wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
ok. 200 m n.p.m. |
Liczba ludności (2021) |
474[1] |
Strefa numeracyjna |
16 |
Kod pocztowy |
37-565[2] |
Tablice rejestracyjne |
RJA |
SIMC |
0610388[3] |
Położenie na mapie gminy Roźwienica | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego | |
49°55′56″N 22°34′20″E/49,932222 22,572222[4] | |
Strona internetowa |
Bystrowice – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Roźwienica[5][3].
W latach 1954-1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bystrowice, po jej zniesieniu w gromadzie Roźwienica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Przez wioskę przepływa rzeka Mleczka, pobliskie miejscowości: Hawłowice, Tyniowice, Cząstkowice, Roźwienica, Więckowice
Części wsi
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0610394 | Babice | część wsi |
0610402 | Cyganówka | część wsi |
0610419 | Koło Poczty | część wsi |
0610425 | Koło Szosy | część wsi |
0610431 | Parcelacja od Młyna | część wsi |
0610448 | Parcelacja od Roźwienicy | część wsi |
0610454 | Parcelacja od Rudołowic | część wsi |
Historia
Bystrowice w XV w. należały do Jana Mzurowskiego stolnika, a potem do jego synów Jana i Mikołaja[6]. Wieś położona w powiecie przemyskim, była własnością Marii Kazimiery Sobieskiej, jej posesorem był Zygmunt Bronicki, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku[7].
W 1863 r. powstała w Bystrowicach szkoła ludowa pospolita[8]. W 1890 r. właścicielem dóbr tabularnych (gruntów szlacheckich) w Bystrowicach był Józef Anlauf[9]. W czasie zaboru austriackiego od drugiej połowy XIX w. do 1918 r. Bystrowice z Więckowicami stanowiły samodzielną gminę wiejską obejmującą teren wsi Bystrowice i Więckowice. W 1902 r. naczelnikiem gminy Bystrowice był Józef Mazur, zastępcą Jan Mazur, asesorem Józef Kochman, sekretarzem gminy Ignacy Płonka[10]. W 1906 r. jarosławskie koło Towarzystwa Szkoły Ludowej założyło w Bystrowicach wypożyczalnię książek[11]. Według spisu powszechnego ludności przeprowadzonego 30 września 1921 r. liczba ludności Bystrowic wynosiła 742 mieszkańców z czego 683 było wyznania rzymskokatolickiego, 10 wyznania greckokatolickiego, a 49 było wyznania mojżeszowego[12].
W 1989 nakładem mieszkańców wsi i przy ich czynnym udziale wybudowano okazały Kościół pw. Najświętszej Marii Panny Królowej Polski. Z uwagi na koszty, prace związane z wyglądem zewnętrznym, tegoż kościoła zostały ukończone w 2005 r. W centralnym miejscu wsi, mieści się Filia Szkoły Podstawowej w Tyniowicach do której to uczęszczają również dzieci z pobliskich Więckowic. Do roku 1999 działała na terenie wsi Filia Zakładu Produkującego Wyroby Cukiernicze z Jarosławia zwana potocznie "Gurgul", w której zatrudnieni byli mieszkańcy wsi jak i okolicznych miejscowości. W chwili obecnej w budynkach byłego Zakładu, znajduje się fabryka okien.
Po wieloletniej przerwie w Bystrowicach reaktywowano Klub Sportowy i aktualnie nosi on nazwę Towarzystwo Szachowe / Klub Szachowy "BYSTROVIA", który zrzesza dzieci, młodzież i dorosłych. Klub jest członkiem Polskiego Związku Szachowego i regularnie jego zawodnicy biorą udział w rozgrywkach ligowych oraz turniejach na szczeblu województwa jak i ogólnokrajowym. Corocznie w Bystrowicach odbywa się turniej szachowy pn. "Memoriał Szachowy im. Jana Derbisza", który przyciąga utytułowanych zawodników z wielu klubów szachowym. W pierwszej edycji turnieju jego zwycięzcą był m.in. arcymistrz Mirosław Grabarczyk[13].
W Bystrowicach od roku 1902 działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej, której członkowie regularnie osiągają znaczące sukcesy m.in. w rywalizacji sportowo-pożarniczej w regionie. W 2014 roku OSP Bystrowice wywalczyła awans do Mistrzostw Polski Sportowo-Pożarniczych będąc bezkonkurencyjnymi na arenie wojewódzkiej[14].
Osoby związane z miejscowością
- Błażej Roga – chemik, profesor Politechniki Wrocławskiej, członek PAN
Przypisy
- ↑ Wieś Bystrowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-07] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 128 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- 1 2 3 TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 14101
- 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Marian Ungeheuer - "Stosunki kredytowe w ziemi przemyskiej w połowie XV wieku", Lwów 1929,s.248
- ↑ Andrzej Gliwa, Wykaz zniszczeń we wsiach i miastach ziemi przemyskiej po najeździe tatarskim z 1672 roku : (cz. I), w: Prace Historyczno-Archiwalne, Tom 13 (2003), Rzeszów 2003, s. 144.
- ↑ Zygmunt Podgórski - "Powiat jarosławski pod względem kulturalnym i oświatowym", Kraków 1909,s.21
- ↑ Jan Bigo - "Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielkiem Księstwie Krakowskiem i Księs. Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytorialnych kraju",Lwów 1897,s.29
- ↑ August Szczurowski - "Skorowidz powiatu jarosławskiego na rok 1902", Przemyśl 1902,s.49
- ↑ Zygmunt Podgórski - "Powiat jarosławski pod względem kulturalnym i oświatowym", Kraków 1909,s.44
- ↑ Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej - "Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej,Tom XIII,województwo lwowskie", Warszawa 1924,s.13
- ↑ Strona gminy, informacje o I turnieju szachowym
- ↑ Lubaczów, informacja o wojewódzkich zawodach pożarniczych
Linki zewnętrzne
- Historia Bystrowic na stronie Rudolowice.net
- Bystrowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 508 .
- Bystrowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 287 .