Centralne Kierownictwo Ruchu Ludowego – konspiracyjne kierownictwo polskiego ruchu ludowego w czasie II wojny światowej.

Historia

CKRL zostało utworzone w lutym 1940 przez Macieja Rataja, który powołał do współpracy Józefa Niećkę, Józefa Grudzińskiego i Stanisława Osieckiego. Na pierwszym posiedzeniu CKRL zajęło się przede wszystkim sprawami organizacyjnymi. Podporządkował się mu na czas wojny Związek Młodzieży Wiejskiej „Wici”, Związek Inteligencji Ludowej i Przyjaciół Wsi, Ludowy Związek Kobiet, jak również część Chłopskiej Organizacji Wolności „Racławice” i CZMW „Siew”^[1]. Utworzono również Komisję Programową, a na jej przewodniczącego powołano Stanisława Miłkowskiego.

CKRL powołało ludową organizację konspiracyjną Stronnictwo Ludowe „Roch”. CKRL sprawowało zwierzchnictwo nad całością politycznej i wojskowej działalności konspiracyjnego ruchu ludowego. Jego pełnomocnicy byli zwierzchnikami Batalionów Chłopskich (Józef Niećko), Ludowej Straży Bezpieczeństwa (Stanisław Koter) i Ludowego Związku Kobiet. Przewodniczący CKRL był jednocześnie przewodniczącym SL Roch.

Przewodniczący CKRL

1. Maciej Rataj (II–VI 1940)
2. Stanisław Osiecki (VI 1940 – VIII 1944)
3. Kazimierz Bagiński (X–XI 1944)
4. Józef Niećko (XI 1944 – VII 1945)

Członkowie CKRL

• Maciej Rataj (II–VI 1940)
• Józef Niećko (II 1940)
• Józef Grudziński (II 1940)
• Stanisław Osiecki (II 1940)
• Romuald Tyczyński (IV–V 1940)
• Stanisław Mierzwa
• Kazimierz Bagiński

Przypisy

Bibliografia

• Praca zbiorowa: Krótki zarys historii ruchu ludowego. Warszawa: LSW, 1971.brak strony w książce
• Weronika Wilbik-Jagusztynowa, Bataliony Chłopskie na Rzeszowszczyźnie, Warszawa 1973

Linki zewnętrzne

• Komisja Programowa Centralnego Kierownictwa Ruchu Ludowego, O nową treść i formę (O formę i treść przyszłej Polski – część IV)