cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||||
Parafia |
św. Mikołaja | ||||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
9/22 maja; 6/19 grudnia | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Kosowa | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Serbii | |||||||||||||||||||||
42°40′04,4″N 21°10′19,3″E/42,667889 21,172028 |
Cerkiew św. Mikołaja – prawosławna cerkiew parafialna w Prisztinie, w eparchii raszko-prizreńskiej Serbskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia
Cerkiew została wzniesiona w 1833 na miejscu starszej[1], z inicjatywy żyjących w Prisztinie Serbów, którzy uzyskali na jej budowę zezwolenie tureckiego sułtana. Pierwotnie obiekt nie posiadał żadnych zewnętrznych elementów architektonicznych odróżniających go od sąsiadujących z nim budynków mieszkalnych, zamieszkanych przez muzułmanów[2]. W późniejszym okresie dobudowano do niego kopułę. W sąsiedztwie cerkwi znajdował się również dom parafialny[2].
Przed wojną w Kosowie świątynia była remontowana, został w niej zainstalowany system ogrzewania oraz marmurowa posadzka. Po ustanowieniu międzynarodowego zarządu Kosowa obiekt znalazł się po ochroną KFOR, którą był objęty do początku 2002[2]. Był w tym okresie jedyną czynną cerkwią prawosławną w Prisztinie[2].
W czasie zamieszek w Kosowie w marcu 2004 cerkiew została ostrzelana z broni maszynowej, a następnie spalona razem z wyposażeniem (dębowy ikonostas, ikony, archiwum parafii) przez kosowskich Albańczyków. Jednostki policji UNMIK oraz KFOR ewakuowały służącego w cerkwi duchownego. W obronie obiektu został ranny jeden policjant[3].
20 lutego 2010 tymczasowy administrator eparchii raszko-prizreńskiej biskup Atanazy (Jevtić) poświęcił odbudowaną świątynię. Jej całkowita odbudowa była możliwa dzięki współpracy Rady Europy, Komisji Europejskiej, eparchii raszko-prizreńskiej oraz władz Kosowa[4].
Przypisy
- ↑ Atanasije osveštao crkvu Svetog Nikole u Prištini
- 1 2 3 4 Crkva Sv. Nikole, Pristina, podignuta 1833. [dostęp 2014-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-17)].
- ↑ Manastiri i crkve uništeni na Kosmetu
- ↑ Osveštana crkva Svetog Nikole u Prištini