Przodkowie

Zobacz: Drzewa genealogiczne

Carrie Ingalls była trzecim dzieckiem Charlesa i Caroline Ingallsów, wnuczką Lansforda Whitinga Ingallsa i Laury Louisy (Colby) Ingalls oraz Henry'ego Quinera i Charlotte (Tucker) Quiner.

Dzieciństwo i młodość

Carrie Ingalls urodziła się w okresie, gdy jej rodzina zamieszkiwała na preriach Terytorium Indian (stan Kansas), w pobliżu miasteczka Independence. Gdy miała zaledwie kilka tygodni, jej rodzina przeniosła się w lasy stanu Wisconsin, w niedalekiej odległości od miasta Pepin i osady Lund. W 1874, Ingallsowie z córkami ruszyli w kolejną podróż i osiedli nad Śliwkowym Strumieniem (ang. Plum Creek), kilka mil od Walnut Grove w Minnesocie. Po kolejnych dwóch latach, przenieśli się do South Troy (Minnesota) i Burr Oak w Iowa, a w 1877 – powrócili do Walnut Grove, by w 1879 zamieszkać ostatecznie w De Smet na Terytorium Dakoty (dzisiejsza Dakota Południowa).

Po ukończeniu szkoły, pracowała dla lokalnej gazety w De Smet oraz w kilku większych, jak również, nauczała w szkole^[1].

Dorosłość

Carrie Ingalls (druga od lewej) z rodzicami i siostrami (od prawej : Mary, Grace i Laura)

Jak donosi w swoich książkach jej siostra, Carrie Ingalls była słabym i chorowitym dzieckiem, a następnie dorosłą osobą. Odziedziczywszy po ojcu zamiłowanie do podróży, zjeździła kraj, odwiedzając m.in. rodzinę i poszukując korzystnych warunków do życia. Była w Wisconsin, Minnesocie i u Laury w Missouri, przez pewien czas mieszkała w Boulder w Kolorado oraz w Wyoming, u kuzynostwa ze strony matki.

Kupiła działkę w Top Bar, gdzie poznała wdowca Davida N. Swanzeya z dwojgiem dzieci Mary (8 lat) i Haroldem (6 lat). Para wzięła ślub w roku 1912. Nigdy nie mieli wspólnych dzieci. Rodzina przeniosła się do Keystone w Południowej Dakocie.

Mąż Carrie – David Swanzey, miał swój udział w powstawaniu rzeźb w Górze Rushmore (był w grupie ludzi, którzy wskazali miejsce), a pasierb – Harold Swanzey, był wśród w niej rzeźbiących. Harold zginął w wypadku samochodowym w roku 1936. Mary Swanzey wyszła za mąż za Monroe Harrisa i mieli piętnaścioro dzieci. David Swanzey zmarł w kwietniu 1938 roku.

Po śmierci matki w roku 1924, Carrie pomagała w opiece nad najstarszą – niewidomą – siostrą; Mary Ingalls, która niespodziewanie zmarła w 1928, podczas odwiedzin u Carrie.

Carrie Ingalls była wielką zwolenniczką wydania wspomnień w postaci książek przez siostrę Laurę Ingalls Wilder i wspomagała ją w tym, dzieląc się własnymi.

Zmarła niespodziewanie na cukrzycę w wieku 75 lat i została pochowana na cmentarzu w De Smet.