Bo Bergman
Ilustracja
Bo Bergman (przełom XIX i XX w.)
Imię i nazwisko

Bo Hjalmar Bergman

Data i miejsce urodzenia

6 października 1869
Sztokholm

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1967
Sztokholm

Narodowość

szwedzka

Język

szwedzki

Dziedzina sztuki

literatura

Gatunek

powieść, nowela

Bo Hjalmar Bergman (ur. 6 października 1869 w Sztokholmie, zm. 17 listopada 1967 tamże) – szwedzki poeta i prozaik[1].

Pracował, podobnie jak jego ojciec, jako urzędnik pocztowy[1]. W latach 1905–1939 publikował krytykę literacką i teatralną w Dagens Nyheter[1][2]. W 1925 został członkiem Akademii Szwedzkiej[1][3].

Był, zwłaszcza w początkowym okresie twórczości, przedstawicielem literatury flanörskiej, głoszącej „tendencje pesymistyczne o zabarwieniu dekadenckim”; rozwój faszyzmu skłonił go ku motywowi „walki w obronie zagrożonej cywilizacji”. Inspirował się twórczością Johanna Wolfganga von Goethego, Heinricha Heinego, Vernera von Heidenstama, Gustafa Frödinga (szczególnie erotyki), Erika Axela Karlfeldta, Carla Johana Gustafa Snoilsky’ego oraz Esaiasa Tegnéra[3]. Jego poezję cechował prosty styl[1][3]. Dekadentyzm podzielał ze swoim przyjacielem Hjalmarem Söderbergiem, również pisarzem[4]. W 1969 wydany został zbiór ich korespondencji. Bergman był agnostykiem[2].

Wybrana twórczość

Opracowano na podstawie materiałów źródłowych[1][3]:

  • Marionetterna (zbiór poezji, 1903)
  • Drömmen och andra noveller (zbiór nowel, 1904)
  • Skeppet och andra noveller (zbiór nowel, 1915)
  • Trots allt (zbiór poezji, 1931)
  • Gamla gudar (zbiór poezji, 1939)
  • Ett bokslut (powieść, 1942)
  • Riket (zbiór poezji, 1944)
  • Epiloger (zbiór nowel, 1946)
  • Skulden (powieść, 1948)
  • Stunder (zbiór poezji, 1952)
  • Makter (zbiór poezji, 1962)
  • Vi vandrare (powieść, 1961)
  • Öden (zbiór nowel, 1963)

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.