| Kardynał prezbiter | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 stycznia 1693 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 czerwca 1769 |
| Arcybiskup ad personam Pawii | |
| Okres sprawowania |
1753–1769 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
3 lutego 1725 |
| Sakra biskupia |
5 lipca 1739 |
| Kreacja kardynalska |
26 listopada 1753 |
| Kościół tytularny |
Santi Quattro Coronati |
| Data konsekracji |
5 lipca 1739 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy |
Antonio Maria Pallavicini | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Carlo Francesco Durini (ur. 20 stycznia 1693 w Mediolanie, zm. 25 czerwca 1769 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 20 stycznia 1693 roku w Mediolanie, jako syn Giovanniego Giacoma Duriniego i Margherity Visconti[1]. Studiował na Uniwersytecie Pawijskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Następnie został szambelanem papieskim i referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 3 lutego 1725 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 22 czerwca 1739 roku został tytularnym arcybiskupem Rodos, a 5 lipca przyjął sakrę[2]. W latach 1739–1744 był nuncjuszem w Szwajcarii, a w okresie 1744–1753 – we Francji[2]. W 1753 roku został arcybiskupem ad personam Pawii[1]. 26 listopada 1753 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Quattro Coronati[2]. Zmarł 25 czerwca 1769 roku w Mediolanie[1].