Bressal Bodiobad („Pozbawiony Krów”) – legendarny król Ulaidu jako Bressal I Bodiobad z dynastii Milezjan (linia Ira, syna Mileda) w latach 87–75 p.n.e. oraz zwierzchni król Irlandii w latach 84–75 p.n.e. Syn Rudraige’a I Mora („Wielkiego”) mac Sithrige, króla Ulaidu i zwierzchniego król Irlandii.

Informacje o nim czerpiemy ze źródeł średniowiecznych: Roczników Czterech Mistrzów, Księgi najazdów Irlandii („Lebor Gabála Érenn”) oraz „Laud Misc 610”. W ostatnim zanotowano na temat jego dwunastoletnich rządów tronie Ulaidu: Bresal Bodíbad m[a]c Rúdr[aig]e .xii. blī[adn]a (fol. 107 a 33). Tutaj błędnie umieszczono go na liście królów Ulaidu. Powinien być po swym ojcu, a nie po Eochaidzie II Salbuide. Panował z Emain Macha, stolicy Ulaidu. Po trzech latach zagarnął zwierzchni tron Irlandii, w wyniku zabójstwa swego poprzednika, Innatmara z milezjańskiej linii Emera. „Roczniki Czterech Mistrzów” i „Księga najazdów” błędnie podały, że panował w Irlandii przez jedenaście lat. Otrzymał przydomek Bodiobad z powodu zarazy, która zdziesiątkowała bydło. Ostał się tylko jeden byk i jedna krowa w miejscu zwanym Gleann Sawasge. Rządził nad Irlandią dziewięć lat, gdy zginął z ręki Lugaida Luaigne’a, mściciela śmierci ojca i arcykróla Innatmara. Lugaid objął tylko zwierzchni tron Irlandii, natomiast Ulaid przeszedł na Eochaida II Salbuide.

Bibliografia

• Annala Rioghachta Éireann. Annals of the Kingdom of Ireland by the Four Masters, Vol. I, ed. with translation J. O’Donovan, Second Edition, Dublin 1856, s. 84-85.
• Lebor Gabála Érenn. The Book of the Taking of Ireland, Part V, ed. and translation R. A. Stewart Macalister, Irish Texts Society, Dublin 1956, s. 294-295.
• Meyer K. (ed.), The Laud Genealogies and Tribal Histories, „Zeitschrift für Celtische Philologie”, 8 (1912), s. 325-326 (korekta).
• Truhart P., Regents of Nations. Systematic Chronology of States and Their Political Representatives in Past and Present. A Biographical Reference Book, Part 1: Antiquity Worldwide, München 2000, s. 373-374, ISBN 3-598-21543-6.