 7710417000[1] z dnia 30 sierpnia 1960 | |||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miasto wydzielone | |||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||
| Wezwanie |
św. Mikołaja | ||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
9/22 maja; 6/19 grudnia | ||||||||||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||||||||
| Relikwie |
św. Sergiusza z Radoneża, św. Teodozjusza Totiemskiego | ||||||||||||||||
| Cudowne ikony |
Fiodorowska Ikona Matki Bożej (kopia) | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Moskwy  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||
 55°45′27,0″N 37°37′56,0″E/55,757500 37,632222 | |||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||
Cerkiew św. Mikołaja (ros. Храм Николая Чудотворца в Клённиках) – prawosławna cerkiew w Moskwie, w rejonie Basmannym, w Białym Grodzie, w dekanacie Objawienia Pańskiego eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia
Pierwsza cerkiew na miejscu współcześnie (XXI w.) istniejącej świątyni została zbudowana z inicjatywy wielkiego księcia moskiewskiego Iwana III, który polecił wznieść cerkiew św. Symeona, by upamiętnić wielki pożar; rozpoczął się on w pobliżu tego miejsca, ale nie dotarł do Kremla moskiewskiego[2]. Murowana cerkiew św. Mikołaja powstała w tym miejscu w 1657. Od tego czasu była wielokrotnie przebudowywana, zaś obecną formę przybrała po przebudowie w latach 20. XIX w.[2].
W świątyni w pierwszych dekadach XX wieku (do śmierci w 1923) służył ks. Aleksiej Mieczow, który skupił wokół siebie wspólnotę wiernych zachowujących w miarę możliwości regułę mniszą, pozostając ludźmi świeckimi. Wspólnotę tę błogosławił w 1919 patriarcha moskiewski i całej Rusi Tichon, zaś starcy optyńscy Anatol i Nektariusz kierowali do cerkwi św. Mikołaja pielgrzymów z Moskwy, którzy przybywali do nich, prosząc o rady i modlitwy[3]. Po Aleksieju Mieczowie w cerkwi służył jego syn Siergiej, który w 1937 zginął podczas wielkiej czystki. Obaj duchowni zostali kanonizowani jako święci nowomęczennicy i wyznawcy rosyjscy[3]. Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku cerkiew była jednym z ośrodków nie wspominających[4].
Cerkiew została zamknięta po święcie Zwiastowania w 1932. Budynek przekazano na własność Komitetu Centralnego Komsomołu, który umieścił tam księgowość. W tym okresie uległo zniszczeniu całe wyposażenie obiektu sakralnego[5]. Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał cerkiew jako jedną z pierwszych świątyń po 1988. 17 grudnia 1990, po renowacji, odnowiony został pierwszy z ołtarzy cerkwi św. Mikołaja[2].
Szczególnym kultem w świątyni otaczana jest kopia Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej oraz ikony z cząsteczkami relikwii świętych mnichów Sergiusza z Radoneża i Teodozjusza Totiemskiego, jak również ikona Wszystkich Świętych Ziemi Ruskiej[2].
Przypisy
- ↑ церковь святителя Николая в Клениках. [dostęp 2013-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-11)].
- 1 2 3 4 Храм Святителя Николая в Кленниках отметил два юбилея
- 1 2 M. Sieńczukowa, Московский старец Алексий Мечев — где почтить память святого?
- ↑ D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917–1982. Crestwood-New York: St. Vladimir's Seminary Press, 1984, ss. 155–157. ISBN 0-88141-033-0.
- ↑ СТРАНИЦЫ ИСТОРИИ ХРАМА СВЯТИТЕЛЯ НИКОЛАЯ ЧУДОТВОРЦА В КЛЕННИКАХ. [dostęp 2014-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)].