Carl Friedrich Otto Westphal
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1833
Berlin

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 1890
Kreuzlingen

Carl Friedrich Otto Westphal (ur. 23 marca 1833 w Berlinie, zm. 27 stycznia 1890 w Kreuzlingen) – niemiecki lekarz neurolog i psychiatra.

Życiorys

Urodził się w Berlinie jako syn Ottona Carla Friedricha Westphala (1800–1879) i Karoline Friederike Heine. W 1851 zaczął studia medyczne; studiował w Berlinie, Heidelbergu i Zurychu. Po ukończeniu studiów podjął pracę w berlińskim szpitalu Charité, i został asystentem Wilhelma Griesingera oraz Karla Idelera. W 1869 został profesorem nadzwyczajnym psychiatrii, a w 1874 profesorem zwyczajnym.

Uczniami Westphala byli m.in. Binswanger, Fürstner, Hitzig, Moeli, Siemerling, Sioli, Westphal, Pick, Oppenheim i Wernicke[1].

Po 1886 zaczęły się u niego nasilać objawy postępującej choroby umysłowej, które ostatecznie doprowadziły do jego odejścia z kliniki i katedry. Zmarł w sanatorium w Kreuzlingen. Badanie pośmiertne ujawniło zaniki płatów czołowych i zwyrodnienie sznurów tylnych, prawdopodobnie na tle kiłowym. Wspomnienia o nim napisali Binswanger[2], Ernst Siemerling[3] i Moeli[4].

Ożenił się z Klarą Mendelssohn, córką bankiera Alexandra Mendelssohna. Syn Alexander Carl Otto Westphal również został neurologiem; drugi syn Ernst (1871–1949) był prawnikiem; Anna (1864–1943) wyszła za Eduarda Sonnenburga, Marie (1867–1957) wyszła za bankiera Franza von Mendelssohna młodszego.

Dorobek naukowy

W 1871 wprowadził termin agorafobii, używany do dziś. Powiązał wiąd rdzenia z niedowładem. Opisał jako jeden z pierwszych tzw. pseudosclerosis, czyli zwyrodnienie wątrobowo-soczewkowe. Razem z Wilhelmem Heinrichem Erbem opisał nieprawidłowości odruchów głębokich w wiądzie rdzenia, tzw. objaw Erba-Westphala. Jego nazwisko jest też upamiętnione w eponimicznej nazwie jądra dodatkowego nerwu okruchowego.

W 1877 roku przedstawił jeden z pierwszych opisów narkolepsji[5]. Trzy lata później Gélineau wprowadził stosowaną do dziś nazwę schorzenia. Obydwa opisy są oceniane współcześnie jako klasyczne opisy prawdziwych przypadków tej choroby[6].

Wybrane prace

  • Die Agoraphobie, eine neuropathische Erscheinung. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 3, ss. 138–161, 1871
  • Künstliche Erzeugung von Epilepsie bei Meerschweinchen
  • Affection des Nervensystems nach Pocken und Typhus
  • Ueber einige durch mechanische Einwirkung auf Sehnen und Muskeln hervorgebrachte Bewegungs-Erscheinungen (Knie-, Fussphänomen). Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 5, ss. 803–834, 1875
  • Eigentümliche mit Einschlafen verbundene Anfälle. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 7, ss. 631–635, 1877
  • Ueber eine dem Bilde der cerebrospinalen grauen Degeneration ähnliche Erkrankung des centralen Nervensystems ohne anatomischen Befund, nebst einigen Bemerkungen über paradoxe Kontraktionen. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 14, ss. 87-134, 1883
  • Psychiatrische Abhandlungen. Berlin, A. Hirschwald, 1892
  • Carl Westphal's gesammelte Abhandlungen. Berlin : Hirschwald, 1892

Przypisy

  1. ↑ K Kolle. Genealogie der Nervenärzte des deutschen Sprachgebiete. „Fortschritte der Neurologie, Psychiatrie, und ihrer Grenzgebiete”. 32, s. 512-538, 1964. PMID: 14305512.
  2. ↑ Binswanger O. Zum Andenken an Carl Westphal. Deutsche Medizinische Wochenschrift 10 (1890)
  3. ↑ Carl Westphal, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 21 (1), 1890, s. I–XXII, DOI: 10.1007/BF02162969, ISSN 0003-9373 (niem.).
  4. ↑ Karl Moeli. Zur Erinnerung an Karl Westphal. Berlin, 1890
  5. ↑ C. Westphal, Zwei Krankheitsfälle, vorgetragen in der Berliner Medicinisch-Psychologischen Gesellschaft. II. Eigentümliche mit Einschlafen verbundene Anfälle, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 7 (3), 1877, s. 622–635, DOI: 10.1007/BF02041879, ISSN 0003-9373 (niem.).
  6. ↑ CH Schenck, CL Bassetti, I Arnulf, E Mignot i inni. English translations of the first clinical reports on narcolepsy and cataplexy by Westphal and Gélineau in the late 19th century, with commentary. „Journal of Clinical Sleep Medicine”. 3 (3), s. 301–11, 2007. PMID: 17561602.

Bibliografia

  • Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 1843–1845.
  • Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Ärzte der letzten fünfzig Jahre. Band 2. München-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 1673.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.