 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
wodorotlenku magnezu |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2,5 – 3 |
| Łupliwość |
wyśmienita |
| Układ krystalograficzny |
trygonalny |
| Gęstość minerału |
2,39 – 2,40 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
biała, pastelowa zielona, niebieska, szara, miodowa, bezbarwna |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty, jedwabisty |
Brucyt – rzadki minerał z gromady wodorotlenków Mg(OH)2[1].
Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego mineraloga Archibalda Bruce’a (1777–1818).
Charakterystyka
Właściwości
Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, płytkowym, łuskowym lub włosowym, niekiedy w formie romboedrów. Zwykle występuje w formie skupień zbitych. Blaszkowo – łuseczkowe agregaty przypominają wyglądem talk, włókniste są podobne do azbestu – (nemalit). Jest giętki, mało sprężysty, przezroczysty[1].
Występowanie
W skałach metamorficznych powstałych w warunkach przeobrażeń kontaktowych. Spotykany jest w serpentynitach; łupkach - chlorytowych i talkowych, w dolomitach, marmurach. Tworzy się też w niskotemperaturowych utworach hydrotermalnych[1].
Miejsca występowania:
- Na świecie: Kanada – Quebec; USA – New Jersey, Nevada, Teksas, Pensylwania, Kalifornia; RPA, Turcja, Kazachstan, Rosja – (Ural, Kaukaz), Włochy, Szwecja, Austria.
- W Polsce: został znaleziony w regionie Dolnego Śląska – okolice Koźmic, Jordanowa.
Zastosowanie
- Surowiec do produkcji materiałów ogniotrwałych,
- Poszukiwany kamień kolekcjonerski,
- surowiec do otrzymywania magnezu.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- brucyt na stronie Webmineral.com (ang.)
- brucyt na stronie Mindat.org (ang.)