Bogusław Winid
Ilustracja
Boguslaw Winid (2014)
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1960
Warszawa

Podsekretarz stanu w MON
Okres

od 2006
do 2007

Ambasador RP przy NATO i UZE
Okres

od 2007
do 2011

Poprzednik

Jerzy Maria Nowak

Następca

Jacek Najder[1]

Podsekretarz stanu w MSZ
Okres

od 2011
do 2014

Stały przedstawiciel RP przy ONZ w Nowym Jorku
Okres

od 2014
do 2017

Poprzednik

Ryszard Sarkowicz

Następca

Joanna Wronecka

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Ziemi Maryjnej II Klasy (Estonia) Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii
Bogusław Winid (pierwszy z lewej) podczas konferencji 15 lat Polski w NATO w Senacie (2014)

Bogusław Walenty Winid (ur. 3 listopada 1960 w Warszawie) – polski dyplomata, doktor nauk humanistycznych, w latach 2006–2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, w latach 2007–2011 ambasador RP przy NATO i UZE, w latach 2011–2014 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2014–2017 ambasador RP przy ONZ, w latach 2018–2020 doradca prezydenta RP Andrzeja Dudy.

Życiorys

Absolwent Liceum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie (1979), w 1984 ukończył z wyróżnieniem studia w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie podjął pracę jako asystent w Ośrodku Studiów Amerykańskich UW. W latach 1988–1989 odbył studia na Uniwersytecie Indiany. W 1991 obronił na UW pracę doktorską w zakresie historii dyplomacji pod tytułem Dyplomacja polska wobec Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1919–1939, której promotorem był Andrzej Bartnicki. Ukończył również studium dyplomatyczne w Instytucie Hoovera w Kalifornii. Jest autorem publikacji na temat historii dyplomacji i stosunków międzynarodowych, w tym stosunków polsko-amerykańskich.

W 1991 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, zaczynał w Departamencie Ameryki Północnej i Południowej. W latach 1992–1997 był zatrudniony jako sekretarz Ambasady RP w Waszyngtonie, odpowiadał za stosunki z Kongresem. Koordynował działania zmierzające do uzyskania poparcia amerykańskich kongresmenów dla członkostwa Polski w NATO. W 1998 był zastępcą dyrektora Departamentu Ameryki Północnej i Południowej MSZ. W tym samym roku objął kierownictwo Departamentu Ameryki Północnej. W 2001 został mianowany zastępcą ambasadora RP w Stanach Zjednoczonych. Od sierpnia 2006 do sierpnia 2007 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej.

W sierpniu 2007 Sejmowa Komisja Spraw Zagranicznych pozytywnie zaopiniowała jego kandydaturę na stanowisko ambasadora – stałego przedstawiciela RP przy NATO i UZE w Brukseli. 6 września tego samego roku został mianowany na to stanowisko przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Odwołany został 24 sierpnia 2011 (z mocą od 14 listopada 2011)[2]. W listopadzie 2011 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[3]. Odwołany w sierpniu 2014 w związku z objęciem stanowiska stałego przedstawiciela RP przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku[4]. 15 listopada 2017 został odwołany z tej funkcji (ze skutkiem z dniem 30 listopada)[5].

W kwietniu 2018 został doradcą prezydenta RP Andrzeja Dudy ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa państwa[6]. Funkcję tę pełnił do września 2020. W tymże miesiącu minister spraw zagranicznych Zbigniew Rau powołał go na pełnomocnika ds. przewodnictwa Polski w OBWE[7] i dyrektora Biura ds. Organizacji Przewodnictwa Polski w OBWE[8]. W listopadzie 2021 objął stanowisko wiceprzewodniczącego Międzynarodowej Komisji Służby Cywilnej ONZ[9].

Odznaczenia

Publikacje książkowe

  • Bogusław W. Winid, W cieniu Kapitolu. Dyplomacja polska wobec Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1919–1939, Warszawa: PoMost, 1991, s. 268, ISBN 83-85219-09-9.
  • Bogusław W. Winid, Santiago 1898, Warszawa: Bellona, 1995, s. 215, ISBN 83-11-08413-0.
  • Bogusław W. Winid, Rozszerzenie NATO w Kongresie Stanów Zjednoczonych, 1993–1998, Warszawa: OSA UW, 1999, s. 121, ISBN 83-905843-7-9.
  • The power of international law: upholding international law within the context of the maintenance of peace and security, Krzysztof Szczerski, Bogusław Winid (red.), Warszawa: Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 2019, s. 200, ISBN 978-83-64626-38-8.

Przypisy

  1. ↑ Jacek Najder był wyłącznie ambasadorem RP przy NATO.
  2. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 sierpnia 2011 r. nr 110-28-2011 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2011 r. nr 90, poz. 939), zm. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 września 2011 r. nr 110-31-2011 o zmianie postanowienia w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2011 r. nr 104, poz. 1047).
  3. ↑ Bogusław Winid Podsekretarzem Stanu w MSZ, msz.gov.pl, 24 listopada 2011 [zarchiwizowane 2017-12-01].
  4. ↑ Nowi ambasadorzy RP w Moskwie i Stałym Przedstawicielstwie przy ONZ, msz.gov.pl, 13 sierpnia 2014 [zarchiwizowane 2014-12-04].
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 listopada 2017 r. nr 110.87.2017 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 1160).
  6. ↑ Bogusław Winid nowym Doradcą Prezydenta RP, prezydent.pl, 16 kwietnia 2018 [zarchiwizowane 2018-04-16].
  7. ↑ Bogusław Winid odebrał nominację na pełnomocnika ds. przewodnictwa w OBWE, wnp.pl, 18 września 2020 [zarchiwizowane 2021-11-23].
  8. ↑ Organigram funkcjonalny Ministerstwa Spraw Zagranicznych, gov.pl, 4 listopada 2021 [zarchiwizowane 2021-11-23].
  9. ↑ Dwóch Polaków z nominacjami w Organizacji Narodów Zjednoczonych, polskieradio24.pl, 10 listopada 2021 [zarchiwizowane 2021-11-23].
  10. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 listopada 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 337).
  11. ↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid, president.ee [zarchiwizowane 2014-12-18] (est.).
  12. ↑ Wiceminister Bogusław Winid odznaczony Krzyżem Zasługi estońskiego Ministerstwa Obrony, msz.gov.pl, 17 lipca 2014 [zarchiwizowane 2019-05-12].
  13. ↑ 100-lecie stosunków dyplomatycznych Polski i Rumunii, prezydent.pl, 1 października 2019 [zarchiwizowane 2021-08-25].
  14. ↑ Ordinul naţional „Steaua României”, presidency.ro [zarchiwizowane 2021-11-09] (rum.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.