Bufo[1]
Garsault, 1764[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – ropucha szara (B. bufo)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

ropuchowate

Rodzaj

Bufo

Typ nomenklatoryczny

nie określony

Synonimy
  • Phryne Oken, 1816[3]
  • Phryne Fitzinger, 1843[4]
  • Pegaeus Gistel, 1868[5]
  • Platosphus de l’Isle, 1877[6]
  • Bufavus Portis, 1885[7]
  • Torrentophryne Yang, Liu & Rao, 1996[8]
  • Schmibufo Fei & Ye, 2016[9]
Gatunki

zobacz opis w tekście

Ropucha japońska (B. japonicus)
Para B. spinosus w stane ampleksus

Bufo – rodzaj płazów bezogonowych z rodziny ropuchowatych (Bufonidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w umiarkowanej Eurazji i Japonii na południe do Afryki Północnej, Bliskiego Wschodu, północno-wschodniej Mjanmy i północnego Wietnamu[10].

Systematyka

Etymologia

  • Bufo: łac. bufo, bufonis „ropucha”[11].
  • Phryne: gr. φρυνη phrunē, φρυνης phrunēs „ropucha”[12]. Gatunek typowy: Bufo vulgaris Laurenti, 1768 (= Rana bufo Linnaeus, 1758).
  • Platosphus: gr. πλατυς platus „szeroki”[13]; oσφυς osphus „biodra, lędźwie”[14]. Gatunek typowy: Platosophus gervais d’Ilse, 1877 (= Bufo spinosus Daudin, 1803).
  • Bufavus: łac. bufo, bufonis „ropucha”[11]; avus „dziadek”[15]. Gatunek typowy: Bufavus meneghinii Portis, 1885 (= Rana bufo Linnaeus, 1758).
  • Torrentophryne: łac. torrens, torrentis „potok, strumień”[16]; gr. φρυνη phrunē, φρυνης phrunēs „ropucha”[12]. Gatunek typowy: Torrentophryne aspinia Yang, Liu & Rao, 1996 (= Torrentophryne aspinia Rao & Yang, 1994).
  • Schmibufo: Karl Patterson Schmidt (1890–1957), amerykański herpetolog; bufo, bufonis „ropucha”[9]. Gatunek typowy: Bufo stejnegeri Schmidt, 1931.

Podział systematyczny

Tradycyjnie Bufo był niezwykle obszernym rodzajem, dzielonym na kilka podrodzajów; niektórzy autorzy zaliczali do niego aż 254 gatunki[17]. Badania Frosta i współpracowników (2006) wykazały jednak, że rodzaj Bufo obejmujący te wszystkie gatunki nie byłby monofiletyczny; większość tych gatunków autorzy przenieśli do odrębnych rodzajów, pozostawiając w rodzaju Bufo tylko kilkanaście gatunków[18]. Jednak część autorów w dalszym ciągu definiuje Bufo szerzej, zaliczając do tego rodzaju gatunki wykluczone z niego przez Frosta i współpracowników (tak np. Pyron i Wiens, 2011[19]). Do dobrze znanych przedstawicieli tego rodzaju należy ropucha szara występująca na terenie Polski. Do rodzaju należą następujące gatunki[10]:

Kladogram

Pokrewieństwa gatunków z rodzaju Bufo (w wąskim rozumieniu) według Pyrona i Wiensa (2011)[19]:

B. raddei


B. verrucosissimus

B. bufo


B. tuberospinius

B. cryptotympanicus

B. aspinius


B. gargarizans

B. bankorensis


B. torrenticola

B. japonicus

B. stejnegeri

B. tuberculatus

B. tibetanus








Przypisy

  1. ↑ Bufo, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ F.A.P. de Garsault: Les Figures des Plantes et Animaux d’Usage en Médecine, Décrits dans la Matière Médicale de Mr. Geoffroy Médecin, Dessinés d’après Nature. T. 5. Paris: Mrs. Defehrt, Prevost, Duflos, Martinet &c, 1764, s. ryc. 672. (fr.).
  3. ↑ L. Oken: Lehrbuch der Naturgeschichte. T. 3: Zoologie. Cz. 2. Jena: August Schmid, 1816, s. 210. (niem.).
  4. ↑ L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 32. (łac.).
  5. ↑ J. von N.F.X. Gistel: Die Lurche Europas. Ein Beitrag zur Lehre von der geographischen Verbreitung derselben. W: J. von N.F.X. Gistel (red.): Blick in das Leben der Natur und des Menschen. Ein Taschenbuch zur Verbreitung gemeinnütziger Kenntniss insebesondere des Natur-, Länder- und Völkerkunde, Künste und Gewerbe. Leipzig: Gb. Wartig, 1868, s. 161. (niem.).
  6. ↑ A. d. D. de l’Isle. Note sur un genre nouveau de batraciens bufoniformes du terrain a Elephas meridionalis de Durfort (Gard) (Platosphus Gervaisii). „Journal de Zoologie”. 6, s. 473, 1877. (fr.).
  7. ↑ A. Portis. Resti di batraci fossili Italiani. „Atti della Reale Accademia delle Scienze di Torino”. 20, s. 953, 1885. (wł.).
  8. ↑ D.-t. Yang, W.-z. Liu & D.-q. Rao. A new toad genus of Bufonidae—Torrentophryne from the transhimalaya mountain of Yunnan of China with its biology. „Zoological Research/Dōngwùxué yánjiū”. 17 (4), s. 353, 1996. (ang.).
  9. 1 2 L. Fei & C.-y. Ye: Amphibians of China. Cz. 1. Beijing: Chengdu Institute of Biology, Chinese Academy of Sciences. Science Press, 2016, s. 762. ISBN 978-9401795630. (ang.).
  10. 1 2 D. Frost: Bufo Garsault, 1764. [w:] Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2019-12-18]. (ang.).
  11. 1 2 Jaeger 1944 ↓, s. 35.
  12. 1 2 Jaeger 1944 ↓, s. 173.
  13. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 178.
  14. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 157.
  15. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 28.
  16. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 240.
  17. ↑ DBIF
  18. ↑ Darrel R. Frost, Taran Grant, Julián Faivovich, Raoul H. Bain, Alexander Haas, Célio F. B. Haddad, Rafael O. De Sá, Alan Channing, Mark Wilkinson, Stephen C. Donnellan, Christopher J. Raxworthy, Jonathan A. Campbell, Boris L. Blotto, Paul Moler, Robert C. Drewes, Ronald A. Nussbaum, John D. Lynch, David M. Green i Ward C. Wheeler. The amphibian tree of life. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 297, s. 1-370, 2006. (ang.).
  19. 1 2 R. Alexander Pyron i John J. Wiens. A large-scale phylogeny of Amphibia including over 2800 species, and a revised classification of extant frogs, salamanders, and caecilians. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 61 (2), s. 543-583, 2011. DOI: 10.1016/j.ympev.2011.06.012. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.