Bronisław Przyłuski

kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1905 Siemierz
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 1980 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	1923
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	7 Dywizjon Artylerii Konnej, 14 Dywizjon Artylerii Konnej, 2 Korpus Polski
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Bronisław Przyłuski (ur. 9 lutego 1905 w Siemierzu koło Tomaszowa Lubelskiego, zm. 11 kwietnia 1980 w Londynie) – polski poeta, dramaturg i tłumacz, kapitan artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

W 1923 ukończył Korpus Kadetów Nr 1 we Lwowie. Od 1923 do 4 października 1925 był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu (II promocja). 2 października 1925 Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 15. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a Minister Spraw Wojskowych przydzielił do 7 dywizjonu artylerii konnej w Poznaniu. 15 lipca 1927 awansował na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1927 i 15. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Od 1932 do 1935 instruktor szkoły artyleryjskiej w Toruniu, dowódca baterii w 14 dywizjonie artylerii konnej w Białymstoku.

Współzałożyciel grupy poetyckiej Prom. Jako poeta debiutował w 1932. Za udział w kampanii wrześniowej (1939) odznaczony Virtuti Militari. W latach 1939–1945 przebywał w niemieckiej niewoli między innymi w Oflagu VII A Murnau, gdzie występował w obozowym teatrze prowadzonym przez Leona Schillera. W 1945 wstąpił do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech.

Od 1947 przebywał w Anglii m.in. jako aktor polskiego teatru w Londynie, terapeuta w szpitalu psychiatrycznym w Mabledon Park i publicysta. Redaktor rubryki Przekłady dzieł pisarzy polskich stale przebywających poza krajem w londyńskim Pamiętniku Literackim. Członek ZPPnO (Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie). Laureat nagrody Katolickiego Ośrodka Wydawniczego Veritas (1950), Towarzystwa Przyjaciół teatru w Londynie (1965), ZPPnO (1968 i 1972), Fundacji A. Jurzykowskiego (1976). Podpisał list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)^[1].

W swej liryce często posługiwał się dyskursem i epicką fabułą fantastyczną; ujawniały one wrażliwość moralną, pełną niepokoju i poszukiwań religijną postawę wobec świata, a także intelektualny dystans wobec stałych tematów: miejsca człowieka w przyrodzie i możliwości poetyckiego słowa. Przyłuski był także autorem dramatów misteryjnych i cenionym tłumaczem Rainera Marii Rilkego.

Publikacje

Poezje

• Badyle (1932)
• Dalekie łąki (1935)
• Obrona mgieł (1949, Londyn)
• Poemat Nielogiczny (1949)
• Akord (1951, Maubledon Park)
• Strofy o malarstwie (1953, Maubledon Park)
• Uprosiłem ciemności (1957, Londyn)
• Listy z pustego domu (1964, Southend-on-Sea)

• Pastorałka małoszowska (1951, Londyn)
• Dramaty (1985, Londyn, wyd. pośmiertne)
  • Czas Pojednany
  • Leon I

O Bronisławie Przyłuskim

• Kalendarz życia i twórczości Bolesława Przyłuskiego (2002, Zorex, Bydgoszcz)
• Marta Mroczkowska-Gessek, Anna Mieszkowska, Bronisław Przyłuski - życie i twórczość literacka (2014, Toruń)

Nagrody

• 1930 I nagroda w konkursie Uniwersyteckiego Koła Literackiego w Poznaniu
• 1950 Nagroda Katolickiego Ośrodka Wydawniczego „Veritas” za Poemat nielogiczny i Obronę mgieł
• 1951 Nagroda Poetycka „Wiadomości” [Londyn]
• 1963 Nagroda Towarzystwa Przyjaciół Teatru w Londynie za Leona I
• 1965 Nagroda Towarzystwa Przyjaciół Teatru w Londynie za Czas pojednany
• 1969 Nagroda Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie im. Herminii Naglerowej (za rok 1968) za całokształt twórczości
• 1972 Nagroda Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie za tom Wiersze
• 1976 Nagroda Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku w dziedzinie poezji.

Przypisy

Bibliografia

• Krystyna Jakowska, Podręczny słownik pisarzy polskich, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa, 2006, str. 456-457.
• Beata Dorosz, Przyłuski Bronisław, w: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny (opracował zespół pod redakcją Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan), tom VI: N–P, Warszawa 1999, s. 514–517.
• Roczniki oficerskie 1928 i 1932.