Awers i rewers cekina (1400)

Cekin (wł. zecchino [dzekˈkiːno]) – złota moneta włoska bita od XIII wieku w Wenecji[1]. Jedna z najwcześniejszych monet złotych Europy średniowiecznej.

Emitowana od 1284 aż do końca suwerenności Wenecji (1797) w zasadniczo niezmienionym wyglądzie i jakości (bita ze złota w ówcześnie najwyższej osiągalnej technicznie próbie 990), stanowiła wzorzec dla dukata. Na rewersie umieszczano wizerunek Chrystusa w mandorli z inskrypcją SIT T(ibi) XPE (=Christus) DAT(us) Q(uem) TU REGIS ISTE DUCATUS. Awers przedstawiał postać klęczącego doży, odbierającego od patrona Republiki – świętego Marka, wenecki sztandar (gonfalon). Datowanie cekinów umożliwia imię aktualnego doży umieszczane w awersowej legendzie.

Znana również pod francuską nazwą sequin, moneta była popularnym środkiem płatniczym w basenie śródziemnomorskim, na Bałkanach, a wskutek tego i w całym Imperium Osmańskim. Zachowując ogólny wzorzec wenecki, zyskała też naśladownictwa w państwach krzyżowców (m.in. u joannitów na Rodos).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Od La Zecca, nazwy pałacu, w którym mieściła się tamtejsza mennica (C.C. Chamberlain, dz. cyt.); co z kolei od arab. siccah (moneta bita) (W.W. Zwaricz, dz. cyt.).

Bibliografia

  • H. Kahnt: Das grosse Münzlexikon von A bis Z. Regensburg: H. Gietl/Battenberg, 2005, s. 531
  • C.C. Chamberlain: Guide to Numismatics. London: English Universities Press, 1965, s. 179
  • W.W. Zwaricz: Numizmaticzeskij słowar’. L’wow: Wiszcza szkoła, 1975, s. 134
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.