 | |
 major | |
| Pełne imię i nazwisko |
Cezar Lwowicz Kunikow |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1941–1943 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
305 Samodzielny Batalion Piechoty Morskiej Floty Czarnomorskiej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
.svg.png.webp){kind=small}
Cezar Lwowicz Kunikow (ros. Цезарь Львович Куников, ur. 10 czerwca?/23 czerwca 1909 w Rostowie nad Donem, zm. 14 lutego 1943 w Gelendżyku) – radziecki oficer piechoty morskiej, major, Bohater Związku Radzieckiego (1943).
Życiorys
Urodził się w rodzinie żydowskiej. Od 1918 mieszkał w Jessentukach, od 1920 w Baku, 1924-1925 w Makiejewce, później w Moskwie, gdzie pracował w fabryce jako ślusarz i tokarz. W 1928 wstąpił do Wyższej Szkoły Wojskowo-Morskiej w Leningradzie, przerwał naukę z powodu ciężkiej choroby, później pracował jako mechanik w marynarce wojennej. W 1930 wrócił do Moskwy, kierował sektorem moskiewskiego komitetu Komsomołu, w 1935 ukończył Moskiewską Akademię Przemysłową i Moskiewski Instytut Inżynieryjny, później pracował jako technolog w zakładzie budowy maszyn, w 1939 był dyrektorem Centralnego Instytutu Naukowo-Badawczego Technologii Budowy Maszyn, potem redaktorem odpowiedzialnym gazety „Maszynostrojenije”.
Od 25 lipca 1941 służył w Marynarce Wojennej ZSRR, od września 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami w składzie 18 Armii Frontu Południowego, w październiku 1941 został dowódcą dywizjonu, brał udział w obronie Kerczu, Tiemriuka i Noworosyjska, walczył również pod Rostowem. W lipcu 1942 objął dowództwo 305 Samodzielnego Batalionu Piechoty Morskiej Floty Czarnomorskiej, a w sierpniu 1942 dowództwo oddziału specjalnego przeznaczenia Noworosyjskiej Wojskowo-Morskiej Bazy Floty Czarnomorskiej. W nocy na 4 lutego 1943 dowodził operacją desantową oddziału marynarzy na tzw. małą ziemię w rejonie Noworosyjska; oddział odparł 18 ataków przeciwnika, zniszczył wiele broni i sprzętu i zadał mu duże straty w ludziach. 12 lutego w trakcie walk został ciężko ranny i trafił do szpitala w Gelendżyku, gdzie dwa dni później zmarł.
W Azowie postawiono jego popiersie. Jego imieniem nazwano plac w Moskwie, rosyjski okręt desantowy (zatopiony w 2024 roku w rocznicę śmierci patrona), szkoły w Rostowie nad Donem, Noworosyjsku, Tuapse i Azowie, ulicę w Rostowie nad Donem i prospekt w Noworosyjsku.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (pośmiertnie, 17 kwietnia 1943[1])
- Order Lenina (pośmiertnie, 17 kwietnia 1943)
- Order Czerwonego Sztandaru (4 marca 1943)
- Order Aleksandra Newskiego (7 kwietnia 1943)
- Medal „Za pracowniczą wybitność” (16 kwietnia 1939)
Przypisy
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Красной Армии» от 17 апреля 1943 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1943. — 23 апреля (№ 16 (222)). — С. 1
Bibliografia
- Куников Цезарь Львович (ros.)