7735363000 | |||||||||||||||||
cerkiew parafialna | |||||||||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miasto wydzielone | |||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Eparchia | |||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
40. dzień po Passze | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Moskwy | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji | |||||||||||||||||
55°45′25,6″N 37°36′14,1″E/55,757111 37,603917 | |||||||||||||||||
Strona internetowa |
Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego znana jako Małe Wniebowstąpienie, dla odróżnienia od Wielkiego Wniebowstąpienia – prawosławna cerkiew w Moskwie w rejonie Priesnienskim, w dekanacie centralnym eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[1].
Historia
Cerkiew powstała w celu upamiętnienia koronacji Fiodora Iwanowicza na miejscu starszej, drewnianej świątyni, być może przeniesionej z placu Czerwonego w czasie rozbudowy Kremla. Kolejna budowla sakralna powstała w 1634, pięć lat po tym, gdy starszą świątynię zniszczył pożar. W 1680 dobudowano drugi ołtarz Świętych Prokopa i Jana z Ustiuga[2]. Od XVII w. istniał również ołtarz św. Mikołaja, przemianowany następnie (być może ok. 1730) na Ścięcia Głowy św. Jana Chrzciciela. Początkowo świątynia była zwieńczona dachem namiotowym, który następnie zastąpiono ośmiobocznym bębnem z cebulastą kopułą. Po raz ostatni budynek był przebudowywany w 1877, zaś w 1902 przeprowadzono jego remont[2].
W okresie radzieckim cerkiew pozostała czynna do 1932. W roku tym wydano decyzję o jej zamknięciu, a w dalszej perspektywie planowano rozbiórkę. Ostatecznie po protestach parafian decyzję tę cofnięto. W latach 30. XX wieku w cerkwi służył metropolita Tryfon (Turkiestanow). Świątynia działała do 1937, następnie zaadaptowano ją na pracownie konserwatorskie[2].
Cerkiew została zwrócona Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu w 1991[2].