Brodawkowcowate
Acrochordidae
Bonaparte, 1831
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – brodawkowiec arafurski (A. arafurae)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Nadrząd

lepidozaury

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Nadrodzina

Acrochordoidea

Rodzina

brodawkowcowate

Typ nomenklatoryczny

Acrochordus javanicus Hornstedt, 1787

Synonimy

Rodzaju:

rodzaje

Acrochordus Hornstedt, 1787[4]

Brodawkowcowate[5] (Acrochordidae) – monotypowa rodzin węży z nadrodziny Acrochordoidea w rzędzie łuskonośnych (Squamata).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Indiach, Bangladeszu, Mjanmie, Kambodży, Malezji, Filipinach, Singapurze, Indonezji, Tajlandii, Wietnamie, na Sri Lance, Timorze Wschodnim, Nowej Gwinei i Australii[6].

Charakterystyka

Acrochordus javanicus

Brodawkowcowate żyją wyłącznie w wodzie. Są jajożyworodne. Rozmnażają się raz na kilka lat. Ich ciało jest pokryte drobnymi łuskami przylegającymi do siebie. Łuski brzuszne są mniejsze od grzbietowych. Na zewnętrznej powierzchni łuski mają guzki, które nadają skórze szorstkości i umożliwiają przytrzymywanie złowionej ryby, w czasie jej duszenia. Brodawkowcowate żywią się rybami i skorupiakami.

Są łowione w celach spożywczych oraz w celu pozyskania skóry.

Systematyka

Etymologia

  • Acrochordus: gr. ακροχορδων akrokhordōn, ακροχορδονος akrokhordonos „brodawka z cienką szyjką”, od ακρον akron „koniec, zakończenie”; χορδη khordē „trzewia, wnętrzności”[7].
  • Chersydrus: gr. χερσυδρος khersudros „ziemnowodny wąż”[8]. Gatunek typowy: Acrochordus fasciatus Shaw, 1802 (= Hydrus granulatus Schneider, 1799).
  • Verrucator: łac. verruca „brodawka”[9]. Gatunek typowy: Acrochordus javanicus Hornstedt, 1787.
  • Potamophis: gr. ποταμος potamos „rzeka”[10]; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[11]. Gatunek typowy: Acrochordus javanicus Hornstedt, 1787.

Podział systematyczny

Do rodziny należy jeden rodzaj z następującymi gatunkami[6]:

  • Acrochordus arafurae – brodawkowiec arafurski[5]
  • Acrochordus granulatus – brodawkowiec mały[5]
  • Acrochordus javanicus

Przypisy

  1. G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation, pour servir de base a l’histoire naturelle des animaux et d’introduction a l’anatomie comparée. T. 2. Paris: Chez Déterville, 1817, s. 75. (fr.).
  2. H. Schlegel: Essai sur la physionomie des serpens. Cz. 2. Amsterdam: Schonekat, 1837, s. 428. (fr.).
  3. P. Schmidt. Beiträge zur ferneren Kenntniss der Meerschlangen. „Abhandlungen aus dem Gebiete der Naturwissenschaften”. 2 (2), s. 75, 1852. (niem.).
  4. C.F. Hornstedt. Beskrifning på en ny Orm från Java. „Kungl. Svenska Vetenskapsakademiens Handlingar”. 8, s. 307, 1787. (szw.).
  5. 1 2 3 Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 399. ISBN 83-01-14344-4.
  6. 1 2 P. Uetz & J. Hallermann: Higher taxa: Acrochordidae. The Reptile Database. [dostęp 2019-02-27]. (ang.).
  7. acrochordopus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-27] (ang.).
  8. Reptilia. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 10. (łac.).
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 250.
  10. Jaeger 1944 ↓, s. 183.
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 154.

Bibliografia

  • Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).
  • Podrząd:Węże Serpentes w: W.Zamachowski, A.Zyśk Strunowce Chordata, Wydawnictwo Naukowe WSP, Kraków, 1997. ISBN 83-86841-92-3
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.