Borowiec
Nyctalus
Bowdich, 1825[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – borowiec wielki (N. noctula)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

mroczkokształtne

Nadrodzina

Vespertilionoidea

Rodzina

mroczkowate

Podrodzina

mroczki

Plemię

karliki

Rodzaj

borowiec

Typ nomenklatoryczny

Nyctalus verrucosus Bowditch, 1825 (= Vespertilio leisleri Kuhl, 1817)

Synonimy
Gatunki

9 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Borowiec[9] (Nyctalus) – rodzaj ssaków z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i północnej Afryce[10][11][12].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 48–106 mm, długość ogona 35–74 mm, długość ucha 11–26 mm, długość tylnej stopy 9–17 mm, długość przedramienia 35–70 mm; masa ciała 6–74 g[11][13].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1825 roku angielski podróżnik i badacz Thomas Edward Bowdich w publikacji własnego autorstwa będącej sprawozdaniem z wyprawy na Maderę i Porto Santo jesienią 1823 roku[1]. Na gatunek typowy wyznaczył (oznaczenie monotypowe) borowca leśnego (N. noctula).

Etymologia

  • Atalapha (Atalepha): hebr. ‏ataleph‎ ‘nietoperz’[14]. Gatunek typowy: Rafinesque wymienił dwa gatunki – Atalapha sicula Rafinesque, 1814 (nomen dubium) i Atalapha americana Rafinesque, 1814 (= Vespertilio borealis P.L.S. Müller, 1776) – nie wyznaczając gatunku typowego; typ nomenklatoryczny (późniejsze oznaczenie) – Atalapha sicula Rafinesque, 1814 (nomen dubium).
  • Nyctalus: gr. νυκταλος nuktalos lub νυσταλος nustalos ‘senny, ospały’[15].
  • Pterygistes: gr. πτερυγιξω pterugiksō ‘trzepotać’[16]. Gatunek typowy: Kaup wymienił dwa gatunki – Vespertilio Leisleri Kuhl, 1817 i Vespertilio proterus Kuhl, 1817 (= Vespertilio noctula von Schreber, 1774) – z których typem nomenklatorycznym jest Vespertilio noctula von Schreber, 1774.
  • Noctulina (Noctilinia): łac. noctulina ‘należący do nocy’, od nox, noctis ‘noc’[17]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Vespertilio noctula Schreber, 1774.
  • Panugo: etymologia niejasna, Kolenati nie wyjaśnił etymologii nazwy rodzajowej[18]. Gatunek typowy: Kolenati wymienił dwa gatunki – Vespertilio leisleri Kuhl, 1817 i Vespertilio noctula von Schreber, 1774 — z których typem nomenklatorycznym jest Vespertilio noctula von Schreber, 1774.
  • Noctula: fr. noctule ‘nietoperz’, od łac. nox, noctis ‘noc’[19]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Vesperugo (Noctula) plancyi Gerbe, 1880.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[20][13][10][9]:

  • Nyctalus plancyi (Gerbe, 1880) – borowiec chiński
  • Nyctalus aviator (O. Thomas, 1911) – borowiec ptasi
  • Nyctalus furvus Imaizumi & Yoshiyuki, 1968 – borowiec japoński
  • Nyctalus montanus (Barrett-Hamilton, 1906) – borowiec górski
  • Nyctalus lasiopterus (von Schreber, 1780) – borowiec olbrzymi
  • Nyctalus noctula (von Schreber, 1774) – borowiec wielki
  • Nyctalus leisleri (Kuhl, 1817) – borowiec leśny
  • Nyctalus azoreum (O. Thomas, 1901) – borowiec azorski

Opisano również wymarły gatunek z miocenu Czech[21]:

  • Nyctalus storchi Horáček, 2001

Uwagi

  1. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Atalapha Rafinesque, 1814.
  2. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Noctulina J.E. Gray, 1843.
  3. ↑ Nie Noctula Bonaparte, 1837.

Przypisy

  1. 1 2 T.E. Bowdich: Excursions in Madeira and Porto Santo, during the autumn of 1823, while on his third voyage to Africa. London: G.B. Whittaker, 1825, s. 36 (przypis). (ang.).
  2. ↑ C.S. Rafinesque: Précis des découvertes et travaux somiologiques. Palerme: Royale typographie militaire, aux dépens de l’auteur, 1814, s. 12. (fr.).
  3. ↑ G.T. Burnett. Illustrations of the Alipeda (Alipeds), or Bats and their allies; being the arrangement of the Cheiroptera, Volitantia, or wing-footed Beasts, indicated in Outline. „Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts”. 27, s. 269, 1829. (ang.).
  4. ↑ J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 100. (niem.).
  5. ↑ J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1843, s. 194. (ang.).
  6. ↑ B.H. Hodgson. On a new species of Plecotus. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 16 (2), s. 896, 1847. (ang.).
  7. ↑ F.A. Kolenati. Europa’s Chiropteren. „Allgemeine deutsche naturhistorische Zeitung”. Neue Folge. 2, s. 172, 1856. (niem.).
  8. ↑ Z. Gerbe. Dans la séance du 24 février, M. Vian a présenté à la Société zoologique, au nom de M. Gerbe, une note sur une espèce nouvelle de chauve-souris du groupe des noctules, (Vesperugo [Noctula] Plancyi). „Le Naturaliste: journal des échanges et des nouvelles”. 2 (24), s. 187, 1880. (fr.).
  9. 1 2 Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 120. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  10. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 214. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  11. 1 2 R. Moratelli, C. Burgin, V. Cláudio, R. Novaes, A. López-Baucells & R. Haslauer: Family Vespertilionidae (Vesper Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 764–768. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
  12. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Nyctalus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
  13. 1 2 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 529. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  14. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 126.
  15. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 464.
  16. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 596.
  17. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 460.
  18. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 510.
  19. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 460.
  20. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-17]. (ang.).
  21. ↑ I. Horáček. On the early history of vespertilionid bats in Europe: the Lower Miocene record from the Bohemian Massif. „Lynx”. New series. 32, s. 137, 2001. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.