótce znaczny majątek[5]. Jednocześnie zaangażował się w działalność polityczną w republikańskiej opozycji antymandżurskiej. W 1894 roku poznał Sun Jat-sena, z którym nawiązał bliską przyjaźń[6]. Córka Songa, Song Qingling, została w 1915 roku żoną Suna[7]. Jego dwie kolejne córki również poślubiły najbardziej wpływowych ludzi międzywojennych Chin: Song Meiling została żoną Czang Kaj-szeka, zaś Song Ailing poślubiła biznesmena Kong Xiangxi.

Zmarł w Szanghaju, prawdopodobnie z powodu raka żołądka[8].

Rodzina

Z małżeństwa z Ni Guizhen (倪桂珍; 1869–1931), poślubioną w 1887 roku[9], miał sześcioro dzieci:

Przypisy

  1. ↑ 宋氏家族奠基人宋耀如:曾愤怒庆龄嫁孙中山(图) ――中新网 [online], chinanews.com.cn [dostęp 2024-04-22].
  2. ↑ Jakub Polit: Pod wiatr. Czang Kaj-szek 1887-1975. Kraków: Wydawnictwo Arcana, 2008, s. 163. ISBN 978-60940-36-5.
  3. 1 2 3 Early Life of Charlie Soong. history.cultural-china. [dostęp 2010-06-11]. (ang.).
  4. ↑ Charlie Soong. jeffersonrivercoalition.com. [dostęp 2010-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 października 2011)]. (ang.).
  5. ↑ Jakub Polit: Pod wiatr. Czang Kaj-szek 1887-1975. Kraków: Wydawnictwo Arcana, 2008, s. 162. ISBN 978-60940-36-5.
  6. ↑ From Missionary to Revolutionary. history.cultural-china. [dostęp 2010-06-11]. (ang.).
  7. ↑ David Scott: China and the international system, 1840-1949: power, presence, and perceptions in a century of humiliation. Albany, New York: SUNY Press, 2008, s. 197. ISBN 978-0-7914-7627-7.
  8. ↑ Charlie Soong. arts.cultural-china.com. [dostęp 2010-06-08]. (ang.).
  9. ↑ Laura Tyson Li: Madame Chiang Kai-Shek: China's Eternal First Lady. New York: Grove Press, 2007, s. 22. ISBN 978-0-8021-4322-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.